Een paar maanden geleden werd de 2020 City Ratings gepubliceerd van het internationale LHBT onderzoeksbureau Open for Business (*), de tweede editie van deze ranglijst. Amsterdam verscheen trots aan de top van de lijst van 144 onderzochte steden, en werd uitgeroepen tot “Most Inclusive City” van 2020.
Een mooie prestatie van de voormalige Gay Capital, en een felicitatie waard! Maar veel aandacht werd er in de pers niet aan besteed, en op het bericht op de website IAmsterdam werd door De Gaykrant Community op facebook vooral negatief gereageerd. Hoe kon zo’n ranglijst het toegenomen geweld tegen LHBTers in de stad zo negeren? Dat schuurt, en er is dus alle reden eens wat beter naar het rapport te kijken.
Open for Business is 5 jaar geleden in de VS opgericht als een coalitie van een aantal grote bedrijven, met als doel de strijd voor LHBT rechten wereldwijd te ondersteunen. Ze doen dat door gedegen economisch onderzoek met een gezaghebbend team en vanuit de stelling dat Inclusiviteit, en gelijke rechten en kansen, goed is voor de economie van een bedrijf, een land of een stad. En dat bedrijven met op dit punt een slecht diversiteitsbeleid, of landen die negatief scoren op gelijke rechten hun eigen glazen in gooien. Niet doen, slecht voor de economie!
Amsterdam mag dus trots zijn op deze toppositie op de ranglijst van een gezaghebbend instituut. De stad is aantrekkelijk om je te vestigen als bedrijf, én als LHBTer. Hoe komt zo’n rating tot stand? En hoe zit het met de andere steden in de triple-A categorie? En waarom reageerde de pers niet of nauwelijks op het rapport?
“Het is dus niet zo verbazingwekkend
dat Amsterdam hoog scoort”
Het onderzoek van Open for Business paart economische competitiviteit aan LHBT Inclusiviteit, en vergelijkt een grote hoeveelheid gegevens op beide terreinen. Voor de economische kant wordt onder andere gekeken naar economische prestaties, innovatie, opleidingsniveau en ondernemerschap, factoren waar Amsterdam hoog scoort. Aan de LHBT kant spelen niet alleen de sociale acceptatie, de aantrekkelijkheid voor bezoekers en de steun van de overheid een rol maar ook de wettelijke situatie.
En bij dat laatste draait om meer dan alleen specifieke wetgeving, zoals gelijke relatierechten of de afwezigheid van strafbaarstelling, maar ook om factoren als rechtszekerheid, corruptie en persvrijheid. Zaken die we hier in Nederland nogal vanzelfsprekend vinden, maar die dat uiteraard in een wat groter verband niet zijn, en die van groot belang zijn voor de positie van kwetsbare groepen als de onze. De steden worden gerangschikt in 5 categorieen, van Inclusive and Competitive tot en met Closed and Dangerous. Binnen de top categorie is er de triple-A, de Global Beacons, Voorbeeldsteden in goed Nederlands.
Het is dus niet zo verbazingwekkend dat Amsterdam hoog scoort, en ook niet nieuw – in 2018 behoorden we al tot de triple-A. Die categorie delen we met 15 andere steden waaronder New York, Chicago en Washington in de VS, en Europese steden als Londen, Berlijn en Kopenhagen. De beste steden ter wereld om je als LHBTer te vestigen, te werken of een business te beginnen.
Hoe zit het in die steden dan met de veiligheid en geweld op straat? Bij het ontbreken van cijfers over LHBT-veiligheid geeft wellicht de World Safest Cities Index van de Economist (2019) een indicatie. Daarin scoort Amsterdam een mooie 4e plaats, als veiligste stad achter drie Aziatische steden – Tokyo, Singapore en Osaka. In de top-10 van deze index komen uit onze ranglijst verder alleen Washington en Kopenhagen voor. Tokyo en Singapore komen als inclusive city niet verder dan de B-categorie (partially inclusive and competitive).
Zorgen over het gevoel van onveiligheid voor LHBTers in de stad zijn terecht, maar het kan duidelijk niet het enige criterium zijn waarop je het klimaat in een stad beoordeelt, en misschien zelfs niet het belangrijkste – vrijwel alle steden in ranglijst zijn minder veilig dan Amsterdam, en dat geldt zelfs voor de triple-A’s. Daarmee wordt het huidige gevoel van onveiligheid in Amsterdam niet gebagatelliseerd, maar het brengt juist onder de aandacht dat in de meeste grote steden veiligheid voor onze community eerder uitzondering dan regel is.
“Journalisten lijken een bovengemiddelde aandacht te
hebben voor negatief nieuws over onze community”
Dan is er de vraag waarom de vaderlandse pers deze mooie rating van Amsterdam niet heeft opgepikt. Natuurlijk, de publicatie viel midden in de Corona tijd. Maar ik kan me vaak niet aan de indruk onttrekken, dat de journalisten een bovengemiddelde aandacht hebben voor negatief nieuws over onze community – incidenten en geweld scoren beter op de pagina’s dan een positieve business-rating. En wat heeft de gemeente Amsterdam gedaan dit onder de aandacht te brengen? Ik heb geen persbericht kunnen vinden. Be good and tell it is een adagium dat we vaker zouden moeten hanteren.
Tot slot – want deze column gaat over twee steden – hoe zit het met mijn andere woonplaats Bangkok? De score is een low-C (not inclusive or competitive), redelijk onder aan de lijst dus, ongetwijfeld veroorzaakt door een aantal factoren waar de stad veel slechter scoort dan Amsterdam. Denk aan de economische criteria als innovatie en opleidingsniveau, maar ook aan de voor LHBT belangrijke factoren als gelijke rechten, rechtszekerheid, corruptie en persvrijheid.
Inclusiviteit voor onze community is in Bangkok een heel wat zwaardere opgave dan in Amsterdam. Maar – en hier spreek ik uit eigen ervaring – je kunt er wel veilig over straat, en geweldsincidenten tegen LHBTers komen vrijwel niet voor. Het wordt tijd te streven naar de Best of both Worlds, zowel in Bangkok als in Amsterdam!
Paul Overdijk
(*) Het rapport is te downloaden van de website https://open-for-business.org/city-ratings-2020
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
