‘Follow Me’ van Amanda Lear: dit nummer uit 1978 is mijn ‘quilty pleasure’. Het reist al mijn hele leven lang met mij mee En nu deel ik het met jou. Ik hoor er een verborgen Transboodschap in. Ze zegt hier namelijk: ”kom uit die kast, dan kan je leven”
Piemel-alert
Al heel jong wist ik dat ik een jongen was en ik had een kinderlijk vertrouwen dat die piemel nog wel zou groeien. Zo zouden anderen ook zien dat ik toch echt een jongen was. Maar die piemel groeide niet en in plaats daarvan kreeg mijn lichaam hele andere eigenschappen. En zo veranderde ik van een vrolijk en ondernemend kind in een kind dat overleefde maar niet goed wist hoe.
Onderdrukking
Ik kende geen andere transgender personen. In de media zag of hoorde je nooit over transpersonen die een volwaardige plek in de maatschappij verworven hadden. Er was eigenlijk niets waar ik mij aan op kon trekken of om trots op te zijn. Ik sloot mij op in mijzelf. Wat volgde is bekend: 38 jaar lang leven met een depressie. Door onderdrukking van mijn zijn. Leven in een kast waar in ik langzaam stikte.
2015
Tot het jaar 2015. Dat was voor mij mijn omslagpunt: mijn coming-outjaar. Dankzij de ’transgender hype’. Dankzij positieve zichtbaarheid. Dankzij een toevallige ontmoeting met de voorzitter van Stichting Transman die een folder in mijn handen drukte. En dankzij TransPride 2015 in The Manor. Waar ik voor het eerst trotse transmannen zag die zwaaiend met transvlaggen de TransPride opende. Dankzij al deze voorbeelden van zichtbaarheid heb ik alsnog de stap durven zetten om mijn kast te verlaten.
Nog bedankt daarvoor!
En dankzij die zichtbaarheid zet ik mij nu zelf ook iedere dag in – samen met zoveel anderen – om de weg naar buiten voor onze LHBI- en TRANSfamilie mogelijk te maken.
Iedere dag is Coming Out Day
Micha Druiven
Secretaris TransAmsterdam
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
