I’m coming out: Frederick

In aanloop naar de landelijke Coming-Outdag op 11 oktober publiceert de Gaykrant leuke, mooie, aangrijpende of ontroerende coming-outverhalen onder de titel “I’m coming out”. In deze vierde aflevering het verhaal van Frederick Vosters.

Ik ben Frederick en ik heb me altijd al anders gevoeld. Ik was niet zoals de rest, maar ik was ook niet mezelf. Wie ik ben heb ik heel lang niet kunnen benoemen. Het enige wat ik wel wist, was dat ik intens ongelukkig was met mezelf.

Froezels

Als kind had ik, in tegenstelling tot veel andere meisjes van mijn leeftijd, een hekel aan roze, haarbandjes en sieraden. Wanneer ik truitjes met sierrandjes, die ik zelf altijd hatelijk ‘froezels’ noemde, aan moest, smeet ik ze uit woede door mijn slaapkamer. Een oude trui met een spijkerbroek, dat was waar ik me goed in voelde. Het liefst liep ik altijd rond in mijn jongensachtige kleding, natuurlijk met mijn kenmerkende petje op mijn hoofd.

Met meisjesdingen heb ik nooit iets gehad. Make-up vond ik vreselijk plakspul, Barbies vond ik stom en meisjesfilms vond ik saai. Ik heb mezelf jarenlang voorgehouden dat ik een tomboy was en gewoon niet van meisjesdingen hield, maar het labeltje ‘tomboy’ verklaarde lang niet alles waar ik tegen aan liep.

Tomboy?

Diep van binnen heb ik eigenlijk altijd al wel geweten dat ik geen tomboy was, maar dat het verder ging dan dat. Als kind had ik bijvoorbeeld altijd liever jongenskleren aan en wilde ik dat vrienden mij met een jongensachtige bijnaam aanspraken. Dat voelde voor mij beter dan mijn geboortenaam. Toen ik in de puberteit kwam, begon ik me steeds meer te schamen voor mijn lichaam.

Ik merkte dat ik veranderde in iets wat totaal niet leek op hoe ik mezelf zag. Dat zorgde voor veel verwarring, onzekerheid en een heel laag zelfbeeld. De gevoelens die ik mijn hele leven al had werden erger: ik had constant het idee dat ik mislukt was omdat ik me als man opgesloten voelde in mijn steeds vrouwelijker wordende lichaam.

“Bij elkaar opgeteld ben ik zeker meer dan tien keer uit de kast gekomen voor verschillende (groepjes) mensen”

Coming out(s)

Het heeft wat tijd gekost voordat ik aan anderen durfde te vertellen hoe ik me al die tijd gevoeld heb omdat ik doodsbang was voor afwijzing. In september 2017 heb ik mijn Gymnasiumdiploma gehaald en ben ik begonnen met studeren. Omdat ik me richting mijn medestudenten veilig genoeg voelde om mezelf te zijn, kwam ik eind 2017 uit de kast als transgender. Ik vond het belangrijk om mijn coming out zoveel mogelijk persoonlijk en face-to-face te doen.

Daarom heb ik er niet voor gekozen om een berichtje, e-mailtje of briefje rond te sturen, maar ben ik op mensen afgestapt en heb ik mensen bij mij thuis uitgenodigd om het verhaal te vertellen. Dat ging natuurlijk niet in één keer tegelijk, dus heb ik mijn verhaal heel vaak opnieuw moeten doen. Bij elkaar opgeteld ben ik zeker meer dan tien keer uit de kast gekomen voor verschillende (groepjes) mensen. Toch was het elke keer weer heel spannend, want je kunt van tevoren nooit voorspellen hoe mensen gaan reageren.

Puzzelstukjes

Gelukkig reageerden de meeste mensen positief. Niemand had het echt verwacht, maar ook niemand schrok van mijn verhaal. Iedereen kon het wel plaatsen, aangezien ik nooit een echt meisje was geweest. Voor de meeste bekenden van mij vielen er puzzelstukjes op hun plaats. Het was fijn dat er zo veel positieve reacties kwamen. Ik heb heel veel geluk met alle lieve mensen die ik om me heen heb en die me accepteren zoals ik ben. Natuurlijk zijn er ook mensen die me maar een rare vinden omdat ik transgender ben. Tja… Gelukkig hoef ik niet onder hun bekrompen steen te leven.

“Mijn transitie lost echter niet zomaar alles op”

Mijn jaar

2019 was voor mij een jaar van grote fysieke veranderingen: in januari begon ik aan de hormoonbehandeling met testosteron en in oktober kreeg ik de borstverwijderende operatie. Ik ben blij met hoe mijn uiterlijk nu is en ik word steeds meer mezelf. Mijn transitie lost echter niet zomaar alles op. Ik heb nog een hele weg te gaan en wil gaan werken aan het verwerken van vervelende gebeurtenissen uit het verleden en een beter zelfbeeld.

Instagram

Daarnaast zet ik me graag in voor de LHBT+ community. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn wanneer je je anders voelt dan anderen, en ik weet hoe fijn het kan zijn om dan een voorbeeld of een helpende hand te hebben. Dat hoop ik te kunnen zijn voor andere mensen zoals ik, zodat zij er niet, net als ik, meer dan 15 jaar over hoeven te doen om te durven zeggen wie ze echt zijn.

Via Instagram probeer ik mensen zoals ik te bereiken en te helpen. Mocht je me willen volgen, om advies willen vragen of gewoon in zijn voor een praatje – volg fox.ters

Frederick Vosters

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.