Het bekendste voetbalclublied van Nederland is ongetwijfeld ‘Hand in hand kameraden’ van Feyenoord. Door tegenstanders vaak verbasterd tot ‘Homo’s lopen hand in hand’. Maar zijn er ook fanatieke Feyenoordfans uit de LHBTI-wereld in De Kuip? Natuurlijk! Trots vertelt een elftal rood- witte LHBTI’ers aan de vooravond van Internationale Coming-Outdag over hun liefde voor Feyenoord en hun beleving in het Feyenoordstadion. “Ze hebben heus geen hekel aan homo’s hoor.”
Tekst: Peter Schouten
Ik was altijd behoorlijk fanatiek en had ook een seizoenskaart. Drie jaar geleden ben ik uit de kast gekomen als trans vrouw. Ik had op straat al genoeg problemen: ik werd geduwd, uitgescholden en gestompt. Dus ik wilde ook niet nog eens problemen in het stadion, want je kunt geen kant op. Daar was ik wel bang voor. Nu ik Jacqui ben, heb ik weer zin in een wedstrijdje en durf ik het aan. Mijn halve familie zit op de tribune. De passie en het harde werken van Feyenoord vind ik het mooist. Of mijn club LHBTI-vriendelijk is? Ik zie geen initiatieven vanuit Feyenoord om het geheel inclusiever te maken. Zij zouden een sfeer moeten creëren waarin profvoetballers uit de kast kunnen komen.”
Thijs (34), seizoenskaart sinds zijn 15de
“Als ik in De Kuip ben ga ik totaal op in het spelletje. De frustratie van mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige komt er dan helemaal uit. Ik kan echt niet zonder Feyenoord en de Rotterdamse humor. Het is familie, broederschap, een uitlaatklep. Geen woorden, maar daden. Laat zien wat je in huis hebt. Op het veld en in het leven. Tegen Vitesse wordt vaak gezongen: “Het zijn de homo’s yes yes, het zijn de homo’s van Vites”. Zonder dat liedje zou de sfeer veel minder zijn. Dat hoort erbij en er is niets anti-homo aan. Ik zing gezellig mee. Toen iemand een keer ‘homo’ riep, draaide ik mij om en ik zei: er zit er eentje naast je hoor. Toen was het even stil en zei hij sorry. Ik voel mij hartstikke veilig in De Kuip. Aan de andere kant verzwijg ik soms bij gaybijeenkomsten dat ik voetbalfan ben. Want anders krijg ik weer van die rare opmerkingen als ‘daar heb je hem weer die niet weet of ‘ie nou eigenlijk bij de hetero- of homocultuur wil horen’. Of dat een date gelijk wegliep bij het horen van de woorden voetbal of Feyenoord.”
Anja (48), gaat gemiddeld zes keer per seizoen
“Mijn vriendin is voor Ajax, arme meid. Zij is één keer meegegaan en toen verloren we. Ik ben heel fanatiek. Ik zing hard mee en schreeuw ook als het nodig is. Bij het woord ‘homo’ als scheldwoordvoel ik me niet aangesproken. Dat vind ik niet boeiend. Gelukkig heb ik nooit nare ervaringen in het stadion gehad. Voor homo’s is dat misschien iets anders: zou dat meer agressie opwekken? En ik heb ook geen idee hoe het zou zijn om als drag queen De Kuip binnen te komen. Mijn Feyenoordgevoel? Een gezellige en gemoedelijke sfeer. Niet duwen en trekken met die grote muilen, maar netjes vrouwen voor laten gaan.”
Bart (26), sinds vier jaar fan
“Tot een paar jaar geleden had ik niets met voetbal. Totdat mijn moeder een nieuwe vriend kreeg. We keken samen Studio Sport op zondag en hij vroeg of ik eens mee wilde. Mijn eerste wedstrijd was tegen Sparta in het kampioensjaar 2016-2017. Het werd maar liefst 6-1. Het was zo koud, maar wat een fanatiek publiek! Ik had letterlijk en figuurlijk kippenvel. Ja, als ik met een regenboogvlag zou komen, zou ik rare blikken krijgen. Maar je ik kom daar om voetbal te kijken en niet de LHBTI-activist uit te hangen. Een keer riep een fan ‘homo’ naar Feyenoorder Sam Larsson die de bal had verspeeld waardoor FC Utrecht scoorde. Dat is mijn enige negatieve ervaring. Ik zei er niets van, want het was niet het meest frisse figuur. Feyenoord is mijn grote hobby: ik kan er echt alles in kwijt.”
Avril (32), al negen jaar seizoenskaart
“Van jongs af aan ben ik al heel fanatiek. Ik kom uit een Feyenoordfamilie. Ik ben een paar keer samen met mijn vriendin geweest. Nooit gelazer gehad. Zo’n vak waar we zitten is een dorp, volgens mij weet iedereen het om mij heen. Homo als scheldwoord? Dat is in figuurlijke zin, het bekt lekker. Liever dat dan een ziekte hoor. Het fijne van De Kuip is dat alles en iedereen door elkaar zit. Ik vind het heel bijzonder om van dit samengeraapte zooitje onderdeel te zijn. Voetbalsupporters laten elkaar onderling in hun waarde, zolang je voor dezelfde club bent. En een beetje Rotterdamse humor hebt. Een roze fanclub? Daar zijn Rotterdammers veel te nuchter voor. In het stadion ben er ik ook absoluut niet mee bezig. Ik vind het juist leuk dat er niet zo’n LHBTI-verhaal om Feyenoord hangt.”
Paul (33), seizoenskaart sinds 2001
“Mijn Feyenoord gevoel: saamhorigheid en strijd. Jij en voetbal? Mensen vinden dat niet bij een bepaald soort stereotypering passen. Dat toont maar weer eens aan dat het belangrijk is om hier aandacht op te vestigen. Ja, mijn vriend gaat af en toe mee, maar we zoenen elkaar niet bij een goal. We zijn sowieso niet zo klef in het openbaar. Ik spreek mensen er niet op aan als ze ‘homo’ roepen, omdat ik toch bang ben voor reacties. Een eigen roze fanclub zou best goed zijn om te laten zien dat we er zijn. De club zou meer aandacht kunnen besteden aan dit onderwerp. Waarom geen regenboogvlaggen in en rond het stadion tijdens de Pride? Zijn ze bang voor reacties? Ik roep iedereen op om zich hierover uit te spreken. Graag help ik mensen als ze ergens moeite mee hebben of bang voor zijn. Nee, de Kuip is misschien geen volledige afspiegeling van de maatschappij, maar ik ben dus blijkbaar ook echt niet de enige.”
Inez (27), bezoekt gemiddeld vijf keer per jaar De Kuip
“Feyenoord hoorde gewoon bij mijn opvoeding. Met mijn opa en vader keek ik alle wedstrijden. Ik volg nu nog steeds alles, maar kan helaas niet zo vaak gaan. Ik heb een seizoen als steward in De Kuip gewerkt. Toen heb ik mijn huidige vriendin zelfs nog gefouilleerd. We gaan samen wel eens naar een wedstrijd. Ik voel me altijd heel veilig met haar. Als ze met ‘homo’ schelden dan raakt mij dat niet persoonlijk. Dat is in the heat of the moment. Ze hebben heus geen hekel aan homo’s hoor. Mooi dat de aanvoerder één keer per jaar met een regenboogaanvoerdersband speelt. Verder zou een regenboogvlag een keer wel gaaf zijn, maar eigenlijk zou het allemaal gewoon moeten zijn toch?”
Sebas (25), al zeven jaar seizoenskaart
“Het woord ‘homo’ hoor ik best vaak. Ik neem er nauwelijks aanstoot aan. Het is helaas een standaardscheldwoord geworden. Mensen weten niet eens waarom ze het gebruiken. Ze roepen het ook tegen onze eigen spelers als ze een pijntje hebben. Daar wil ik die mensen best mee confronteren, maar dan wel na de wedstrijd. Ik heb mij nooit onveilig gevoeld in De Kuip, maar ik loop niet met mijn geaardheid te koop. Ik schaam mij er absoluut niet voor, zou het nooit ontkennen. Mijn vriend gaat wel eens mee, maar is absoluut geen voetbalfan. Hij vindt de sfeer met 50.000 mensen heel mooi. Wel denk ik dat Feyenoord meer zou kunnen doen om een homovriendelijke club te worden. Laat ze met ons in gesprek gaan om te kijken hoe en wat. Een roze fanclub zou een goede stap kunnen zijn om de acceptatie in de voetbalwereld te vergroten.”
Jasper (38), had vroeger seizoenskaart en gaat nu gemiddeld tien keer jaar
“Als ik niet in het stadion zit, blijf ik letterlijk thuis om de wedstrijd te zien. Voor mij is Feyenoord: mouwen opstropen en kippenvel in dat imposante stadion. Ik ga altijd met een groep heterovrienden en ik kan zeker mijzelf zijn in het stadion. Ik voel mij er veilig, maar ik snap ook wel dat veel homo’s vanwege spreekkoren en opmerkingen liever niet naar een voetbalstadion gaan. Zulke opmerkingen raken mij niet. Ze hebben het niet op mij persoonlijk gemunt. Het is helaas straattaal om iemand zo te beledigen. Ik vind het goed dat de aanvoerder één keer per jaar met een regenboogaanvoerdersband speelt. Maar…ik zou zo graag van hem willen weten wat hij van het onderwerp vindt. Waarom spreken zij zich daar nooit over uit?”
Chiel (37), sinds 2016 seizoenskaart
“Ik vind het eigenlijk allemaal geen issue. Het belangrijkste is dat iemand Feyenoorder is. Niet lullen, maar poetsen. In goede én slechte tijden. Dat is Feyenoord voor mij. We zijn allemaal Feyenoorders in alle soorten en maten. Dat is juist de charme. Ik heb mij nooit onveilig in De Kuip gevoeld. Als iemand ‘homo’ roept dan reageer ik met ‘ja wat is er?’ Het is altijd dezelfde persoon in mijn vak. Ik trek het mij niet persoonlijk aan. Maar voor jonge jongens die nog in de kast zitten is het geen goede zaak. Soms spreek ik mensen erop aan. Feyenoord mag wel iets zichtbaarder zijn op dit onderwerp. Een regenboogvlag rondom Coming Out Day bijvoorbeeld?
Matthijs (46)
“Ik ben vol trots homo én Feyenoordfan. Omdat ik zelf ook voetbal op zondag, kan ik helaas niet altijd gaan. Maar ik ben erg fanatiek en woon vlakbij De Kuip. Ik voel me er erg thuis en veilig, want we delen allemaal hetzelfde Feyenoordgevoel. Misschien geldt dat minder voor de meer vrouwelijke homo’s of trans personen. Feyenoord zou zich wel wat meer kunnen uitspreken over het LHBTI-thema. Wees niet bang, neem stelling! Bij de harde kern hangt een negatieve sfeer over homo’s. Een roze fanclub zal bijdragen aan een veiliger sportklimaat voor iedereen. Mijn Feyenoordgevoel: de deur uitstappen en vanuit alle hoeken en gaten mensen in Feyenoordshirts zien. En dat de vlaggen uit de cafés hangen en dan die magische meters richting De Kuip maken.”
Reactie Feyenoord (zij wilden niet ingaan op alle concrete vragen die hierboven door hun eigen fans gesteld werden):
“Wij zijn een club van en voor iedereen. Dat motto voeren we in alles door en geldt wat ons betreft voor alle Feyenoorders (supporters, personeel etc.). Blank of gekleurd, gelovig of niet, homo- of heteroseksueel, een (verstandelijke) beperking; iedereen kan hier zichzelf zijn. Omdat het voor ons geen issue is leggen we vanuit de club in onze eigen communicatie en uitingen nergens anders (structureel) de focus op dan op het Feyenoorder zijn. Hetgeen waardoor zoveel mensen zich aangetrokken voelen tot deze club en al onze supporters met elkaar verbindt.”
NB. Op dit moment worden alle voetbalwedstrijden vanwege het coronavirus zonder publiek gespeeld. Dit artikel verscheen vorige maand ook in het Feyenoordsupportersmagazine Hand in Hand. Daarmee werd in het magazine voor het eerst uitgebreid aandacht gegeven aan het onderwerp LHBTI onder Feyenoordfans. Het leverde veel positieve reacties op.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Fanatieke LHBTI-Feyenoordfans “Bijzonder om onderdeel te zijn van dit samengeraapte zooitje””