I’m coming out: Ricardo

In aanloop naar de landelijke Coming-Outdag op 11 oktober publiceert de Gaykrant leuke, mooie, aangrijpende of ontroerende coming-outverhalen onder de titel “I’m coming out”. In deze vijfde aflevering het verhaal van Ricardo Rinkel.

Elf jaar geleden zat ik nog in de kast, totdat er iets gebeurde. Het begon allemaal rond mijn 12e/13e levensjaar. Ik zat toen op de basisschool, in groep 7/8 van de Meester Spigt School en was vanwege mijn handstandoverslag en het dansen erg populair bij de meisjes.

In heb toen diverse relaties gehad, waarbij je dit vast wel herkent: briefjes naar elkaar schrijven en dan maar hopen dat je leraar of lerares het niet ziet, want anders gingen ze het voor de klas voorlezen en dan schaamde je je best wel.

Toen ging ik naar de 1e klas van het Martinus College. Daar zag ik een jongen en dat deed mij iets. Ik kreeg een raar gevoel, iets wat je eigenlijk niet wilt weten, maar toch ook wel. Ik werd op slag verliefd – op een jongen! Hoe dan?

Ik baalde best wel: hoe kon ik nou een gevoel hebben voor een jongen? Dat is toch vies? Dat ging ik eerst maar eens onderzoeken. Oké hij was wel de knapste jongen van school en had elk meisje om zich heen, maar toch had hij ook een oogje op mij.

Elke keer als ik hem zag, voelde ik iets raars, maar ik deed er eerst een tijd niets mee en volgde gewoon de lessen. Na een half jaar zo bezig te zijn geweest kreeg ik meer gevoelens voor jongens, Waarom? Tja, hun uitstraling, hun stoerheid. De dames zullen dit vast wel herkennen, toch?

Ik ging op onderzoek uit via internet, uitgaan, datingsites en experimenteren. Via internet had ik een gayprofiel en zocht contact met meerdere homo’s, bi boys, zowel in de omgeving als verder weg. Op een gegeven moment was er echter iemand op het VMBO die het grappig vond om mijn profiel te delen met heel de afdeling. Ik kwam er niet meer onderuit en hoorde roepen: “Atletieker” – zo heette mijn profiel. Toen hield ik de keus aan mezelf gaf en besloot: nu ga ik het zeggen ook!

Toentertijd, nu 10 jaar geleden, had ik ook een vriendje dus het was wel spannend hoe alles zou gaan om uit de kast te komen. Ik was zo zenuwachtig en weet het nog heel goed hoe ik aan pap, mam en m’n zus ging vertellen dat ik op jongens val. Hoe zouden zij reageren…? Tijdens het avondeten kwamen de woorden eruit: “Pap, mam en Dayan ik moet jullie iets vertellen… Ik ben GAY!” Mijn ouders wisten dit echter allang en zeiden: “Ricardo dit wisten wij al toen je klein was, hoe je doet, praat etc..”

Wauw… en toen zat ik daar te huilen, eerst van verdriet en daarna van blijdschap. Dit had ik nooit verwacht. De eerste stap was gezet. Nu mijn vrienden nog. Pff wat was dat spannend zeg. Nu zou ik er achter komen of het wel mijn echte vrienden waren. Nadat ik het hun verteld had bleek tot mijn grote spijt dat ik inderdaad wat “vrienden” verloren had.

Nadat iemand mijn profiel bekend had gemaakt, besloot ik het ook in de klas te vertellen. Op 14-jarige leeftijd kwam ik dus ook in de klas uit de kast! Iedereen gaf een applaus. Ze vonden het stoer dat ik dit deed. Ook ben ik uit de kast gekomen in de sportklas. Daarna ging eigenlijk alles normaal. Er werden grapjes gemaakt zoals “naar wie kijk je onder de douche?” “Wat heb je allemaal gedaan?” en de welbekende vraag “ben jij het mannetje of het vrouwtje?”

Er werd ook aan mij gevraagd een top-10 te maken van de meest knapste jongens van de Mavo – hoe leuk! Maar er zijn helaas ook minder leuke dingen gebeurd. Ik werd een keer bedreigd door twee jongens die homo’s haten, haters zijn meestal praters, maar stiekem… Ik heb toen aangifte gedaan, maar er tot op heden niks meer van gehoord. Gelukkig kreeg ik toen wel steun van iedereen.

De jaren verliepen waarbij ik diverse relaties heb gehad. Bij diverse werkgevers ging het ook goed wat betreft mijn homoseksualiteit. Bij V&D en Perry Sport was ik de gay van de winkel. Iedereen wist altijd gelijk wie er werd bedoeld. Het voelde net een familie. Ex-collega’s: bedankt voor deze geweldige tijd!

Ik zei dat ik vrienden ben kwijtgeraakt, maar ik heb er ook weer nieuwe vrienden voor terug gekregen en wat voor vrienden: we gaan nu met z’n allen naar de Gay Pride! In de trein gierden we het uit, we pisten in onze panty’s. Kortom deze nieuwe vrienden zijn super! Ook kan ik alles met ze delen, we kunnen lol hebben en wat vooral het allerbelangrijkste is, ze laten mij in mijn waarde.

Na 10 jaar kan ik zeggen dat ik er trots op ben dat ik homo ben en uit de kast ben gekomen! Velen gaven toe dat ze het vroeger niet zo bedoeld hadden met die grapjes en het pesten. Nu beseffen ze wel wat voor impact het kan hebben als je dit als homo hebt meegemaakt.

Lieve mensen laten we geen haat hebben aan ho, le, bi, trans, en metro’s!

Er is al genoeg haat in deze wereld en wij zoeken geen ruzie, maar gezelligheid met elkaar!

Ricardo Rinkel

Eerdere afleveringen van deze serie kan je teruglezen door hieronder op de tag “I’m coming out” te klikken:

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.