Het was in de zomer van 1995 dat ik de stad waar ik in woon echt ging ontdekken. Ik studeerde er al, maar begaf me nog niet in het uitgaansleven daar. Voor mijn studie reisde ik namelijk op en neer vanuit het plaatsje waar ik woonde. Studeren in de ‘grote stad’ was prima voor mij, maar er wonen was nog echt een brug te ver.
Ongeveer een half jaar daarvoor was ik er voor mezelf wel zo ongeveer uit dat ik vrouwen blijkbaar ook leuk vind. Niet allemaal natuurlijk, hoewel een studiegenoot dat wel moet hebben gedacht toen ik het haar vertelde. We waren rookmaatjes en zaten buiten op de stoep toen ik haar vertelde dat ik op vrouwen val. Op haar reactie: ” Ik vind het prima, als je maar niet verliefd bent op mij!” Reageerde ik ad rem: “ik heb wel een beetje smaak.” Ze kon er om smakelijk om lachen en zag gelukkig de absurditeit van haar opmerking in.
Wilde ik meer van mijn ‘soortgenoten’ gaan ontdekken, dan moest ik me toch in de stad gaan begeven waar ik studeerde. Daar vond het immers allemaal plaats. Daar was de scène.
Ik was op een verjaardag van een studiegenoot van me die kort voor mij uit de kast was gekomen. Het ‘virus’ had snel om zich heen gegrepen op de opleiding, want net na de start van het tweede jaar vertelden twee meiden uit mijn klas dat ze al een jaar verkering hadden. Het nieuws sloeg in als een bom. Iedereen was stom verbaasd, want niemand had iets door gehad. Ik ook niet. Er werd positief op het nieuws gereageerd en iedereen vond het leuk voor hen. Niet lang daarna kwam mijn studiegenoot uit de kast, waarnaar de drempel voor mij nog lager werd. Even was men bang dat het virus zich verder zou gaan verspreiden, maar het bleef bij ons vieren.
Op die bewuste verjaardag leerde ik mijn latere eerste vriendin kennen. Ze was op slag verliefd op mij en ik zag in haar een vriendin waarmee ik op ontdekking kon. Zo werd er op een gegeven moment een vrouwenfeest georganiseerd. De eerste echte grote waar veel vrouwen op af zouden komen. Ik was nieuwsgierig en besloot er naar toe te gaan. Ik pakte de trein naar de stad en stapte het grote avontuur in.
Wat keek ik mijn ogen uit die avond. Vrouwen en meisjes in alle soorten en maten zag ik rondlopen. Het is dat ik wist dat er alleen maar vrouwen mochten komen, maar ik zou toch zweren dat ik ook jongens zag lopen of leek dat nou zo?
Nadat ik een aantal drankjes op had moest ik toch echt even naar het toilet. Terwijl ik daar mijn handen stond te wassen keek ik in de spiegel en moest ineens heel hard lachen. Tot mijn ontsteltenis ontdekte ik dat ik precies leek op die jongens en ik dacht nog wel anders te zijn!
Met een glimlach op mijn gezicht stortte ik me vol in het feest, zoende voor het eerst met een vrouw en danste tot in de late uurtjes. In een roes van plezier, een beetje drank en herkenning pakte ik de eerste trein van die ochtend terug naar huis.
Mijn naam is Annemieke. Ik woon samen met mijn vriendin, mijn kinderen en twee katten net buiten de stad. Behalve schrijven, dans ik graag en wandel ik geregeld door de natuur. In mijn columns krijg je een inkijkje in mijn leven.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
