In aanloop naar de landelijke Coming-Outdag op 11 oktober publiceert de Gaykrant leuke, mooie, aangrijpende of ontroerende coming-outverhalen onder de titel “I’m coming out”. In deze derde aflevering het verhaal van Brandon Medi.
Hi, mijn naam is Brandon Medi (19) en dit is mijn coming out verhaal. Ik voelde me al anders dan anderen toen ik nog op de basisschool zat. In het begin was ik altijd met de jongens van m’n klas aan het voetballen en over mannendingen aan het praten. Ik zat in een klas met echte jongens en altijd hadden we het over meisjes en auto`s, huizen en rijkdom. Maar in mijn achterhoofd had ik steeds een man in mijn gedachten, waarom wist ik toen nog niet. Op dat moment begon ik te twijfelen aan mijn geaardheid.
Op een gegeven moment was een hele knappe man en wauw wat vond ik hem knap. Maar ik wist niet waarom ik zo voor een man kon vallen, ik dacht dat het gewoon een fase was dat er een knappe man langs liep. Maar daar hield het niet op. Ik had een knappe docent die ik ook heel leuk vond. Met hem kon ik altijd praten over dingen waar ik het niet met vrienden over kon hebben.
Ik dacht dat ik er ook niet over kon praten met mijn ouders (mijn moeder). Tijdens gym had ik altijd een raar gevoel in mijn lichaam: ik dacht eerst dat ik ziek werd, maar dat was dus niet zo – het was een gevoel dat ik kreeg als ik met alleen maar jongens in een kleedkamer was. Ik wilde me altijd heel snel aankleden zodat ik niet dat gevoel van binnen kreeg.
Op een dag vroeg mijn leraar wat ik voelde en of ik er over wilde praten. Dus ik zei: “meester ik voel me heel raar.” Ik begon mijn verhaal te vertellen en zei dat ik meer naar mannen keek en niet echt met vrouwen bezig was. Dat ik me meer aangetrokken voelde tot mannen en dat ik hem ook een hele knappe man vond. Hij vroeg me: “hoe lang voel je dit al en heb je erover gepraat met je ouders?” Ik zei: “Nee, ik ben bang om er over te praten.”
Toen heeft hij me alles uitgelegd over mijn gevoel en zei dat het misschien een fase was, maar hij zei ook: “je kunt dit gevoel ook wel blijven houden, maar dat betekent dat je op mannen blijft vallen en dat je misschien gaat trouwen met een man”. Hij zei dat ik dan wel homoseksueel zou kunnen zijn, waarna ik vroeg: “is het erg om dat te zijn?”
“Homoseksueel zijn is niet erg” zei hij: “je bent juist super speciaal.”
Ik was wel bang voor mijn familie en voor wat hun reactie zou zijn. Ik kreeg de beste reacties van mijn moeder, maar iedereen was bang voor mijn opa en zijn reactie. Maar hij zei: “zolang jij gelukkig bent en er ook voor gaat, wie houdt je tegen? Zorg voor een lieve en zorgzame man of jongen.” Dat waren supermooie worden van mijn opa en oma. Ik ben ook echt een keukenprins, vandaar dat ik elke keer met oma in de keuken sta.
Mijn andere familieleden zeiden: “Oh My God, dat had ik niet achter je gezocht.” Maar iedereen vindt het geweldig, want nu hebben ze een gay familielid en denken ze dat ze mij alles kunnen vertellen over hun relatieproblemen. Gaan shoppen is nog erger, want ik ben iemand die van fashion houdt dus iedereen komt bij mij langs voor tips, ook over make-up.
Ik ben nu zo gelukkig dat ik mijn eigen leven kan leiden hoe ik dat zelf wil. De last is van mijn schouders gevallen en ik ben nu zelfs bezig met een eigen bedrijf – wie had dat kunnen denken!
Brandon Medi
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
