Harry en Saïd

Lieve papa,

Morgen vier je – ergens daarboven – je vijfentachtigste verjaardag. Ik neem aan dat je in je luie wolk met een glas rode wijn in de hand naar een pianoconcert van Mozart luistert. Misschien op een cd. Maar – wie weet – misschien geeft Mozart zelf wel een concertje weg.

Ik heb een vraag, papa.

Eergisterenavond is er een Marokkaans-Nederlandse, dertigjarige jongeman jouw richting opgekomen.

Hij heet Saïd en hij is een beetje zoekende.

Eigenlijk moet hij naar de kant van de hemel waar tweeënzeventig maagden op hem wachten, maar daar heeft hij niet zo’n zin in.

Weet je papa, Saïd is homoseksueel en daar heeft hij het – om het maar zacht uit te drukken – hier beneden op aarde niet heel gemakkelijk mee gehad.

Hier werd hij al op jonge leeftijd verstoten, in elkaar geslagen, vernederd en verguisd. Zelfs zo erg dat de politie hem adviseerde zijn moeder in Kanaleneiland in Utrecht maar niet meer op te zoeken omdat zij dan zijn veiligheid niet konden garanderen.

Nu heb je zelf ervaring genoeg met het opvoeden van homoseksuele kinderen, lieve papa, want drie van je vier kinderen zijn het immers.

Daar heb je nooit een probleem van gemaakt. Natuurlijk werd er best eens met hoofden geschud door familie, buren of vrienden, en hadden stoere collega’s van je misschien wel eens een beetje medelijden met je, maar wij kinderen zijn nooit door familieleden of buurtgenoten verstoten, uitgescholden of in elkaar geslagen.

Sterker nog, jij gaf ons juist Gerard Reve en Hans Warren te lezen.

Dus ik denk dat jij wel iets voor Saïd zou kunnen betekenen.

Zou jij, papa, Saïd kunnen opzoeken en hem een beetje onder je hoede kunnen nemen?

Alles is nieuw voor hem daarboven. En als Marokkaan in een westerse hemel is het misschien eventjes wennen geblazen.

Ik denk dat jullie het wel goed met elkaar kunnen vinden.

Saïd is een lieve jongen. Hij houdt ietsje meer van witte wijn dan van rode wijn en ietsje meer van Lil’Kleine dan van Mozart, maar jullie hebben beiden een groot en zorgzaam hart, dus dat komt vast goed.

Hier beneden was hij verpleger, papa. En een heel goede verpleger. Dus als je ooit weer eens spit of jicht voelt opkomen, en Onze Lieve Heer heeft geen tijd, dan wil Saïd vast wel voor je zorgen en een glaasje water met paracetamol voor je halen. Doet ie graag.

Hij zal je misschien vertellen over dingen als Twitter en Facebook, en in dat geval moet je je hoorapparaat maar gewoon even uitzetten, papa. Als Petrus het een beetje slim aanpakt, daarboven, neemt-ie alle mobieltjes en iMacs van nieuwkomers in beslag en geeft-ie ze daarvoor in de plaats één van de dagboeken van Hans Warren of een exemplaar van het boek ‘Nader tot u’ van Reve.

Lieve papa, stuur maar even een extra zonnestraaltje naar de aarde toe als je Saïd gevonden hebt, en als hij naast je in je luie wolk zit.

Wrijf hem maar even over zijn bol, geef hem een groot stuk van je verjaardagstaart (Saïd wil vast meehelpen de vijfentachtig kaarsjes uit te blazen) en zeg hem dat – in tegenstelling tot hierbeneden – daarboven alles goed met hem komt.

Die woorden heeft hij hierbeneden namelijk te weinig gehoord, papa.

Fijne verjaardag.

Je zoon,

Rick

Foto: Jan van Breda
Pietà met Saïd en Charl.

---

Als ik wakker word en hemeldek drukt stevig op mij neer;
als ik op wil staan en aanblik van mijn wereld doet mij zeer;
als ik koffie zet en dag lijkt zoveel verder weg dan nacht,
laat mijn stappen dan naar hoek toegaan waar niemand op mij wacht.

Als mijn somberheid met strakke vuist mijn wereldbeeld bepaalt;
als zij zonnestraal naar plek verbant alwaar hij ras verschraalt;
als zij klauw uitslaat naar lentetuin waarin mijn zomer groeit,
laat mijn stappen dan naar hoek toegaan waar
niets in schaduw bloeit.

Als mijn donkerte jouw zonnestraal als aartsvijand beschouwt
en jouw flonkering naar plek verbant waar enkel wordt gerouwd,
laat jouw stappen naar mijn hoek toegaan,
mijn zwart wijkt voor jouw goud
als jij mij zegt – in het volste licht – hoeveel je van me houdt.

---