Het beroemdste homocafé van Amsterdam was de April in de Reguliersdwarsstraat en vandaag is het precies 10 jaar geleden dat deze zaak definitief zijn deuren sloot. Ter gelegenheid hiervan een beschrijving van de opkomst en ondergang van wat ook letterlijk het meest kleurrijke café van de Amsterdamse homohoreca was; ook nu nog door veel mensen gemist.
Tekst: Peter Koop
De April werd op 5 juni 1981 geopend door Frans Monsma en zijn compagnon Guus Silverentand. Het was niet hun eerste zaak in de Reguliersdwarsstraat, want eind 1979 hadden zij Coffeeshop Downtown al overgenomen. Dat was kort na de opening in 1970 de eerste openlijke homozaak van Amsterdam geworden, wat helemaal naar de zin van Frans en Guus was. Zij begonnen dan ook direct creatieve feesten te organiseren, waar zowel homo’s als hippe hetero’s op af kwamen. De kleine koffiebar was hiervoor al snel te klein en zodoende begonnen ze iets verderop in de straat een nieuw café onder de naam April.
Hypermodern
De nieuwe zaak was allereerst al spraakmakend door het hypermoderne interieur, heel anders dan andere homobars in die tijd, die zich kenmerkten door kitscherig rood pluche, een bruine-cafésfeer of een interieur in Westernstijl. Bij de April was alles strak en modern, met als opvallendste element de zeshoekige plafondkoepels voorzien van futuristische lampen. Om te zorgen dat dit moderne interieur niet koud en steriel voelde, werd het in warme kleuren geverfd en regelmatig uitbundig versierd voor de grote feesten waar de April eveneens beroemd mee werd.
Voor Pasen 1982 werd de zaak bijvoorbeeld van boven tot onder bedekt met maar liefst 25.000 echte narcissen en in de winter van 1983 veranderde de April in een ijspaleis door 3500 afgekeurde tl-buizen als ijspegels op te hangen. Voor een zomerfeest werden strandtaferelen op de muren geschilderd en werd de vloer volgestort met een dikke laag zand. Zo waren er in die jaren nog veel meer feesten met decoraties waarvoor kosten noch moeite gespaard werden en die de April wereldwijde bekendheid gaven. Een flinke domper was echter de ziekte aids die vanaf medio jaren tachtig opkwam en ook Guus Silverentand trof, waarna besloten werd om de April te verkopen.
Sjoerd Kooistra
Voor het destijds enorme bedrag van ruim 1 miljoen gulden werd de April in 1986 overgenomen door de Groningse horeca-ondernemer Sjoerd Kooistra. Toen werd ook het Piekuur ingevoerd, waarbij een biertje slechts 1 gulden in plaats van fl. 2,25 kostte. Dit was afgekeken van Manfred Langer, die in zijn kroeg Chez Manfred in de Halvemaansteeg als eerste in Nederland met een dergelijk happy hour begonnen was. Na de grote verbouwing van de April in 1996 werd voor de Bubbling Sunday het happy hour verdubbeld en kwam er ook een Shuffle Bubble op wisselende tijden.
Havana
In 1989 keerde Frans Monsma terug naar de Reguliersdwarsstraat en opende er danscafé Havana, opnieuw een zaak die direct een doorslaand succes werd. Voor de April was dit dan ook een geduchte concurrent, zeker omdat sinds de overname door Kooistra er minder tijd en geld was voor feesten zoals in de beginjaren. Om de zaak weer opnieuw op de kaart te zetten werd besloten tot een grootscheepse verbouwing, die in de zomer van 1996 uitgevoerd werd. Door achterliggende pandjes bij de zaak te trekken werd de April drie keer zo groot en daarmee waarschijnlijk één van de grootste homobars van Europa.
Draaibar
In het achterste deel van de zaak kwam als noviteit een carousselbar: een grote ronde bar, die met barkrukken en al langzaam ronddraaide. Dit was een dermate succes dat Kooistra een dergelijke draaibar ook in veel van zijn Drie Gezusterszaken zou toepassen. Het voorste gedeelte van de nieuwe April kreeg de sfeer van een Frans terras, waarbij de ramen in de voorgevel vervangen werden door grote openslaande deuren, net zoals de vele vroegere koetshuizen in de straat. Met de draaiende bar was de April weer een echte publiekstrekker geworden, net op tijd voor de Gay Games die in 1998 naar Amsterdam kwamen.
Video van het 25-jarig jubileum in 2006
Verbouwing
Er kwam echter weer nieuwe concurrentie: de Soho uit 1999 en de ARC uit 2002 trokken als het nieuwste van het nieuwste het hipste publiek bij de April weg. De zaak raakte aardig in verval en uiteindelijk besloot Kooistra opnieuw tot een algehele verbouwing. De April ging daartoe in januari 2008 dicht om pas op 16 juli 2009 onder massale belangstelling weer open te gaan. Het nieuwe interieur, nog weer ruimer dan eerst, was ontworpen door Eric Kuster en kenmerkte zich door tribal tattoos en de kleuren zwart en paars. Tot verdriet van velen was de draaiende bar niet meer teruggekomen.
Allengs bleek dat het horeca-imperium van Sjoerd Kooistra op drijfzand was gebouwd. Begin 2010 kon hij de huur voor veel van zijn zaken niet meer betalen en begon Heineken beslag te leggen. Zodoende werd op 19 mei 2010, nog geen jaar na de grootse heropening, de April door een deurwaarder gesloten. Om juridische redenen kon het achterste deel van de zaak (“April’s Back Door”) nog wel openblijven, maar dat trok geen bezoekers meer en ging toen al snel ook dicht.
Taboo
Dé wekelijkse trekpleister van de April, het zondagse dubbele Happy Hour werd voorlopig verplaatst naar de Soho. Toen die in september 2010 ook dicht moest werd het Happy Hour overgenomen door de Taboo Bar, een nieuw gay café dat een maand tevoren geopend was, precies op tijd om de leemte van de gesloten Kooistrazaken te vullen. Sindsdien wordt de traditie van April’s Happy Hour voortgezet bij de Taboo met gasten die soms al dertig jaar tot de vaste bezoekers van de Reguliersdwarsstraat behoren.
Ondertussen waren de gemeente en de brouwerijen achter de schermen op zoek gegaan naar nieuwe exploitanten voor de grote homozaken uit Kooistra’s faillissementsboedel, want alle betrokkenen wilden de Reguliersdwarsstraat snel weer als homo-uitgaansstraat in ere herstellen. Als overnamekandidaat voor de April kwam toen Casper Reinders uit de bus, een Amsterdamse ondernemer die vooral bekend was geworden met de exclusieve nachtclub Jimmy Woo en een reeks andere hotspots.
Ludwig II
Ondanks dat Reinders geen ervaring had in de homohoreca wilde hij er een zaak van maken die zich kon meten met wat in Parijs en New York toonaangevend was. Daartoe liet hij het nog bijna gloednieuwe interieur er uit slopen om de zaak geheel naar eigen smaak aan te kleden, onder meer met handbeschilderd behang en dure meubels in 19e eeuwse stijl. Reinders besloot ook om de zo beroemde naam April te laten vallen en doopte zijn nieuwe zaak Ludwig II, die op 21 juli 2011 geopend werd.
Ludwig II was echter te exclusief en te elitair voor de mensen die vertrouwd waren met de zo open en toegankelijke April. Nog geen tien maanden na de opening moest Ludwig II dan ook al weer dicht. Reinders vormde het om tot Bar Ludwig en vervolgens tot A l’Elephant du Congo, maar dat mocht allemaal niet baten en zodoende trok hij zich definitief uit de zaak terug. Sinds begin 2018 bevindt zich in het pand van de vroegere April de Japanse karaokebar Duke of Tokyo.
Lees meer over de geschiedenis van de April op Reguliers.net
Memorablia van de April vind je bij IHLIA LGBT Heritage
Hoofdfoto: het terras van de April, ca. 2007 (foto: Café April)
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “10 jaar geleden sloot homocafé April definitief haar deuren”