Ik ben Jordy en 16 april 2014 en was de dag waarop ik voor het eerst aan een jongen vertelde dat ik hem wel leuk vond. Vanaf toen is het vrij snel een hele hoop kanten opgegaan. Al sinds groep 8 had ik door dat ik niet de jongen was die verliefd kon worden op een meisje. Ik was er toen nog niet helemaal klaar voor en heb me dan ook meerdere keren afgevraagd wie ik nu eigenlijk was. Toen ik in de eerste klas van mijn middelbare zat, dacht ik eindelijk mijn liefde gevonden te hebben.
Een jongen in mijn klas
Het klinkt misschien vrij cliché, en ja dat was het eigenlijk ook wel. Je gaat naar de middelbare school en komt in een nieuwe klas terecht, met nieuwe mensen. Van mijn groep 8 was er één leerling waar ik nog steeds mee in de klas zat. Ik had nooit echt een goede band met deze jongen, maar je voelt je wel het veiligst bij iemand die je al kent. Dus de naïeve ik die ik ben, bleef met hem praten via WhatsApp. Contact tijdens of buiten school was er eigenlijk niet, zo goed bevriend waren we dus. Hij vertelde me altijd een hele hoop over zijn leven. Onderwerpen die aan bod kwamen waren zijn vriendinnetjes, zijn Instagram foto’s, voetbal en school. Ik zat vol in de roze wolk, het was de eerste keer dat ik iemand echt leuk vond, dus ging er gewoon in mee.
“Ik zat vol in de roze wolk, het was de eerste keer dat ik iemand echt leuk vond”
Op een gegeven moment hadden we het in de gesprekken weer over zijn vriendin, hij was dus in een relatie, maar ik had hoop. Toen kwam de vraag of ik niet verliefd was op iemand. Dit moment was heel zwaar voor mij. Ik durfde hem niet direct te zeggen dat ik hem leuk vond, maar ik had wel het idee dat onze vriendschap goed genoeg was om een hint te droppen. In die tijd moest ik mijn telefoon beneden laten ’s nachts en dat gaf me dan ook de uitgelezen kans om het nog een nacht uit te stellen. Ik had er een spel van gemaakt. Hij mocht mij vragen stellen en ik zou alleen antwoorden met ja/nee. Hij had bijna alle dames van mijn jaar gehad en vroeg me toen of het eigenlijk wel een meisje was. Dat is het moment dat ik voor het eerst zei dat ik niet verliefd was op een meisje.
Een jaar
Het jaar nadat ik voor het eerst die woorden heb gebruikt, was echt een achtbaan. Ik denk dat de eerste week het zwaarste was. De vriendschap die ik dacht te hebben met deze jongen was niet zoals ik gehoopt had. We hadden afgesproken dat het privé zou blijven, want dat zou voor beide het beste zijn. Nog geen 12 uur later kreeg ik het eerste berichtje binnen op mijn telefoon: ‘’Ik hoorde dat je op jongens valt, is dat waar?’’ Toen stond mijn wereld wel even op zijn kop. Hij had zich niet aan zijn afspraak gehouden en daarmee het ‘nieuws’ doorgezet naar de klas, het jaar en eigenlijk de hele school. Zo gaat dat nou eenmaal in kleine dorpen.
“De vriendschap die ik dacht te hebben met deze jongen was niet zoals ik gehoopt had”
Sterker
Nu zijn we meer dan 5 jaar verder en heeft die achtbaan zichzelf alleen maar voortgezet. Mijn familie accepteerde het goed, dit gezien mijn tante op dit moment al een vriendin had. Verder heb ik een hele hoop geleerd over mezelf. In het begin is het natuurlijk heel erg zoeken naar wie je bent. Geloof me, dat is normaal, maar het is een belangrijk gedeelte van wie ik nu geworden ben. Ik ben een jongen gaan daten waarmee ik toen zelfs een relatie heb gekregen op mijn 16e. Ik heb een hele hoop goede vrienden gemaakt, waar ik nu nog steeds op terug kan vallen en ik ben er sterker van geworden.
Als ik een tip mee mag geven, is het wel dat je niet bang hoeft te zijn. Ik was nog heel jong toen ik uit de kast kwam. Dat had voor- en nadelen. Maar ik heb nog een heel leven voor me. Dus als gisteren een tegenslag was, kun je er morgen weer het beste van proberen te maken. Kijk een RuPaul’s Drag Race, lees een ’I’m coming out’, of huil nog even extra hard bij die film: want dit is wie jij bent, en dit is wie je mag zijn!
Lots of love,
Jordy Schaepkens