Roze paperclip

Sinds kort hebben mijn allereerste vriendje Anne en ik weer contact met elkaar. We kwamen elkaar op 14 september jongstleden na ruim vijfendertig jaar weer tegen op het bruiloftsfeest van zijn nichtje Jeannette. Met Jeannette heb ik ooit nog in de klas gezeten en het was via haar dat Anne en ik destijds op zestienjarige leeftijd met elkaar in contact kwamen.

Na het bruiloftsfeest vonden wij het allebei leuk om contact te houden. Af en toe spreken we af of appen we elkaar. Anne is inmiddels al lange tijd gelukkig getrouwd met Robert en hij is vader van Sophie, zijn elfjarige dochter. Beiden heb ik inmiddels mogen ontmoeten.

Afgelopen zaterdag kreeg ik een appje van hem met een linkje erin. Het linkje stuurde me door naar het jeugdjournaal van vrijdagavond. Meteen verscheen de titel van het desbetreffende jeugdjournaalonderwerp:

“Sophie heeft twee vaders en viert Paarse Vrijdag op school”.

Het ontroerde me het gezin in het programma voorbij te zien komen. Het was mooi de stoere dochter van mijn allereerste vriendje op haar school een spreekbeurt te zien houden over opgroeien bij twee vaders.

Paarse Vrijdag.

Hoe vooruitstrevend mijn basis- en middelbare school op sommige vlakken ook waren, op beide scholen werd er destijds nauwelijks of geen aandacht geschonken aan LHBT+ers. Paarse vrijdag bestond niet. De regenboogvlag bestond niet. Pride bestond niet. Toen ik mijn coming out had, vouwde ik van een roze paperclip een ieniemienie driehoekje, spelde dat op mijn borst en dat was dat.

Sommige docenten op de middelbare school hebben een positieve rol gespeeld bij mijn coming out, maar schoolbreed was er geen enkel beleid voor LHBT+ers of voor welke andere minderheid dan ook.

Sterker nog, toen ik in de tweede klas van het voortgezet onderwijs zat en de leerlingenraad – onder leiding van mijn oudere broer – voor een informatieve leerlingendag ook het COC wilde uitnodigen, brak er een fikse rel uit toen de directie en een klein aantal docenten dat probeerden te verhinderen, terwijl het overgrote deel van de leerlingen en van het lerarencorps het COC best met open armen had willen ontvangen.

Terwijl ik de uitzending van Sophie bekeek, zag ik mezelf weer als ontluikende puber op het schoolplein staan. Op de tegels van het schoolplein was van de een op de andere dag een dikke lijn van witte verf getrokken en op een van de grote muren bij het schoolplein hadden roze activisten in nasleep van de coc-rel met immense letters gekalkt:

“Voorbij deze lijn verboden voor homo’s”.

Ik keek naar Sophie en naar Anne en Robert die in het nieuwsitem zo liefdevol vertellen hoe trots ze op hun dochter zijn.

Niks geen witte lijn.

Paarse linten.

Tijden veranderen. En zo hoort het ook. Mijn oude middelbare school is jaren geleden al met andere scholen gefuseerd tot een grote scholengemeenschap; Jeannette en ik zijn geen klasgenootjes meer; Anne en ik zijn geen zestien meer; tegenwoordig vieren we Pride, Roze Zaterdag en Paarse Vrijdag en op veel scholen is er inmiddels schoolbreed gedragen beleid ontwikkeld voor (aanstormende) LHBT+ers.

Ja, Anne en ik hebben samen een geschiedenis. Een geschiedenis van kalverliefde, van een witte lijn op een schoolplein en van een verbogen roze paperclip.

Maar Sophie heeft de toekomst.

Een toekomst vol trots.

Paars. Roze. Of anderszins.

En zo hoort het ook.



Tot lentekind dat zaait en stekt
in dun katoenen voorjaarstrui
komt drijvend op een regenbui
een zonnestraal die bloemen wekt.

Tot zomerkind dat ligt op gras
komt uit kasteel in wolkenvorm
een licht geraas van herfststorm
die zachtjes trekt aan zomerjas.

Tot herfstkind door grijs omringd
treedt vaag contour van wintervorst
die gouden blad op schouder torst
en van bevroren leven zingt.

Tot winterkind dat zwierig schaatst
komt drijvend op een koude lucht
geluid van eerste ganzenvlucht
die groene lenteglans weerkaatst.

Door ijsbloem heen daar voelt het kind
de komst van roos en hyacinth;
het voelt hoe het door weer en wind
het leven mist, het leven vindt.


Rick van der Made

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.