Knuffeltekort #6 | Vreemde lichamen en afwezige plankjes

Knuffeltekort: een nieuwe rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 6 door Stijn van der Woude.

Foto: Cottonbro/Pexels

Na enkele maanden Corona-virus besef ik mij steeds meer dat mensen hele fysieke wezens zijn. Gelukkig heb ik thuis geen knuffeltekort. Ik ben net getrouwd en samenwonen scheelt natuurlijk enorm. Maar wat ik niet had verwacht is dat ik het simpele fysieke contact met andere mensen ook zo zou missen. Een simpele handdruk. Een klop op de zijkant van iemands arm om sterkte te wensen. Of iets wat ik bij het boodschappen doen erg mis: dat plankje met blokjes kaas op de zuivelafdeling. Het maakte boodschappen voor mij altijd net een stukje leuker.

Als predikant (ik ben net afgestudeerd) is zondag helaas geen rustdag. Vrij vaak gaat bij mij thuis op zondagmorgen de wekker rond 07:00. Voor jou misschien heel gek, voor mij een vrij normale gang van zaken. Sterker nog, zo erg vind ik het eigenlijk niet. Zondag is voor mij namelijk een dag dat ik als voorganger in een kerkdienst veel contact heb met mensen en dat is eigenlijk altijd erg leuk. De afgelopen maanden is er echter veel veranderd.

Normaal gesproken als ik met de auto wegrijd is het op straat erg rustig, maar eenmaal aangekomen in de kerk zijn daar ineens veel mensen die je aanspreken, je iets willen vragen of gewoon een gesprekje met je aanknopen. Aan het einde van de kerkdienst loop ik dan meestal naar de uitgang van de kerk, waar ik iedereen – voordat we samen gaan koffiedrinken – een hand geef en ‘’fijne zondag, goede week en welthuis’’ wens. Voor de kinderen is het vaak wat korter: ‘’fijne zondag’’ kan ik meestal nog net zeggen, voordat ze al zijn weggerend.

Die momentjes bij de uitgang zijn vaak erg kort. Soms fluisteren mensen nog wat persoonlijke woorden als ze geraakt zijn door iets wat ik heb gezegd in de preek, anderen gunnen je nog net een knikje en dan is het vaak aan mij om na te gaan of ze nu erg gereserveerd zijn, of dat mijn preek niet zo aansloeg. In ieder geval geef ik vrijwel altijd iedereen een hand. Dat kan nu niet meer. De handdrukken zijn er niet meer, koffie wordt niet meer gedronken en sterker nog: de rij bij de uitgang is ook steeds korter geworden. In maart mocht ik soms nog bijna 100 mensen een hand geven, tegenwoordig zijn het er eerder 25.

Ik had niet gedacht ik het fysieke contact met die mensen – die ik vaak alleen als een kennis ken – zo erg zou missen. Laatst gaf ik iemand per ongeluk een hand. ‘’Wat vreemd’’, dacht ik, ‘’dat heb ik al maanden niet gedaan’’. Wie had gedacht dat een simpele handdruk zoveel impact kan hebben.

Knuffeltekort heb ik zeker niet, maar wat ik mij wel meer ben gaan beseffen is dat we als mensen in het dagelijks leven veel met ons lichaam doen. Maar misschien nog wel meer: dat die kleine, ogenschijnlijk onbetekenende dingen, een heel belangrijk onderdeel zijn van ons sociaal contact met mensen. Het feit dat je met een handdruk een vreemd lichaam even aanraakt, lijkt nu toch meer bijzonder dan eerst. Zeker in Corona-tijd, waar een ander lichaam voor ons als een ‘gevaar’ wordt gezien.

Steriel leven is misschien wel goed om ziektes te voorkomen – en ik raad het nu ook zeker aan – maar ‘knuffeltekort’ is wat we als prijs ervoor betalen. Ik hoop dat we volgend jaar gewoon weer handen kunnen geven, dat de rij bij de uitgang van de kerk weer wat langer is, maar vooral: dat mijn plankje op de zuivelafdeling er weer staat. Een mens mag dromen…

 

Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze nieuwe rubriek? Mail dan naar gaykrantredactie@gmail.com

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.