Knuffeltekort: een nieuwe rubriek waarin LHBT+-ers schrijven over hoe zij omgaan met ‘het nieuwe normaal’. Over het al of niet missen van contact. Van aanraking. Van intimiteit. Over hoe om te gaan met afstand. Fysiek. Psychisch. Emotioneel. Een zoektocht naar het stillen van huidhonger en naar het compenseren van knuffeltekort. Vandaag deel 2 door René Roza.
Foto: Anna Shvets/Pexels
*
Soms ruw, soms zacht,
Terloops of vol aandacht
Een streling, een aai, een tik
Ogen die neerslaan, indringende blik
Zonder woorden, zonder geluid
Gewoon even: huid op huid
Jouw vingers, jouw lippen, jouw ogen
Bevoel me, keihard of met mededogen
Vriendschap, genegenheid,
Liefde, behoefte, brutaliteit.
Zo nodig, onmisbaar, zo gewoon toen
Een knuffel, een kusje of gewoon een zoen
Een handdruk, een schouderklop of een high five
Een wel gemeend vriendschapsteken van lijf tot lijf.
Dat moet toch gewoon zijn, dat is toch normaal,
Geen gesproken woorden, maar een andere taal.
Die wil ik graag spreken met jou, met iedereen
Dan voel ik me niet meer zo eenzaam,
niet zo alleen.
*
Wil jij ook een bijdrage leveren aan deze nieuwe rubriek? Mail dan naar gaykrantredactie@gmail.com
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
