We maken ons op voor weer een seizoen vol roze vermaak. Eind mei kleurde Alkmaar roze en afgelopen zaterdag was het de beurt aan Utrecht. En er komt nog meer: van Roze Zaterdag in Venlo tot aan Roze Maandag in Tilburg en van de Pride aan de Amsterdamse grachten tot aan de Pride in de Rotterdamse Keerweer: het wordt vast weer een feestelijke regenboogvlaggetjeszomer.
Nu maakt veel nationalistisch vlaggengewapper mij meestal wat onrustig. Ik ontbeer waarschijnlijk het gen voor overdreven vaderlandsliefde en chauvinisme. Ja, uiteraard ben ik Nederlander en als oranje speelt of als Epke een medaille wint, vind ik dat uiteraard hartstikke leuk, maar tussen oranjewedstrijden door voel ik me naast Nederlander ook Hooge Zwaluwenaar, Brabander, Europeaan en wereldburger. En bovenal voel ik me individu.
Bij de afgelopen Europese verkiezingen heb ik wel weer genoeg Frans bleu-blanc-rouge, Vlaamse Leeuwen en Italiaans (of Hongaars) groen-wit-rood (of rood-wit-groen, zo u wilt) voorbijzien komen.
Naast Europese verkiezingen hadden onze zuiderburen ook nationale verkiezingen. Via een bevriend journalist kreeg ik eind vorige week een artikel uit de Vlaamse krant ‘Het Laatste Nieuws’ onder ogen waarin een interview met de eenentwintigjarige Filip Brusselmans. Hij wordt het jongste Belgische parlementslid ooit en komt voor het extreem-rechtse Vlaams Belang in het parlement.
Een geslachtsverandering noemt hij: “Een overgave aan het absurde”. En: “Ik heb niets tegen transgenders, maar wel tegen het mediacircus dat hier tegenwoordig rond opgevoerd wordt. Men doet alsof dit het nieuwe normaal is terwijl het altijd iets abnormaal zal blijven.”
Het zal misschien de huidige tijdsgeest zijn: als in Brunei een achterlijke sultan de doodstraf op homoseksualiteit wil invoeren, als in de VS achterlijke mannetjes een golf van strengere abortuswetten door enkele staten laten razen, waarom zou ik dan – lichtelijk naïef – mogen hopen dat Europa van reactionaire krachten gevrijwaard zou blijven?
Als ik naast de boreale wereld van zesendertigjarige Nederlandse Baudet en het door eenentwintigjarige Vlaamse Filip Brusselmans zo verfoeide transgendermediacircus de vijfentwintigjarige Franse Julien Rochedy – jeugdleider van het Front National – in een radio-interview hoor zeggen dat hij voor de invoering van een anti-homowet naar Russisch model is en dat hij homoseksuele voorlichting op scholen wil verbieden, dan vraag ik mij oprecht af of de Europese jeugd wel de toekomst heeft en of zij ons niet liever richting donkere middeleeuwen wil laten terugkeren.
Nee, ik ben niet zo van veel vlaggengewapper. Maar ik weet wel dat het gewapper van veel regenboogvlaggen mij minder angst inboezemt dan het gewapper van veel Vlaamse Leeuwenvlaggen.
Ik stel voor dat wij LHBT+ers er deze zomer maar een megagroot regenboogmediacircus van gaan maken.
Want wij – individuele, Nederlandse, Europese, mondiale – LHBT+ers hebben wel degelijk de toekomst.
Mijn wereld heeft drie manen en een hemel vol met zonnen
Het is hier goed vertoeven, ‘t meeste land is onontgonnen
De boom die blijft behouden en de roos blijft altijd geuren
En ik mag zelf weten hoe ik mijn hemel in mag kleuren
Graan wuift in de lentebries en we houden van de aarde
We leven niet met normen, indien nodig met wat waarden
We vieren hier de vrijheid en we vieren hier de teugels
Hier wil ik graag met jou zijn, mijn engel zonder vleugels
Doe je ogen dicht
als je klaar bent om te komen.
Mijn manen wijzen de weg
in de donkere nacht
Je hebt geen paspoort nodig
alleen maar wat dromen
Kom naar mijn wereld
waar enkel liefde wacht
Mijn wereld kent geen oorlog en het voelt hier altijd zomers
Mijn wereld is bevolkt met veel denkers en veel dromers
Mijn wereld draait heel langzaam, geen mens hoeft zich te haasten
Mijn wereld draait om liefde en de liefde draait om naasten
Kom naar mijn gouden wereld, help zonnebloemen kleuren
Of help huizen bouwen, kleine huizen zonder deuren
Stap in mijn El Dorado, geef hem handen, geef hem voeten
Want mijn wereld is pas af als ik jou hier kan begroeten
Doe je ogen dicht
als je klaar bent om te komen
Mijn manen wijzen de weg
in de donkere nacht
Je hebt geen paspoort nodig
alleen maar wat dromen.
Kom naar mijn wereld
waar enkel liefde wacht
Denk aan mijn manen
lift mee op hun stralen
Zij brengen je weg
langs de donkere nacht
Na de derde maan
als je zachtjes landt
Dan zie je mijn wereld
waar ik op je wacht
Rick van der Made
Foto: Bert Waber