Mijn coming-out… Die was in een woord: heftig. Het begon in groep 8 toen ik ongeveer 12 jaar was. Op die leeftijd merkte ik dat ik meer aandacht kreeg voor jongens dan daarvoor. Ik vond het een beetje apart maar besteedde er niet veel aandacht aan. In de eerste klas van de middelbare school kreeg ik halverwege jaar ineens rare gevoelens voor een jongen. Gevoelens die ik voor andere jongens niet had. Ik heb me op dat moment zo raar gevoeld. Maar weer heb ik dat gevoel van me af gezet. Later kreeg ik dezelfde gevoelens voor een meisje. Toen dacht ik dat ik gek werd. Ik snapte er niks meer van.
Maar ik dacht: ‘gelukkig ben ik weer ‘normaal’ en vind ik gewoon een meisje leuk.’ Totdat ik in de tweede klas weer gevoelens kreeg voor een jongen. Ik zakte door de grond en dacht dat ik helemaal gek was geworden. Ik dacht dat je of homo of hetero moest zijn. Daartussen zat niks en daarbuiten lag niks. Maar na een paar weken kwamen we bij biologie op het hoofdstuk ‘geslacht’. Daarin werd gesproken over homoseksualiteit maar ook over biseksualiteit. Op dat moment kwam ik er achter dat je ook op beide geslachten kon vallen. Ik zette die optie ook open maar kon het nog steeds niet accepteren. Het voelde niet goed, zelfs intens fout. In de familie werden vele foute grappen gemaakt, ook door mijn eigen vader. In de klas werd met ‘homo’ gescholden. En in het nieuws kwamen vaak berichten dat er homostellen in elkaar werden geslagen.
“Op dat moment kwam ik er achter dat je ook op beide geslachten kon vallen”
Ik was bang dat mensen achter mijn gedachtes zouden komen op school, thuis of waar dan ook. Ik was zo bang en niet accepterend naar mezelf dat ik depressief werd. In de tussentijd had ik op school mijn eerste coming-out gehad naar mijn mentrix en later ook naar een paar vrienden van me. Een paar weken na mijn eerste coming-out deed ik een schreeuw naar. Ik heb naar een van mijn vrienden gestuurd: “Kies bij wie je hoort. Bij hen of bij mij. En: ik heb een mes. Dus weet wat je zegt!” Dit ging over een kleine ruzie met onze vriendengroep. Dat mes was er nooit geweest. Het was allemaal om aandacht te trekken. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik die zin lees. Dit voorval heeft de schoolleiding bereikt en deze heeft mijn ouders ingelicht.
“Hessel, moet je niet nog iets tegen je moeder zeggen. Dit is een goed moment”
Tijdens een gesprek op school met mijn moeder erbij, zei de school: “Hessel moet je niet nog iets tegen je moeder zeggen. Dit is een goed moment.” Op dat moment zakte ik door de grond, maar ik had geen keus meer. Ik moest het wel vertellen. De reactie van mijn moeder: “Dat wist ik toch wel.” Er viel een enorme las van mijn schouders. Maar ik moest het ook nog tegen mijn vader vertellen. Weer werd ik heel zenuwachtig. Toen hij thuiskwam heb ik het meteen gezegd: “Papa, ik val op jongens.” Hij zei ‘okay’ en ging verder met waar hij bezig was. Ik was flabbergasted.
Na deze coming-out ben ik in behandeling gegaan bij een psycholoog. Tijdens de eerste sessie is er op school een roddel uitgegaan en werd ik belaagd onder berichtjes en kotsgeluiden. Gelukkig heeft dit maar een week geduurd. Dit was net voor zomervakantie. Ik was toen 15 jaar. Ik durfde het nog steeds tegen niemand te vertellen. Maar ik was wel van plan om het snel tegen de hele familie te vertellen. Vooral omdat mijn oma ernstig ziek was. Mijn opa en oma waren 55 jaar getrouwd en om dat te vieren, ging de hele familie op vakantie. Ik had bedacht dat dit een mooie gelegenheid was om het in een keer bekend te maken. Elke dag stond ik op het punt te vertellen, maar steeds was ik te bang. Toen heb ik het tegen mijn neefje en mijn beste vriendin verteld. Zij hebben geholpen het tegen al mijn neefjes en nichten te vertellen. Maar het tegen mijn ooms en tantes vertellen, dat durfde ik echt niet. Gelukkig heeft mijn vader toen geholpen. Terwijl ik onder de douche stond, heeft hij tegen iedereen verteld. Superfijn en ook de hele familie was er chill onder. Helaas zijn mijn oma en mijn vader een half jaar later beide overleden.
“Inmiddels ben ik er wel achtergekomen dat ik 100% homoseksueel ben”
Elke keer dat ik nu bij iemand uit de kast kom, denk aan die tijd en dat beide dierbaren er niet meer zijn. Maar ik ben dankbaar dat ik toen die stap genomen heb. Inmiddels ben ik er wel achtergekomen dat ik 100% homoseksueel ben. Om die reden zijn er helaas ook wat tegenvallers geweest. Mensen die je niet accepteren en vrienden die geen vrienden meer willen zijn. Maar één ding is zeker: ik ben er goed vanaf gekomen!
Hessel Daalhuizen
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
6 thoughts on “I’m coming out: Hessel”