I’m coming out: Wedica

Van Bride naar Pride

Mijn naam is Wedica Premchand en ik ben momenteel 34 jaar oud en sinds kort out&proud. Ik ben van Hindoestaanse komaf en ben Hindoeïstisch opgevoed.

Ik heb een heteronormatieve opvoeding heb gehad, waarbij er geen ruimte was voor iets dat afwijkt van de norm.  Mijn pad was al uitgestippeld: ik zou later als ik groot was met een jongeman trouwen en kinderen krijgen en wij zouden samen heel gelukkig worden. In de ogen van mijn familie waren lhbti’ers lachwekkend, raar en vies. Dat merkte ik aan de opmerkingen die er werden gemaakt, wanneer het onderwerp homoseksualiteit ter sprake kwam.

Verkering

Op mijn 16^e leerde ik een Hindoestaanse jongen kennen, die mij erg leuk vond. Ik wist niet zo goed wat ik er van moest denken, maar omdat al mijn vriendinnen een vriendje hadden en deze jongen wel lief was, wilde ik een verkering best proberen. De verkering beviel prima; we ondernamen gezellige activiteiten zoals wandelen door de stad of naar de bioscoop gaan en al gauw werd het een serieuze relatie. Tijdens deze relatie merkte ik rond mijn 19^e, dat ik gevoelens had voor meisjes en de gedachte dat ik weleens biseksueel zou kunnen zijn, liet mij niet los. Ik worstelde met deze gevoelens, omdat ik eigenlijk helemaal geen gevoelens wilde hebben voor iemand anders dan mijn vriendje. Ik besloot er met niemand over te praten, maar wel voor mijzelf te erkennen dat ik biseksueel of mogelijk zelfs lesbisch was. Ik had weleens gehoord dat mensen met homoseksuele gevoelens, ervoor kunnen kiezen om geen gehoor te geven aan hun gevoelens en als hetero door het leven kunnen gaan. Dus koos ik ervoor om mijn gevoelens te negeren en een heteroseksueel leven te leiden. Ik vond dit makkelijker, ook gezien de negatieve opvattingen over homoseksualiteit binnen de Hindoestaanse gemeenschap.

Samenwonen

Op een gegeven moment waren mijn vriend en ik er klaar voor om te gaan samenwonen, ik was toen 23 jaar oud. Aangezien het in de Hindoestaanse gemeenschap gebruikelijk is om getrouwd het ouderlijk huis te verlaten, besloten wij om in het huwelijksbootje te stappen. Het was een fijn huwelijk en we deden nog steeds veel leuke dingen samen. Inmiddels had ik hem verteld dat ik meisjes aantrekkelijk vond. Hij vond dit geen probleem, zolang ik het maar niet praktiseerde. Ik had hier geen enkele intentie toe, maar wilde eerlijk zijn over mijn gevoelens.

Toen ik een jaar of 27 was, merkte ik dat de gevoelens en nieuwsgierigheid naar vrouwen sterker werden. Een sterker wordend verlangen, die ik niet kon onderdrukken. Ik besloot het weer bespreekbaar te maken met mijn man en tot mijn verbazing zei hij dat ik de ruimte had om te experimenteren. Ik wist niet precies hoe ik dit aan moest pakken en ondernam eigenlijk niet echt iets. Wel begon ik steeds sterker wordende twijfels te krijgen over het huwelijk. Het begon te voelen alsof ik in een keurslijf zat. Gevoelens van leegte en somberheid werden deel van mij.

Was ik niet gewoon lesbisch en nam ik niet mijzelf en mijn hele omgeving in de maling?

Tinder

Een jaar later besloot ik een Tinder profiel aan te maken en raakte ik aan de praat met vrouwen. Ik vond het erg spannend. Tot een afspraak kwam het nooit, want dat voelde verkeerd om te doen terwijl ik getrouwd was. Wel begon ik mij af te vragen waarom ik eigenlijk in een huwelijk zat? Moest ik het huwelijk niet gewoon verbreken? Was ik niet gewoon lesbisch en nam ik niet gewoon mijzelf en mijn hele omgeving in de maling? Ik zat erg met mijzelf in de knoop.

Ik merkte dat ik mij steeds ongemakkelijker ging voelen in mijn huwelijk. Mijn omgeving wist van niets en vroeg regelmatig of wij al dachten aan het krijgen van een kind, want wij waren immers al vijf jaar getrouwd. Deze vraag benauwde mij steeds meer. Ik had het gevoel dat ik het verkeerde script in handen had van een film die over mijn leven ging. Ik voelde dat ik vast zat in dit huwelijk en nergens heen kon. Ik kon het hart van mijn lieve man, die onvoorwaardelijk van mij hield, niet breken. Daarnaast zou het een schande zijn voor mijn familie en zouden zij mij nooit accepteren en mij verstoten, dacht ik. Zonder de steun en toeverlaat van mijn man en familie wist ik niet waar ik heen kon. Een leven zonder hen kon ik mij niet voorstellen. Ik wilde koste wat het kost loyaal blijven aan mijn familie en aan de huwelijksbelofte, maar ik had het gevoel dat ik faalde. Ik wilde uit het keurslijf, maar kon niet leven met de gedachte dat ik iedereen waar ik van hield zou teleurstellen. Ik werd wanhopig en stelde mijzelf de vraag of het niet beter was om uit het leven te stappen, maar ik durfde niet.

Leugen

Het heeft heel wat slapeloze nachten en emmers vol met tranen gekost om tot het besluit te komen dat ik het huwelijk ging verbreken om mezelf te vinden. Dit huwelijk wat was begonnen als een leuke verkering, voelde nu als een leugen. Ik wilde in het reine komen. Ik vertelde aan mijn man dat ik op mezelf wilde gaan wonen. Dit was de eerste keer, in al die tijd dat ik hem kende, dat hij heel erg boos werd. Ondanks alle openhartige gesprekken over mijn gevoelens en twijfels over het huwelijk, had hij nooit gedacht en verwacht dat ik hem echt zou verlaten. Het hoge woord was gevallen, de knoop was doorgehakt en het besluit was genomen.

De volgende dag hadden we een afspraak staan met mijn moeder om bij haar te gaan eten. Ik ben vanuit werk eerder weg gegaan om aan haar te vertellen dat ik lesbisch ben en dat mijn man en ik daarom uit elkaar gaan. Ze was in shock, maar reageerde tegen mijn verwachting in, heel begripvol en stelde open vragen. Mijn man kwam een uur later vanuit werk. Mijn moeder vertelde aan hem dat ze het heel erg vond voor ons, maar dat ze er altijd voor ons beide zou zijn.

Hij was trots op mij, terwijl door mij zijn leven uit elkaar viel

Trots

In de auto onderweg naar huis leek mijn man onder de indruk van het feit dat ik aan mijn moeder had durven te vertellen dat ik lesbisch ben. Hij keek mij vol ongeloof aan en zei: ‘dat moet vast moeilijk voor jou zijn geweest’. Ik herinner mij de blik in zijn ogen en dat kan mij tot de dag van vandaag nog emotioneel maken: een blik vol van trots. Hij was trots op mij, terwijl door mij zijn leven uit elkaar viel.

Ik heb nog een paar weken bij mijn ex-man gewoond en vond al snel een ander huis via een makelaar. Mijn moeder had aan mijn broer en zus verteld over mijn situatie en met z’n allen hielpen ze mij waar ze konden. Op emotioneel vlak door mij te steunen tijdens mijn coming-out en op praktisch gebied met verhuizen en inrichten van mijn nieuwe huis.

Moeder

Mijn moeder had in het begin nog veel moeite met het idee wat mensen van mijn geaardheid zouden vinden en had daarom liever niet dat ik erover sprak met andere familieleden. Hier hebben we in het begin nog veel discussies over gehad, maar uiteindelijk heeft zij mij ook volledig kunnen accepteren. Zij durft nu ook uit de kast te komen door aan Hindoestaanse kennissen en vriendinnen te vertellen dat haar dochter lesbisch is.

Met mijn ex-man heb ik altijd goed contact onderhouden en nu ook met zijn nieuwe vriendin. Soms spreken we met z’n drieën af en gaan we wat eten of drinken. De rest van mijn familie en de familie van mijn ex-man weten nu inmiddels ook allemaal dat ik lesbisch ben en accepteren mijn geaardheid. Ik wordt nog steeds door alle familieleden uitgenodigd op familiefeestjes en ze zijn altijd blij om mij te zien. Laatst kreeg ik zelfs een uitnodiging voor een trouwfeest van de familie van mijn ex-man! Ik ben daar heen geweest en werd met open armen ontvangen.

Meerdere van mijn familieleden hebben gezegd dat als ik een vriendin heb, zij ook welkom is in de familie. Ik had deze acceptatie en onvoorwaardelijke liefde van mijn (ex-schoon)familie zelfs in mijn mooiste dromen niet kunnen bedenken.

Het voelt als een warm bad en ik ben ze meer dan dankbaar.

Wedica Premchand

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!