Danny op straat

Afgelopen week werd ik zeker vier keer aangesproken over de uitzending van ‘Danny op straat’ van afgelopen 13 februari waarin pedo-activist Nelson pleit voor meer begrip voor pedoseksuelen.

Ik kan het me nog goed herinneren. Het was 30 april 1988 en ik was bij het gloednieuwe homomonument naast de Westerkerk in Amsterdam Koninginnedag aan het vieren. Er waren optredens, het was er gezellig druk en aan de randen van het plein stonden marktkraampjes waarin allerlei maatschappelijke organisaties voorlichting gaven.

In een van de kraampjes stonden leden van ‘Vereniging Martijn’: de in 2014 door de Hoge Raad verboden organisatie die streefde naar wettelijke en maatschappelijke acceptatie van seksuele relaties tussen volwassenen en kinderen. Ik kan me niet herinneren dat de aanwezigheid van vereniging Martijn die dag tot enige ophef heeft geleid.

De column van Linda Duits van 7 augustus 2019 in het Parool toont aan hoezeer tijden kunnen veranderen.

Zij schreef:

’Vorige week mocht iedereen trots zijn op hun seksualiteit, ­behalve één groep. In tegenstelling tot wat er in de guiding principles van de organisatie van Pride staat, mag niet iedereen houden van wie hij wil. Dat werd pijnlijk duidelijk bij de Pride Walk. Een man deelde kaartjes uit met daarop ‘#pedo­pride’. Hij hoopte dat er binnen lhbtiqa+ ruimte kan zijn voor mensen die vallen op minder­jarigen, maar stuitte op afkeer en repressie. Zijn flyers werden in beslag genomen en zijn beeltenis gedeeld op sociale media. Een woordvoerder van Pride zei in deze krant: ‘Wij willen onze naam niet hiermee geassocieerd zien. Dit hoort niet bij ons.’

Even verderop schrijft Duits:

‘Ik snap best dat de roze beweging de deur dichthoudt. Haar succes is te recent en te fragiel, en pedofielen zijn te gehaat.’

En als conclusie:

‘Pedofielen worden ontmenselijkt en geïsoleerd, en vrezen constant voor hun veiligheid. De steun die zij nodig hebben en verdienen, zal vanuit homo’s niet komen. Dat biedt een uitgelezen kans voor intersectionele feministen om de daad bij het woord te voegen. Alle uitsluiting op basis van seksualiteit is onacceptabel, dus ook die van pedofielen.’

Een reactie kon uiteraard niet uitblijven. Op 13 augustus 2019 reageerde pedagoog Liesbeth Kennes in het Parool met een betoog waarin zij schreef te begrijpen dat de lhbt+beweging niets van doen wil hebben met de Pedopride.

Kennes: ‘Het grote verschil tussen homo- of heteroseksuele en pedoseksuele contacten is natuurlijk dat het in het eerste geval over twee (of meer) ­volwassenen gaat, al dan niet van hetzelfde of het andere geslacht, die seks hebben met elkaar. Of je lhbt’ers nu aanvaardt of niet, ze voelen zich aangetrokken tot ontwikkelingsgelijken, ze gaan een relatie aan met een andere volwassene die vrijelijk kán kiezen voor die relatie. Daar hebben we bij pedoseksuele contacten niet mee te maken. Kinderen kunnen niet kiezen voor seks met volwassenen.’

Haar conclusie:

‘De regenboogbeweging in Nederland heeft helemaal gelijk wanneer ze de ‘PedoPride’ niet in haar gelederen wil opnemen. Normalisering van pedoseksuele relaties is niet aan de orde; nu niet, morgen niet.’

Bij een enigszins redelijke argumentatie loop ik al snel aan alle kanten over van begrip: ik heb zelf pedagogiek gestudeerd, ben als leidinggevende onderwijs en arbeid werkzaam geweest in een tbs-kliniek en heb in die hoedanigheid met opgesloten pedoseksuelen gewerkt, en ik maak onderdeel uit van wat Duits de ‘roze beweging’ noemt.

Naast het hebben van begrip voor vele meningen, ben ik sterk voorstander van helderheid en van duiding. Ik ben het eens met Kennes als zij zegt dat normalisering van pedoseksuele relaties niet aan de orde is, maar aan dat ‘nu niet, morgen niet’ twijfel ik – gezien de marktkraampjes in de jaren tachtig van de vorige eeuw – toch wel een klein beetje. Daarbij maakt Duits – meer dan Kennes – beter onderscheid tussen de diverse groeperingen. Duits vraagt meer begrip voor pedofilie, maar zeker niet om meer begrip voor (lees: normalisering van) pedoseksuele relaties.

De helderheid wordt niet alleen bemoeilijkt door de beladenheid van al deze termen, maar ook omdat in het dagelijks taalgebruik enig onderscheid tussen pedofilie en pedoseksualiteit vaak niet wordt gemaakt. In de strafwetgeving komen beide termen helemaal niet voor. Daar wordt enkel gerefereerd aan leeftijd. Immers, verlangens en fantasieën zijn niet strafbaar.

In haar column stelt Duits:

‘Een pedofiel voelt zich aangetrokken tot kinderen. Een pedoseksueel is iemand die handelt naar die geaardheid. Kindermisbruikers vormen een groep die daarmee slechts deels overlapt: maar 20 procent van hen heeft pedofiele gevoelens. Kindermisbruikers zijn geen kinderlokkers in de bosjes. Het zijn ooms, buurjongens, coaches, enzovoorts, die overwegend andere stoornissen en ­motivaties hebben dan aantrekkingskracht naar kinderen. Juist voor slachtoffers is het belangrijk inzicht te hebben in wie de daders zijn. Daders dienen gestraft te worden, of het nou een psychopaat of pedoseksueel is. Maar het zijn de pedofielen die opgejaagd worden. Mensen wensen hun bestaan ronduit weg; basisgrondrechten zoals vrijheid van meningsuiting en van vereniging gelden niet voor hen. Wie dit bekritiseert, wordt verfoeid en geïntimideerd. Vaak gaat dat gepaard met de ­verdachtmaking zelf pedofiel te zijn.’

Toen ik pedo-activist Nelson zonder zwart balkje voor de ogen en zonder stemvervorming in de uitzending van ‘Danny op straat’ bekeek, dacht ik eigenlijk alleen maar dat iemand als hij maar beter stil kan zitten als hij geschoren wordt. Als het om pedofilie en pedoseksualiteit gaat, worden heden ten dage in onze maatschappij al snel de (scheer)messen geslepen.

Nu geloof ik niet heel erg in deze vorm van emancipatie. Ik vroeg me dan ook af wat Nelson met dit interview had proberen te bereiken.

Ik geloof meestal ook niet in iets verbieden. Denken dat met het verdwijnen van ‘Martijn’ pedofilie en pedoseksualiteit verdwijnen, is op zijn zachtst gezegd nogal naïef gedacht. Nog minder geloof ik in heksenjachten op personen die de maatschappij onwelgevallig zijn.

Ik geloof wel in een luisterend oor en in goede hulpverlening.

En dan rijst inderdaad de vraag of er een beweging bestaat die de heksenjacht kan keren door pedofilie als seksuele minderheid in ieder geval een luisterend oor te bieden. Een beweging die oog heeft voor de specifieke problematiek van deze minderheid.

Ook al hoor ik – heel sporadisch – stemmen opgaan om de lhbt+beweging open te stellen voor pedofilie, is het duidelijk dat dat niet (meer) zal gebeuren. Nu niet. Morgen niet. En zoals Duits het in haar artikel schetst is dat ook goed verklaarbaar: ons ‘succes’ is te recent en te fragiel en alles wat ook maar enigszins met pedofilie te maken heeft, is bij voorbaat verdacht, besmet en verwerpelijk.

Ik denk dat transparantie over terminologie en een luisterend oor – waar die ook vandaan moge komen – onontbeerlijk zijn om deze seksuele minderheid te kunnen bereiken. Om deze groep te kunnen helpen. En om daarmee toekomstig leed tegen te gaan.

Ik heb in de tbs-kliniek vaak genoeg gezien waar pedoseksualiteit toe kan leiden, zowel voor slachtoffer als voor dader. En een pedoseksueel in een tbs-kliniek betekent nu eenmaal dat er reeds onschuldige, jonge slachtoffers gevallen zijn.

Die kant moeten wij mijns inziens als maatschappij niet op willen gaan. We moeten als maatschappij juist aan de voorkant van de problematiek gaan zitten: transparantie, voorlichting, hulpverlening én weerbaarheid en mondigheid van het jonge kind.

Mensen op één hoop gooien, deze ontmenselijken en uitsluiten, dat levert alleen maar verkramptheid en frustratie op. Het was het gevoel dat ik kreeg toen ik Nelson bij ‘Danny op straat’ hoorde spreken.

Ik zag een kat in het nauw die nauwelijks nog voor rede vatbaar leek.

En een redeloze, radeloze, pedoseksuele kat in het nauw maakt rare en uiterst onwenselijke sprongen.

 


Rick van der Made

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

One thought on “Danny op straat

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.