Griekse toestanden, een vervolgverhaal in 26 afleveringen. Deze week aflevering 19: Johan reist door Griekenland en is net verenigd met zijn grote liefde Karel.
Tekst: Eduard Hoekstra
Illustratie: Julia Kiryanova
Deze rug ken ik uit duizenden en ik roep: “Karel, Karel.” Ik hoor mijn naam, ik draai me om en Johan komt er aanrennen met in zijn kielzog een Griekse jongen. Het kan niet waar zijn, hij heeft een ander, maar waarom lacht hij dan zo, waarom is hij zo blij mij te zien?
Karel is gekomen, mijn droom komt uit. Ik ren op hem af, maar zie bij hem een aarzeling. Ach natuurlijk, Soutiris loopt achter me aan, bedank ik me. Ik ren door, open mijn armen en sluit Karel erin. Huilen wil ik, ik ruik, ik voel Johan, zijn huid is mijn huid, zijn lippen de mijnen. Mijn god nu pas weet ik dat hem zo heb gemist. Ik hou echt van hem, pappa, wat je ook zegt of denkt.
“Ik hou van je Karel, mijn hemel, wat heb ik jou gemist.” We houden elkaar vast en kunnen niet meer loslaten, we zoenen, kijken elkaar dan weer diep in de ogen. Zeggen niets, het duurt zeker vijf minuten voor ik hem voorstel zijn tas in mijn kamer te zetten. “Woon je alleen, “vraagt Karel. “Ja natuurlijk, oh je denkt dat Soutiris mijn vriend is, nee hij is een collega die nog bij zijn ouders woont en af en toe blijft slapen, ondergoed aan!” zeg ik. Karel en ik lopen naar mijn appartement.
Ik klop bij mijn huisbaas aan, stel Karel aan hem voor en vertel dat die voorlopig bij mij blijft logeren. “Hoelang kun je blijven,” informeer ik. “Nog twee weken, dan moet ik weer terug, en ik hoop dat je met me meegaat, want Anne wil haar mannen weer samen. Zij kon niet meer tegen mijn sacherijnige kop, zei ze, zij wilde dat ik je ging opzoeken en het goed ging maken, want ze miste haar beste vriend en haar man die er in gedachten niet meer bij was.” “Ik ga er over nadenken,”zeg ik.
“Ze miste haar beste vriend en haar man die er in gedachten niet meer bij was”
Intussen zijn we in mijn kamer en de kleren vliegen in het rond. Ik zie zijn lichaam en word supergeil, wat een mooie kerel heb ik toch! Zijn handen en mond vliegen over mijn lijf. We kunnen niet kiezen of we op bed gaan liggen, blijven staan, op de vloer of eettafel de liefde bedrijven en dus doen we het overal. We zijn achter elkaar zeker vier keer klaargekomen. Toen we uiteindelijk over elkaar in elkaars armen in slaap vallen.
‘s Avonds om zeven uur worden we wakker, gaan samen douchen en besluiten een drankje te gaan drinken. Ik bedenk me dat ik mijn werk nog niet heb gebeld. Ik ren ernaartoe, maar Soutiris blijkt al te hebben meegedeeld dat de kans groot is dat ik die avond niet werk. Mijn baas is niet eens boos, maar moet lachen van onze breedlachende gelukkige gezichten. Ik vraag hem per wanneer ik kan opzeggen en we spreken af dat ik alleen de volgende avond nog werk.
Na een paar drankjes en wat eten, hebben we Anne geskypet. Ze ziet er heel goed uit en is opgetogen ons samen te zien. “Mijn mannen, jullie maken me zo blij,” roept ze uit. Het versterkt het idee dat we met z’n drieën bij elkaar horen. Het is niet Johan en Karel, het is Karel, Anne en Johan en zo voelt het goed.
Die avond in bed kunnen we weer niet van elkaar afblijven en als Karel uiteindelijk in slaap valt, kijk ik nog zeker een uur dolgelukkig naar zijn mond, gesloten ogen, buik en piemel, dat is nu nog een paar dagen allemaal van mij. En morgen dat zien we dan wel weer!
Volgende week: aflevering 20
Eerdere afleveringen kan je teruglezen door hieronder op de tag “Griekse toestanden” te klikken:
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
