Door de coronacrisis zijn veel zelfstandige ondernemers in een klap hun klandizie en inkomsten kwijt. Waar Ahold keihard casht, heeft het MKB vaak het nakijken. Hoe gaat het met onze roze ondernemers? Deze keer Zielhuis Uitvaart en Roze Uitvaart. Deze worden gerund door Wilma den Uijl en David Noordhoff. Wilma is 20 jaar actief geweest in de hiv/aidshulpverlening voor o.a de Schorerstichting, in Nederland en in Latijns-Amerika. In de jaren ’80 ligt dan ook de oorsprong van haar uitvaartonderneming, waarover ze hier vertelt.
Redactie: Marene Elgershuizen
Tekst: Haidy Möller
Hoe is Roze Uitvaart ontstaan?
In de jaren ’80 werden we overvallen door het hiv-virus en voornamelijk jonge homomannen in de bloei van hun leven overleden aan aids. Men wist toentertijd ook niet precies hoe de besmetting verliep, er was geen medicatie, aidspatiënten lagen in isolatie in het AMC en er was angst voor besmetting. Eenzaamheid, isolement en stigmatisering staken weer de kop op. We denken er de laatste tijd veel aan terug. Je zag toen, net als nu, artsen, verplegers en onderzoekers in de bres springen. Ook kwamen er nieuwe vormen van solidariteit op gang, vanuit de LHBT+ beweging, bijvoorbeeld de buddy-projecten.
Tijdens de aidsperiode hadden zowel familie als conservatieve uitvaartbegeleiders moeite om een uitvaart te organiseren die afweek van wat gebruikelijk was. Dat gaf echt lastige situaties. Vrienden werden er bijvoorbeeld niet altijd bij betrokken en de overledene kreeg soms een traditionele, vaak religieuze uitvaart in zijn geboortedorp. Roze Uitvaart is opgericht door Zielhuis Uitvaart, en is een landelijk netwerk van LHBT+ vriendelijke uitvaartbegeleiders. In Amsterdam heeft Zielhuis veel voorlichting en workshops gegeven in het roze circuit. Er is een wensenboekje gratis te bestellen met informatie over alle aspecten over wat je vooraf kunt regelen voor ‘als het zover is’.
Roze Uitvaart is opgericht door Zielhuis Uitvaart, en is een landelijk netwerk van LHBT+ vriendelijke uitvaartbegeleiders.
Een uitvaart in coronatijd, hoe gaat dat?
Tijdens de uitvaart mogen maximaal 30 mensen aanwezig zijn, een drankje en hapje na afloop is niet mogelijk. Dat is een gemis, want je hebt juist behoefte aan onderlinge verbondenheid en écht samen zijn. Ook zijn er beperkingen wat betreft rouwbezoeken, bijvoorbeeld bij het opbaren. In tegenstelling tot grotere uitvaartorganisaties zoeken wij naar de mogelijkheden en gaan we op bezoek bij nabestaanden. Dit kan niet als iemand in een risicogroep zit, dan moet het contact per telefoon of beeldbellen. De oudere generatie heeft daar soms moeite mee.
Met alle beperkingen staan we samen voor voor de uitdaging om nieuwe manieren te vinden om uiting te geven aan onze verbondenheid en zoeken we naar creatieve oplossingen. Om mensen toch de gelegenheid te geven om afscheid te nemen is een ‘rouw-vaartocht’ door de grachten een mogelijkheid, met mensen op de bruggen en langs de kade. Via een livestream kan de herdenking ook gevolgd worden en videoboodschappen van mensen die niet aanwezig kunnen zijn, kunnen afgespeeld worden. Laatst begeleidde ik de uitvaart van een jonge lesbische vrouw. Al haar vrienden hadden afscheidsgroeten op briefjes geschreven en haar kinderen brachten die op rolletjes bij elkaar. Zo werd ze bedolven onder een slinger vol liefdevolle berichtjes.
Hoe ziet je privéleven er nu uit?
Doordat er meer doden zijn, werk ik nog harder dan normaal. De huidige restricties kosten meer tijd en aandacht. Vrienden zie ik weinig, want door het werk loop ik enig risico omdat ik in contact met coronapatiënten. Ook al ben ik best relaxed onder de omstandigheden, ik doe toch allerlei dingen niet, net als de rest van het land: sauna, massage, filmclub, theater, restaurant. Die ontspanning en vooral de knuffels mis ik.
Ik heb de luxe dat ik woon (en werk) in een ruim appartement in een voormalig kraakpand in het centrum van Amsterdam. Daarnaast breng ik zoveel mogelijk tijd door in ‘het roze weiland’ in het groene hart, waar ik een tiny house heb, net als een aantal lesbische buren. Door de grote tuinen kunnen we – met afstand – samen zijn en eten. Die plek is echt een (ont)laadklep om tot rust te komen en weer op te laden.
Wat vind je positief?
De lucht is veel schoner! Dat merk je goed. En Amsterdam is echt prettig zonder massa’s toeristen. Verder zie ik veel creatieve nieuwe ideeën ontstaan. We kijken naar manieren om elkaar te ondersteunen. Zo vertelde mijn vaste cateraar me dat alle geplande opdrachten voor evenementen tot oktober gecanceld zijn. Nu maakt hij maaltijden voor daklozen en brengt die rond in sporthallen. En voor onze uitvaarten maakt hij een ‘vaarwel-tasje’ met biologische producten erin, omdat er geen condoleance-momenten meer zijn.
Het boekje met informatie over allerlei aspecten bij overlijden kun je bestellen per mail: info@zielhuis-uitvaart.nl of bellen 06 267 930 77. Ook voor een afspraak voor een vrijblijvend en informatief voorgesprek.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
