Felice’s Feest – Uit leed wordt kunst geboren

Met een ferme knipoog richting mijn geliefde dominee Gremdaat wil ik beginnen met: ‘Uit leed wordt kunst geboren’, kent u die uitdrukking?

De geschiedenis bewijst dat. Immers Vincent van Gogh dartelde niet schaterend door het leven toen hij de ‘De Zonnebloemen’ of ‘De Aardappeleters’ schilderde. Hij sneed zijn oor niet af omdat het hem voor de wind ging. En Mozart had ook niet echt vrolijke laatste jaren. Talloze schilders, componisten, schrijvers en dichters leefden aan de zelfkant van de maatschappij om tot hun grootse prestaties te komen. Met die kunstenaars voelde Lady Felice zich de afgelopen week intens verbonden. Ik herkende hun strijd, hun lijdensweg en hun passie.

Mijn lijdensweg bestond namelijk uit het nationaal hitterecord. Meer dan 40 graden. Een normaal mens ligt dan amechtig voor een ventilator met een ijskoude cocktail in de hand of zoekt een airco op. Maar nee, wij willen kunst maken! The Rozettes 4 Ever moet een prachtvoorstelling worden en daarvoor moet gerepeteerd worden. Onze regisseur en choreograaf kenden geen genade. Alsof er niets aan de hand was lieten ze ons gewoon keihard werken. Zweet, zweet, overal zweet! Soms wist ik van gekkigheid niet meer waar ik het moest zoeken. En dan toch maar weer een liedje zingen en een been optillen. Onze muzikaal leider zat zelfs in zijn onderbroek achter de piano. Buitengewoon afleidend! Hij heeft wel hele leuke onderbroeken.  En als Ivo, onze choreograaf, in zijn blote torso een dansje uitlegt, dan weet moeder echt niet meer welk been nou links is en welk been rechts. Gelukkig hield de regisseur alles aan …

Maar ja, het is ook wel logisch dat er hard wordt doorgewerkt. Immers volgende week verhuist het circus naar het Betty Asfaltcomplex en vanaf 8 augustus mag u, lief publiek, komen kijken. En voor die tijd moet er nog heel wat gebeuren. De voorstelling staat min of meer in de grondverf. We hebben voorzichtig de eerste akte ‘doorgelopen’. Zo heet dat als je alles achter elkaar, zonder hinderlijke onderbrekingen, speelt. ‘Doorgelopen’ heeft dus niets te maken met mascara die op je kin terecht is gekomen na een heftige emotie. Of zweetpartij.

Toen we de eerste akte hadden gespeeld bleek die aan de lange kant te zijn. Er moesten dus dingen uit worden gehaald. Anders verlaat het publiek pas rond 1.30 uur het theater en dat kan niet de bedoeling zijn. Dus met het potlood werden scènes veranderd, nummers vervangen of naar de prullenmand verwezen. Om het geheel vervolgens opnieuw in elkaar te moeten zetten. Het signaal van de eerste akte gaf de regisseur ook meteen inspiratie om de hele tweede akte om te gooien. Enfin, het duizelde een vrouw op leeftijd op een gegeven moment. Als ik repeteerde gaf ik teksten die er net uitgehaald waren en ik kende eindelijk het dansje dat u in het Betty Asfaltcomplex nooit te zien zult krijgen. En dat alles bij een temperatuur van 40 graden. Waarom doet een lady dit nog?

Eigenlijk is het antwoord best simpel. Misschien niet artistiek verantwoord maar wel waar: het is zo ontzettend leuk! The Rozettes 4 Ever wordt gewoon een mooie, lieve voorstelling.

Een vrolijke confrontatie tussen oud en jong, tussen toen en nu, tussen kunst en vermaak. En daar wil iedereen zich best voor in het zweet werken.

Maar u moet zich straks wel realiseren wat er allemaal bij komt kijken. We zetten deze show niet op een regenachtige zondagmiddag in elkaar. Was het maar waar.

‘Uit leed wordt kunst geboren.’ Knoop dat goed in uw oren.  En Vincent van Gogh knoopt het in dat ene overgebleven oor.

Een warme (!), liefdevolle embrasse,

Felice

The Rozettes 4 Ever is iedere donderdag t/m zondag van 8 augustus t/m 1 september te zien in het Betty Asfalt Complex in Amsterdam. Voor meer informatie en kaarten: www.felice.nu.     

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!