Tim Gladdines is van veel markten thuis: zo is hij schrijver, dichter, vertaler, regisseur en docent drama. In 1996 verscheen zijn eerste boek, Teddiewolk, en daarna publiceerde hij nog elf andere jeugdboeken. Kortgeleden kwam zijn nieuwste literaire boek Koning Valentijn uit dat gaat over twee broers en hun grote geheim.
Tekst: Paul Hofman
Foto: Hadewych Veys
De jaarlijkse Kinderboekenweek is net voorbij en de Gaykrant heeft een uitgebreid gesprek met Tim Gladdines. Wat inspireerde hem deze jeugdroman te schrijven? “Na mijn eerste boek bij uitgeverij Marmer (Hoe het kwam dat ik Emma een blauw oog sloeg, 2018), wilde ik weer een realistisch boek schrijven, maar nu voor iets oudere lezers. Dus brugklasleeftijd en ouder.”
Broers
“In gedachten ging ik terug naar mijn jeugd. Een van de belangrijkste dingen die ik me kan herinneren is mijn besluit (dat was het letterlijk) om zoveel mogelijk op mijn oudere broer te gaan lijken. Ik was toen ongeveer tien jaar, werd veel gepest, had bijna geen vrienden en maakte nooit iets bijzonders mee. Uit de verhalen die mijn broer vertelde, maakt ik op dat hij juist heel populair was, met de allerleukste mensen bevriend was en alleen maar leuke dingen beleefde. Vandaar dat ik dacht: ik moet zijn waar hij is, en doen wat hij doet, dan word ik ook gelukkig.”
“Ik suggereer veel dingen”
Vervolgt: “Achteraf gezien was dat een funest besluit omdat ik voorbij ging aan wat ik zelf leuk, mooi en interessant vond. Dat heeft later voor veel identiteitsproblemen gezorgd, maar die hoefden niet allemaal in het boek. Ik heb dus mezelf en mijn broer als uitgangspunt genomen. Veel is waar gebeurd, en heel veel is verzonnen.”
Diepgang
Tim vertelt het verhaal van de twee broers Benjamin en Valentijn, gezien door het oog van de eerste. Het is een zoektocht naar eigen identiteit, over seksuele geaardheid en welke impact dat kan hebben als je puber bent. Wat is de boodschap? Lang hoeft hij niet na te denken. “Dat is een heel clichématige en bijna abstracte boodschap, maar toch heel waar en gemeend: blijf jezelf.
“We blijven troost of herkenning zoeken”
Je vergelijken met anderen en jezelf als mindere zien, knaagt langzaam maar zeker je zelfvertrouwen weg. En bij mij zorgde het voor een langdurige worsteling met mijn identiteit: wat wil ik nou eigenlijk zèlf? Het lijkt zo makkelijk: ‘gewoon jezelf zijn.’ Ik weet vaak nog steeds niet wat dat is, of hoe dat moet. In schrijven ben ik het dichtste bij mezelf. Misschien dat het daarom zo belangrijk voor me is.”
Wat maakt jouw boek zo bijzonder? “Dat is lastig om over je eigen werk te zeggen, maar ik heb geprobeerd om met veel humor een beklemmend dilemma op te schrijven. Veel dingen suggereer ik in plaats van ze te benoemen, waardoor de spanning steeds wordt opgevoerd.
“Bij schrijven boek Koning Valentijn ging ik terug naar mijn jeugd”
Het boek leest heel makkelijk, hoor ik van anderen, en toch heeft het veel diepgang. Ook biedt het boek veel herkenning, en dan niet alleen bij homoseksuele lezers. Veel lezers herkennen de rivaliteit die bij broers en zussen onderling vrijwel altijd aanwezig is, en vaak voor spanning zorgt.”
Herkenning
Veel oudere mensen zeggen: was er maar zo’n boek geweest toen ik jong was. Wat is daarop jouw reactie en had jijzelf een lievelingsboek met een gay thema? “Ja, ik had in mijn jeugd heel graag dit soort boeken gelezen. De enige titel die ik me kan herinneren, is ‘Je moet dansen op mijn graf’, van Aidan Chambers. Dat vond ik prachtig en heb ik meerdere malen gelezen. Ik vond (en vind) het alleen onuitstaanbaar dat het slecht afliep. Maar veel gayfilms en -boeken uit die tijd liepen slecht af.
Homoseksualiteit was een probleem en dat betekende kommer en kwel.” “Wat me trouwens opvalt is dat, nu ik 57 ben, die behoefte aan herkenning van, en identificatie met een homoseksueel personage, niet verminderd is. Ik vind het nog steeds fijn om over homo’s te lezen of een film/serie erover te zien. Ik vind dat veelzeggend. Blijkbaar blijven we als oudere homo troost of herkenning zoeken.”
Verbeelding
Zelf had Tim, naast het boek van Aidan Chambers, nog een lievelingsboek. “Dat heet ‘De torens van februari’ en is geschreven door Tonke Dragt. Voor mij was het bepalend. Het was de eerste keer dat een boek mijn wereld volledig op zijn kop zette. De wens dat het ‘waar gebeurd’ was, was heel groot en ik heb het boek wel tien keer gelezen, ook later nog vaak. Het was de eerste keer dat ik de kracht van de verbeelding zo sterk ervoer. Boeken die je optillen en je op z’n kop weer neerzetten: om die boeken gaat het. En die wil ik schrijven.”
Meer weten over Tim Gladdines? Kijk op: www.timgladdines.nl
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
