Opinieblad Vrij Nederland dacht in deze Pride-week ook een duit in het homozakje te moeten doen en besteedde een artikel aan de vermeende ‘strijd’ tussen mannelijke en vrouwelijke homomannen.
VN introduceerde termen die blijkbaar mainstream gemaakt moeten worden, maar tegelijkertijd aantonen dat terminologie in ons ‘woke’ tijdperk belangrijker wordt geacht dan een werkelijke, op realiteit gestoelde discussie.
Mascs en femmes.
Deze aanduidingen, waarmee mannelijke (mascs) en vrouwelijke homo’s (femmes) worden aangeduid, blijken de nieuwste verdelende termen te zijn. Toegegeven, in vergelijking met top of bottom, way more stylish. Óók belangrijk anno twintigtwintig. Zo niet het belangrijkst.
In het artikel wordt gesteld dat mascs en femmes elkaar het licht in de ogen niet zouden gunnen, maar vooral dat sommige homo’s zich waarschijnlijk mannelijk gedragen om als hetero te worden gezien en daardoor onopvallend kunnen rondlopen. Hetero-normatief gedrag wordt dat tegenwoordig genoemd.
Mijns inziens is dit een foute observatie. De mannelijke homo wordt door de gemiddelde heteroman juist als veel bedreigender ervaren dan de vrouwelijke. Het zal voor hen moeilijker te bevatten zijn als, zeg, Marco van Basten gay zou blijken. Of Badr Hari.
Ook lijkt het zo te zijn dat veel heteromannen zich belazerd voelen als een mannelijke man homo blijkt. Voor hen hangt homoseksualiteit nu eenmaal samen met vrouwelijkheid, omdat zij niet kunnen behappen dat een ‘echte’ kerel zich laat pakken door een andere vent. Hun door hormonen gestuurde denkraam trekt dat niet.
Het is dus niet zo dat mannelijke homo’s, mascs, zich aanpassen om acceptatie. Het is wat mij betreft juist precies andersom. De vrouwelijkere homo heeft zich, onbewust, aangepast aan de onuitgesproken eis van de hetero-normatieve wereld. Een homo is geen echte man stelt deze, maar als je je inschikkelijk en vrouwelijk opstelt ben je grijpbaar en meer acceptabel. Het past in de eendimensionale beleving die de voortplantende meerderheid voorstaat.
De vraag zou moeten zijn: waarom is homoseksualiteit vervrouwelijkt terwijl het nu juist expliciet over twee mannen gaat: man valt op man? Zou het komen omdat ons dierlijk instinct nu eenmaal eist dat er gaatjes gevuld dienen te worden? De één dekt en de ander wordt gedekt? Wat een bekrompenheid. Er is weinig vrouwelijks aan seks tussen twee mannen, dat kan ik je wel vertellen.
De benoemde ‘strijd’ tussen mascs en femmes in het VN-artikel, bestaat niet. Of zou de auteur bedoelen dat je als mannelijke homo die op mannelijke mannen valt automatisch vrouwelijke homo’s uitsluit? Dat er alleen daarom al sprake zou zijn van discriminatie onderling?
Wat mij betreft wederom klinkklare onzin. Je valt op iemand of niet. Wie op mannelijk valt sluit vrouwelijke mannen niet uit. Vaak zijn het de beste vrienden, alleen is er meestal geen seksuele klik. En dat hoeft ook niet. Laten we wel zijn: de uitgesproken vrouwelijke homo valt ook niet op femmes. Zij weten als geen ander dat hun vrouwelijkheid regelmatig heteromannen weet te verleiden, een vaak onbenoemd subdoel. Dat zal de mascs zelden lukken, maar het is ook niet hun insteek.
Er wordt te kortzichtig gedacht over de keuze om mannelijk of vrouwelijk gedrag te tonen. Het is vaak geen keuze, maar het wordt de mascs, de mannelijke homo, wel op die manier verweten: mannelijk gedrag vertonen om geaccepteerd te worden.
Met andere woorden: je kunt als homo niet natuurlijk mannelijk zijn, terwijl je als homo uiteraard ook als man geboren wordt. Het zijn in mijn optiek juist de vrouwelijke homo’s die zich evolutioneel aanpassen, als van aanpassen al sprake zou zijn, omdat blijkbaar in het gemeenschappelijk denkraam is geëtst dat homo’s vrouwelijk dienen te zijn. Dat ze dan pas welkom zijn, want te behappen.
Ikzelf vind vrouwelijke mannen leuk, maar seksueel val ik er nu eenmaal niet op. In de kroeg, of waar dan ook, zijn ze gewoon mijn vrienden. Er is van uitsluiting geen sprake. Ook niet van dedain. De gay gemeenschap is sinds jaar en dag net zo gemêleerd als elke andere gemeenschap. Laten we daarom stoppen met de mannelijke homo betichten van valsspelen, en zelfs het spelen van een rol. Laat ook hen zichzelf zijn.
Er zijn erg veel authentiek vrouwelijke, gevoelige mannen. Net zo goed onder heteromannen. Niemand die ik ken heeft daar een probleem mee of heeft daar een oordeel over. Hoe meer verscheidenheid hoe beter. Dat is wat de gemiddelde gay cultuur zo prettig maakt.
De woke-cultuur echter, die als een tsunami alle realiteit in de houdgreep neemt en naar eigen goeddunken probeert om te vormen, is feitelijk een uitsluitende cultuur die met priemde vinger mensen wil herprogrammeren. Door het ontkennen van natuur, maar vaak ook van de dagelijkse realiteit. Ze denken dat anders minder is, of dat anderen dat zo zien, of dat gewoon-zijn hoger wordt beoordeeld, terwijl ook gewoon-zijn simpelweg een variatie is.
Het zit in hun eigen kop.
De nieuwe hokjes die zij timmeren, met hout geïmpregneerd in vooroordelen, zijn benauwender dan eerder afgebroken hokjes en hoekjes. Ze zeggen daarmee juist vooroordelen te willen beslechten.
Ja, m’n hoela.
Bernard John Jansz
John Thobokholt (pseudoniem Bernard John Jansz) is schrijver, provocateur met publicaties in ‘Mens en Gevoelens’, columnist tijdschrift voor verzorgenden. Persoonlijk begeleider en teamleider verstandelijk beperkten.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
