Ik ben getrouwd met Remco. Een diplomaat. Hij werkt voor het ministerie van Buitenlandse Zaken en mag daarom om de zoveel jaar een andere functie bekleden. Deze functies, ten behoeve van Nederlanders in binnen- en buitenland, kunnen overal ter wereld zijn. Zo heeft hij jaren gewerkt in New York, Lagos, Kosovo, Genève en Jakarta. Interessant vakgebied hè?
Ik heb het geluk gehad Remco te mogen leren kennen toen hij in Den Haag was gestationeerd; heel ouderwets via een saaie datingsite op internet. Apps bestonden nog niet en met andere online activiteiten was ik niet bekend. Daar was ik te braaf voor. Hij stuurde mij een hartje en toen ik zijn foto zag deed ik een snel schietgebedje of dit hem dan alsjeblieft eindelijk mocht zijn. Smoorverliefd. Negen jaar lang heeft hij in Den Haag gewerkt waardoor wij al die jaren gewoon in Amsterdam aan onze relatie konden blijven werken. Heel fijn.
Nu mag hij zich sinds augustus de consul generaal in Shanghai noemen. Een grote eer en voor Remco de eerste keer dat hij naar het buitenland wordt uitgezonden met zijn gezin. Ik ben zijn First Gentleman en Ella is zijn First Daughter. Remco ontmoet hier in China veel interessante Nederlanders en Chinezen uit kunst en cultuur en het bedrijfsleven. Zo zijn bijvoorbeeld Erwin Olaf en Jack Ma van Alibaba al voorbij gekomen. Hij opent exposities, nieuwe bedrijven en gebouwen. Van de week was dat een Nederlandse patatzaak maar ook mocht hij de eerste steen leggen van het Corpus Museum.
Ik ben zijn First Gentleman en Ella is zijn First Daughter.
Dochtertje Lily en zoontje Cooper behoren nu ook tot onze regenboogfamilie
Na veertig jaar was voor Ly weer terug in Thailand. Toen als vluchtelingen, nu voor de gezinsuitbreiding.
Maar deze keer voelde mijn bezoek los van de komst van onze tweeling extra beladen. Naast me in de taxi naar ons hotel zat mijn moedertje van 76. Na precies veertig jaar was dit voor Ly weer de eerste keer terug in Thailand. Samen met haar nu volwassen zoon. Veertig jaar geleden samen als vluchtelingen, nu gezond en wel samen voor de gezinsuitbreiding. We hebben het samen gered. Dat besef bezorgde mij kippenvel. Mijn Vietnamese moedertje woonde en werkte in de jaren zestig en zeventig in de toen kleurrijke hoofdstad Vientiane van buurland Laos. Ze zorgde voor de vele kinderen van haar broer die als diplomaat (toevallig he?) naar Laos was gestuurd. Later ging ze op zichzelf wonen en werkte ze in een expat bar. Daar werkte ze zich op tot eigenaar. Het was een geweldige tijd voor haar met veel disco muziek, kleur, vrienden en mooie ontmoetingen. Altijd plateauzolen en hoog haar om haar geringe lengte van 140 cm te verhullen. Een mooie en opvallende vrouw. Dat vonden de mannelijke bezoekers aan haar bar ook. Zo ook een Amerikaan die in Laos gestationeerd was. En toeval bestaat niet, hij was een diplomaat. Ze werden verliefd en kregen een liefdevolle romance.
Mijn moeders eerste echte liefde. Leest als Miss Saigon hè? Behalve dat mijn moeder uit Hanoi komt. Waar zat dan de kink in de kabel a.k.a. de strontvlieg in de noodlesoep? Midden jaren zeventig kwam de communistische partij in Laos aan de macht en al snel was de pret voorbij. Ly kreeg het moeilijk als eigenaar van een bar met veel westerse klanten. Al gauw moest de bar zijn deuren sluiten. Ly werd door het communistisch regime opgepakt en in de gevangenis gezet. Haar Amerikaanse diplomaat moest het land verlaten en kon weinig meer voor haar betekenen. Ze raakten elkaar uit het oog. Om de situatie nog kleurrijker te maken bleek Ly ook nog zwanger te zijn van deze verloren liefde. Ongehuwd en zwanger achter de tralies. Mocht je de schrijver van dit stuk dus persoonlijk kennen en je altijd al hebben afgevraagd of hij ooit in de gevangenis heeft gezeten dan is hierbij het antwoord dus gegeven. Hoogzwanger kreeg mijn moeder bij hoge uitzondering toestemming voor een kort verlof om te bevallen in het ziekenhuis. Ze zag haar kans op vrijheid en greep hem met beide handen. Met pasgeboren baby in de arm vluchtte ze naar buurland Thailand.
De Amerikaanse diplomaat was mijn vader. We zouden hem nooit meer ontmoeten.
Trots dat ik al jaren geleden uit de kast ben gekomen en dat mijn moeder me volledig heeft geaccepteerd zoals ik ben. Ik gun dit elk LGBTQ kind. Trots op mijn echtgenoot, op zijn harde werken en lieve persoonlijkheid. Trots dat ik met hem getrouwd mag zijn en dat mijn moedertje mij destijds aan mijn arm door de trouwzaal naar hem toe begeleidde. Trots op wie wij zijn. Een gelukkige regenboogfamilie. Vorig weekend werd Pride gevierd in Utrecht. Dit weekend voor het eerst in Den Haag. In New York is juni Pride Month. En ook Shanghai heeft voor de elfde keer vanaf vandaag een week lang Pride. Ben jij trots op jezelf? Omarm je verleden, wees trots op je heden. Heb elkaar lief en durf jezelf te zijn.<
Op Instagram kun je ons volgen via @cartersrainbowfamily
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
