Griekse toestanden, een vervolgverhaal in 26 afleveringen. Vandaag deel 25: Johan en Karel zijn weer thuis met Anne, de vriendin van Karel en goede vriendin van Johan. Dimitris/Michaelis die Johan van de rotsen duwde woont in Nederland.
Tekst: Eduard Hoekstra
Illustratie: Julia Kiryanova
De nacht na de aankomst uit Athene slaap ik op de bank bij Anne en Karel; de volgende dag kan ik de etage beneden hen betrekken. Ik weet nog steeds niet of het een goed idee is, zo dicht bij hen te wonen. Tenslotte zal Karel regelmatig bij mij slapen, maar vaak zullen de geluiden uit hun slaapkamer tot mij doordringen. De toekomst zal uitwijzen of dit wel een goede regeling is.
Anne wilde vannacht niet meer vertellen welk nieuws ze had, we moesten er namelijk wel echt wakker voor zijn, niemand drong verder aan en we gingen slapen. Reizen is heel vermoeiend. Als ik wakker wordt buigt Karel over me heen om me een zoen te geven, hij is naakt, maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Ook Anne komt me goedemorgen zoenen met slechts een stringetje aan en ik kom naakt onder de dekens vandaan. Zonder enige schroom stap ik onder de douche en kom naakt terug in de kamer om mijn kleren aan te trekken.
De weinige spullen die ik heb zijn opgeslagen in de loods van de kroeg, waar ik het laatst werkte. Ik leen een auto om de spullen op te halen en in het appartement onder dat van Anne neer te zetten. Terwijl ik de spullen een beetje arrangeer en de t.v. installeer komt Anne binnen en vraag ik welk nieuws ze nu had. “Ik ben zwanger,” zegt ze. “Het is nog maar net, dus ik heb het nog tegen niemand verteld, maar de toekomstige vaders mogen het al wel weten.”
“Vanmorgen heb ik het Karel vertelt en hij was er blij mee, maar ik wil ons kind het liefst met z’n drieën opvoeden.” Ik loop helemaal vol van ontroering en kan niets zeggen. Ik pak haar hoofd beet en zoen haar. “Wat ben je toch een bijzondere vrouw Anne, ik ken niemand die zo open in het leven staat als jij.” “En ik ken geen vrouw die zich zo gelukkig kan prijzen als mezelf,” zegt ze,
Mijn man houdt van mijn beste vriend, dus hoeft nooit te liegen of vreemd te gaan en ik heb alle ruimte om het leven te leiden dat ik wil en nu krijgt mijn kindje ook nog eens twee geweldige vaders. Het kan toch niet beter.” We houden elkaar vast en ik voel me een rijk en gelukkig mens.
“Ik wil ons kind het liefst met z’n drieën opvoeden”
Twee weken later hebben Karel en ik afgesproken met Dimitris om zijn verhaal aan te horen. We spreken af in een café, want ik heb geen zin hem op privéterrein te spreken. Dimitris is heel nerveus als hij zijn verhaal doet. De haat in zijn ogen toen hij mij duwde, was geen haat voor mij, maar zelfhaat vertelt hij. Het was voor hem onacceptabel als homo door het leven te gaan en hij vond het vreselijk en confronterend mijn lustvolle geile blik te zien toen ik hem pijpte. Toen hij me vervolgens een duw gaf, wist hij niet wat er met mij gebeurde, alleen dat er voldoende mensen waren om mij te helpen.
Zelf had hij dankzij mijn ID en bootticket de mogelijkheid het eiland te verlaten. Toen het schip ook nog zonk en hij overleefde, wist hij dat hij met een nieuwe identiteit ergens opnieuw zou kunnen beginnen. Het verhaal kwam heel geloofwaardig over en door zijn moed en radeloosheid in de keuzes die hij maakte voel ik mededogen met hem; hij heeft moeten afzien om een leven te kunnen leiden en ik beloof af te zien van aangifte, maar hoef hem ook nooit meer te zien. Dankbaar verlaat hij het café.
Griekenland heeft me veel opgeleverd en deze nare ervaring is daar onderdeel van. Ik kijk naar de toekomst en ben benieuwd of we onze dromen waar kunnen maken.
Blijft onze drie-eenheid bestaan?
Volgende week: aflevering 26 (slot)
Eerdere afleveringen kan je teruglezen door hieronder op de tag “Griekse toestanden” te klikken: