Kiezen

Om te kijken of ik in aanmerking zou komen voor een operatie aan mijn kaak, zou ik onderzocht worden door een multi-disciplinair team in het VU ziekenhuis in Amsterdam.

Stress zou mee kunnen spelen in de klachten die ik had en om te bepalen of dat in mijn geval ook zo was zou ik tot slot een gesprek hebben met een psycholoog en daarnaast nog een vragenlijst in moeten vullen.

Aan het einde van de onderzoeken kreeg ik te horen dat een operatie aan mijn kaak niet het gewenste resultaat zou opleveren. Ik zou me moeten richten op andere behandelmethoden.

De dag na de onderzoeken werd ik verrast door een bezoekje van de huisarts die toevallig in de buurt was. Hij wilde weten hoe het was geweest in Amsterdam.
Niets vermoedend begon ik te vertellen over de verschillende onderzoeken en het eigenaardige gesprek dat ik had met de psycholoog.

De huisarts liet me rustig vertellen en hoorde aan hoe ik het gesprek had ervaren. Ik vertelde alles. De vreemde vragen die werden gesteld en de antwoorden die ik daarop gaf.

Toen ik mijn verhaal had gedaan, vertelde de huisarts mij dat hij die ochtend een telefoontje had gehad van de psycholoog uit het ziekenhuis. Naar aanleiding van mijn gesprek en de vragenlijst die ik had ingevuld kwam hij tot de volgende conclusie: “Ik heb de indruk dat Annemieke liever een jongen wil zijn.”

Ik was verbijsterd. Was dat echt wat ik de huisarts net hoorde zeggen?
In een flits kwamen de vragen voorbij die mij de dag ervoor waren gesteld. Nu begreep ik waar die man naartoe wilde met zijn vragen!

De huisarts vertelde waarom de psycholoog tot deze conclusie was gekomen en zei dat hij daarom bij me was gekomen om te horen of dit ook echt was wat ik wilde.

Ik was 19 jaar toen dit speelde. We praten over begin negentiger jaren. Twee jaar daarvoor was ik voor het eerst verliefd geworden op een meisje. Ik begreep er niet veel van en kon het helemaal niet duiden als een verliefdheid. Het verwarde me alleen maar. Ik zou pas vier jaar later uit de kast komen.

Ik vertelde de huisarts dat ik geen jongen wilde zijn en hij geloofde mij. “De verwijzing voor de kliniek om je transitie in te gaan had de psycholoog al naar mijn gestuurd”, zei de huisarts. Ik schrok er van.

Na dit gesprek heb ik weken lopen nadenken over de conclusie van de psycholoog. Wat als hij nu gelijk heeft, wat als ik iets ontken wat er wel is. Wat ziet hij wat ik niet zie? Ik sprak er met niemand over in mijn omgeving of op school.
Na twee maanden zei ik op een dag tegen mijn moeder: ” Ik wil helemaal geen jongen zijn. Ik ben prima zoals ik ben.”

Wat was ik boos op de psycholoog. Op de vraag of ik vroeger een jongen wilde zijn, had ik geantwoord dat ik net als mijn vriendje ook graag tegen een boom had willen plassen en niet naar huis had willen rennen om de wc te halen.
Toen ik vertelde dat ik in een kledingzaak liever bij de mannenkleding keek dan bij de vrouwen, vertelde hij mij dat ik een keuze moest maken. Als ik een vrouw wilde zijn dan zou ik me ook als zodanig moeten kleden.
Al zijn suggestieve vragen passeerden de revue en mijn boosheid groeide.

Ik heb de beste man gebeld. Ik was jong, nog zoekende naar mijn identiteit, naar mijn geaardheid, maar ik wist dat hij fout zat.
Ik heb hem verteld hoe gevaarlijk zijn uitspraken waren en dat hij jonge mensen zo op het verkeerde been kon zetten. Dat ik niet hoefde te kiezen hoe ik me kleed, of hoe ik me wilde gedragen omdat hij me dan in een hokje kon plaatsen.

Regelmatig denk ik terug aan het gesprek met die psycholoog. Naar mijn geaardheid heeft hij nooit gevraagd en het woord genderneutraliteit was in die tijd nog niet bekend. Als ik in een discotheek naar het damestoilet ging dan gebeurde het nog wel eens dat ik werd weggestuurd door een stel meiden die niet meteen door hadden dat ik een meisje was.
Ik stond mijn ‘mannetje’ wel en trok me erg niet te veel van aan.

Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn geweest als ik in deze tijd 19 was.
Hoe was zou dan het gesprek met de psycholoog zijn verlopen?

Om te weten hoe ik er als man uit zou zien, maakte ik een tijd geleden een Snapchat foto van mij met baard. Het zag er niet eens zo slecht uit. Maar het is prima zoals ik ben.

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!