Gisteren vonden de eerste openbare verhoren plaats van de parlementaire ondervragingscommissie naar ongewenste beïnvloeding van maatschappelijke en religieuze islamitische organisaties in Nederland.
Uit onderzoek van NRC en Nieuwsuur bleek dat zo’n 30 islamitische organisaties financiering hebben aangevraagd in Golfstaten (of deze reeds hebben verkregen) en de in juli 2019 geïnstalleerde commissie – onder leiding van CDA-er Michel Rog – wil twee weken lang van allerlei deskundigen en belanghebbenden horen hoe de vork in de steel zit. Immers, het is maar de vraag of we in dit land blij moeten zijn met jongeren die op salafistisch-islamitische basisscholen en moskeeën door middel van meerkeuzevragen moeten kiezen wat de gepaste straf voor homoseksuelen, overspeligen of afvalligen is.
a) Zweepslagen
b) Steniging
c) Doden met een zwaard
De Volkskrant van 6 februari jongstleden: ‘Behalve bij de moskeeën zelf heeft de commissie, ter voorbereiding op de openbare verhoren, documenten opgevraagd bij banken en de ministeries van Financiën, Justitie en Sociale Zaken. De vraag waarom het ministerie van Buitenlandse Zaken of ambassades niet zijn betrokken in het onderzoek – het gaat immers om buitenlandse financiering – wilde Rog om onduidelijke redenen niet beantwoorden.’
En volgens Nieuwsuur wilde Rog ook niet uitleggen waarom de buitenlandse bronnen zelf niet onder ede zullen worden verhoord.
Rog: ‘Ik ga helaas niet in op de vraag welke mensen we niet hebben opgeroepen. Wat ik wel kan aangeven is dat de commissie vele voorgesprekken heeft gevoerd en op andere wijze over informatie beschikt. Dat is voldoende om onze onderzoeksopdracht uit te kunnen voeren.’
De eerste getuige gisteren was de heer Schoof, directeur-generaal van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD). In zijn uiteenzetting waarschuwde hij voor ‘de nieuwe generatie salafistische moslims in Nederland die op de lange termijn een serieuze bedreiging vormt voor de Nederlandse rechtsstaat.’
Na het lezen van deze woorden vroeg ik mij af of de heer Rog naast ambassades, ministeries en geldschieters niet nóg een groep mensen was vergeten op te roepen, namelijk vertegenwoordigers van de veel grotere groep mensen die zich juist níet bij de salafistische variant van de islam willen aansluiten.
Oké, ik snap dat deze groep mensen niet helemaal in het thema van de voorgesprekken paste, maar zou het voor de politiek – en voor de inwoners van dit land – niet heel interessant zijn te horen waarom mijn goede vriend Hassan in een gayfriendly hotel heeft gewerkt en toch op vrijdag naar de moskee kon gaan zonder gecharmeerd te raken van enig salafisme? Waarom zijn vrouw en mijn vriendin Najat juist géén hoofddoek wil dragen, met haar twee kinderen aan de ramadan meedoet, mij gewoon drie zoenen geeft als ik haar zie, mij gezellig te eten vraagt en maar weinig op heeft met gelovige mannen met lange baarden?
Waarom vriendin Hayat zulke mooie gedichten schrijft over haar gehoofddoekte moeder, over twee Meppeler geliefden die in Auschwitz zijn omgekomen, over haar geboorteland Marokko, maar nooit over Saudi-Arabië?
Waarom vriend Nassiri ‘Pink Marrakech’ heeft opgericht, en zowel tegen het boerkaverbod als tegen homofobie in Marokkaans-islamitische kringen ageert?
Zou het niet interessant zijn te horen hoe gelovige burgemeester Aboutaleb in staat is om de boel van de tweede stad van Nederland bij elkaar te houden? Om te horen waarom hij in 2018 tijdens de Rotterdamse Pride de LHBT+ gemeenschap opriep ‘de gelederen te sluiten en te vechten waarvoor je moet vechten: namelijk dat gelijke rechten zoals die in artikel 1 van de grondwet staan ook in de samenleving, op straat en op de stoep werkelijkheid worden’?
Misschien kan de parlementaire commissie naast de voormalig bestuursvoorzitter van de As-Soennahmoskee ook Khadija Arib uitnodigen voor een gesprek. Zij kan als geboren Marokkaanse en als voorzitter van de Tweede Kamer aan de commissieleden hoogstwaarschijnlijk prima uitleggen hoe wij als land jonge meiden kunnen overtuigen dat het beter is carrière te maken binnen de Nederlandse maatschappij dan binnen het salafisme.
Volgens sommige media is de commissie vergeten enkele belangrijke mensen uit te nodigen. Ik denk dat het weinig uitmaakt. Ik denk dat we door deze parlementaire ondervragingscommissie enkele antwoorden op vragen krijgen, maar dat we met die antwoorden het salafisme nog niet bestreden hebben.
Dat kan uiteraard ook niet met een commissie.
We kunnen tegen de veroordelende, donkere stemmen van het salafisme wel iets anders doen: een overmacht aan heldere en tolerante stemmen van onze Marokkaanse vrienden laten horen.
Agadir
Bij het graf van de Wâli
Atlas draagt in deze stad
koning, god en vaderland
en onze blikken richting dal
zoeken de goedheiligman
in graf omringd door stug gewaad
dat ruist en bidt en hoopt op kind,
op geld, op dood, op erfenis,
op minder dranklucht in gezicht.
Nee nee – schudt sluier, zij pakt mijn hand
en geeft hem aan Saïd
die centjes in een bakje doet
en fluistert: ‘zing een lied
van koning god en vaderland,
van heilige in graf’ –
Ik zing verliefd en hand in hand
tot vrouw haar zegen geeft:
wij over drempel mogen gaan
en grafsteen tot ons spreekt –
van parels, uitzicht en van pracht,
van spreuken, dranken en van kracht,
van zoen tot zoen daar naast het graf,
van Atlas die tot bouwsteen breekt.
Rick van der Made
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
