Ik heb mijn verlanglijstje af. Ik heb er best een tijdje over gedaan. Veertig jaar geleden zou ik zo klaar zijn geweest. Vroeger vroeg ik om Playmobil. Het maakte me nooit zoveel uit wat voor playmobil ik kreeg. Het hoefde niet groot of duur te zijn.
Als het maar Playmobil was.
Ik was zo verzot op Playmobil dat ik me op gegeven moment zorgen maakte. Zou ik ooit nog van de wens tot spelen met plastic poppetjes afkomen?
Ik had inmiddels de leeftijd bereikt dat ik door het raam mijn stoere buurjongetjes elkaar zag aanstoten terwijl er een knap meisje langsliep.
Ik speelde binnen met mijn Playmobilpolitieauto nog steeds the Dukes of Hazzard na.
Nee, lieve Sint.
Helaas kan ik niet meer volstaan met alleen het woord Playmobil op mijn verlanglijstje. Het is eerlijk gezegd best een lang lijstje geworden, want waar moet een mens deze dagen in hemelsnaam beginnen?
“En voor de hotemetoten van Forum voor Democratie wens ik dat het elkaar toespelen van de roetveegpiet snel over is”
Voor de wereld wens ik uiteraard een snel einde aan de coronapandemie. Voor Prins Bernhard wens ik dat hij geen slapeloze nachten heeft van het PvdA-verkiezingsprogramma.
Voor Polen wens ik steden met daarin orthodoxvrije zones. Voor het reformatorisch Van Lodensteincollege wens ik een lesbische rector die afziet van ouders allerlei rare verklaringen laten ondertekenen.
Voor Frankrijk wens ik dat docent Samuel Paty en wijlen schrijfster Assia Djebar een standbeeld krijgen (u moet Piet die laatste naam anders maar even voor u laten googelen). Voor Rob Jetten wens ik dat hij geen haattweets meer voor hoeft te lezen.
Ik wens voor Joe Biden dat de machtswisseling soepeler en minder pijnlijk verloopt dan het geravot met zijn hond. Voor het Transgendercollectief wens ik dat de excuses en de financiële vergoeding van het kabinet voor alle ellende die de oude transgenderwet veroorzaakt heeft voldoende is.
Ik wens vrede op aarde.
En voor de hotemetoten van Forum voor Democratie wens ik dat het elkaar toespelen van de roetveegpiet snel over is. (En voor mijzelf wens ik dat deze partij geruisloos van het politieke toneel verdwijnt.)
“Helaas kan ik niet meer volstaan met alleen het woord Playmobil op mijn verlanglijstje”
Voor alle kinderen uit de wereld – en met name voor gevluchte kindertjes uit Ethiopië – wens ik dat zij alle Playmobil van de wereld krijgen om mee te spelen, want zoals Loesje al eens schreef: wat er ook speelt in een land, laat het vooral de kinderen zijn.
Maar goed, lieve Sint, al dat plastic is natuurlijk niet zo goed voor het milieu, dus als u gaat uitdelen, zou u dan alstublieft milieuvriendelijke, gerecyclede, recyclebare en biologisch afbreekbare Playmobilpolitieauto’s door de schoorsteen kunnen duwen en voor de toegangslappen van vluchtelingententen willen leggen?
Dank u wel.
*
Rick van der Made (Breda, 1968) is dichter, schrijver en columnist. Hij opent voor de lezer de wereld die hemzelf fascineert, ook als deze soms ‘lastig’ wordt. Hij maakt lezers deelgenoot van die (soms alledaagse) wereld, met teksten en gedichten die tegelijkertijd een meer diepgravend beeld geven van die werkelijkheid. En achter die schijnbaar nonchalante beelden liggen grote thema’s: seksualiteit, vluchten, lijden, redding, waanzin. En liefde.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
