2020

Vandaag is het oudjaar. Over een aantal uren bent u van harte welkom in het jaar tweeduizend twintig. Ik heb er zin in. Immers, het wordt voor Nederland een bijzonder jaar met veel grote festiviteiten.

Heel veel, zelfs. 

De meesten van ons denken waarschijnlijk meteen aan het Eurovisiesongfestival dat in mei in Rotterdam gaat plaatsvinden. Ik verwacht niet anders dan tijdens de uitzendingen een oceaan aan regenboogvlaggen te zien. 

In tegenstelling tot vele andere landen kunnen wij zonder al teveel problemen en in volle vrijheid in mei met een regenboogvlag op de televisie zwaaien. 

Vrijheid die vijfenzeventig jaar geleden verkregen werd. 

Ook dat gegeven is uiteraard een groot feest waard. Op de website 4en5mei.nl kunt u het programma bekijken. Het belooft een indrukwekkend herdenkingsjaar te worden. En misschien dat u uw regenboogvlag die u voor het songfestival aangeschaft heeft op vijf mei even aan de vlaggenstok of uit het raam kunt hangen. Aan het motto ‘Geef vrijheid door’ zou ik dit jaar – met het Eurovisie in het hoofd – graag het motto ‘Laat vrijheid zien’ willen toevoegen. 

Niet geheel toevallig worden in dezelfde maand de door Prince Harry geïnitieerde Invictus Games georganiseerd in het Zuiderpark in Amsterdam. Ruim vijfhonderd militairen die in hun diensttijd psychisch of lichamelijk gewond raakten, sporten dan met en tegen elkaar. 

Het is belangrijk ons te realiseren dat voor vrijheid meestal een (hoge) prijs betaald wordt. En mijns inziens kan vrijheid enkel blijven bestaan als wij met herdenken – en danken – onze schuld blijven delgen aan hen die voor die vrijheid hebben gevochten. 

Nu kwam een van die Britse veteranen in tweeduizend negentien in het nieuws. Joe Ousalice (68 en biseksueel) was jaren in dienst bij de Britse marine, maar werd in negentiendrieënnegentig ontslagen omdat er een verbod kwam op LHBT+mensen in het leger. 

‘Na de krijgsraad kwam er een man binnen met een schaar, en die knipte de medaille zo van mijn nek,’ zei de veteraan afgelopen december in een interview met de BBC. 

Na bijna vijfentwintig jaar kreeg Ousalice afgelopen maand zijn militaire onderscheiding terug. Dit ging gepaard met de verontschuldigingen van het Britse ministerie van Defensie. 

Ik vind dit veteranenverhaal een gehesen regenboogvlaggetje in het Zuiderpark wel waard. 

En er is meer dit jaar. 

Na vijfendertig jaar komt de Formule 1 terug naar Zandvoort en worden er in de Johan Cruijff Arena enkele wedstrijden gespeeld van het Europees Kampioenschap voetbal.

Met alle terechte aandacht voor het tegengaan van discriminatie en racisme in de sport, is het misschien een mooie aanleiding om in Zandvoort en in de Arena ook maar eens een keer een regenboogvlag te hijsen. En dat mag voor deze gelegenheid best een regenboogvlag zijn met een bruin en zwart balkje eraan vastgenaaid. Het is mij om het even. Als elke vorm van discriminatie maar zo snel mogelijk uitgebannen wordt. 

Er gaan nog meer vlaggen in top dit jaar want Sail Amsterdam staat ook weer op de agenda. Deze hetero-variant van de Amsterdamse Gay Pride wordt voor de tiende keer georganiseerd. 

Aangezien tweeduizend twintig zo’n bijzonder jaar is, moet er in elk geval toch één schipper te vinden zijn die tijdens dit evenement de regenboogvlag ten top wil hijsen, lijkt mij zo. 

En dan – als klap op de vuurpijl – bestaan dit jaar op vierentwintig oktober de Verenigde Naties vijfenzeventig jaar. 

Het jaar waarin er nog eenenzeventig door Nederland erkende landen in de wereld bestaan waarin homoseksualiteit strafbaar is. 

Het jaar waarin in een tiental landen in de wereld nog steeds de doodstraf op homoseksualiteit bestaat. 

Het jaar dat er in Polen inmiddels tachtig LHBT+vrije zones zijn. 

Het jaar dat Hongarije niet meedoet aan het Eurovisiesongfestival omdat het ’te gay’ zou zijn. 

Ik stel voor om op vierentwintig oktober van dit jaar het Vredespaleis in Den Haag mooi in te pakken. 

Ik stel voor om heel het gebouw in te pakken met een immense regenboogvlag en daaromheen een mooie roze strik te wikkelen die onze koning, in aanwezigheid van alle wereldleiders, met een roze schaartje door mag knippen. 

Als een prachtig vrijheidscadeautje aan de wereld. 

Laat dit jaar onze vrijheid maar zien. 

Ik wens u een mooi jaar toe. 


30 december 2019 
Ik neem afscheid van je met twaalf kussen. 
Ik vertrek naar de marge van jouw bestaan.   
Ik omhels je tweeënvijftig seconden, 
en dan mag je me
voor altijd laten gaan.  
Het is uit. Weldra ben ik geheugenflits 
die opkwam – driehonderdvijfenzestig keer –
om daarna zwijgend voor eeuwig te doven. 
Als de vuurpijl stijgt, 
gaat voor mij het doek neer. 
Ik hoop dat ik leerzaam voor je ben geweest. 
Misschien betekende ik genegenheid. 
Ik moet gaan. Kijk vooruit. Koester het goede.  
Kus het nieuwe jaar. 

Omhels de nieuwe tijd.


Rick van der Made

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

One thought on “2020

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.