In Hotel Mercier vallen alle puzzelstukjes op hun plaats

Het oude COC-gebouw aan de Rozenstraat in Amsterdam heet vanaf 30 oktober vorig jaar Hotel Mercier. Het dankt zijn naam dankt aan een strijdbare feministe die zorgde voor de bouw van het pand, in 1892. Maar dat is niet de enige verwijzing naar de roemruchte geschiedenis ervan. Sterker nog: door de buurthuisfunctie van het hotel en de revitalisatie van de COC-vrijdagavondborrel die in de planning staat, gaan oude tijden herleven.

Tekst: Norbert Splint

Maar eerst wat geschiedenis. De Jordaan is een van de populairste buurten van Nederland. Panden met sociale woningbouw staan naast miljoenenhuizen en Range Rovers en Porsche Cayennes krioelen door de nauwe straatjes. De Aldi en de Lidl zijn nergens te bekennen, maar de biologische supermarkt en de vegetarische slager zitten om de hoek.

De zogenaamde Jordanese gezelligheid kwam voort uit pure armoe.

Een pauperbuurt waar analfabete arbeiders woonden

Nog niet zo heel lang geleden was dit anders. De zogenaamde Jordanese gezelligheid kwam voort uit pure armoe: als het ook maar even niet regende, werden de stoelen op straat gezet en kon het roddelen beginnen. Want in huis was het te klein en te druk. Een gezin van tien man (m/v) in een tweekamerwoning was begin jaren ’50, na de oorlog en de onafhankelijkheid van Indonesië, geen uitzondering.

Maar het kon allemaal nog veel erger: aan het eind van de negentiende eeuw was de Jordaan een pauperbuurt waar analfabete arbeiders woonden in zompige kelders en gloeiend hete of juist niet warm te stoken zolders. Dat valt ook de jonge feministe Helena Mercier op, als zij op een dag door de buurt loopt. Zij realiseert zich terecht dat leefomstandigheden verbeteren als iedereen leert lezen, schrijven en rekenen en andere basisvaardigheden opdoet.

Dat kan het beste in een buurthuis, vindt zij, en in 1892 wordt ‘Ons Huis’ geopend: een voor die tijd kolossaal gebouw, nabij de hoek van de Prinsengracht en de Rozenstraat. Het pand had een grote leeszaal, een jeugdbibliotheek en zelfs een klein theater. De doelgroep kon les krijgen in taal, gym en muziek. Al snel bleek het een doorslaand succes en in 1904 werd het gebouw uitgebreid door H.P. Berlage. Het bleef in functie tot 1979, toen het verkocht werd aan het COC.

In 1892 wordt ‘Ons Huis’ geopend: een voor die tijd kolossaal gebouw, nabij de hoek van de Prinsengracht en de Rozenstraat.

Darkrooms van leerfeesten

Een nieuwe bloeiperiode was aanstaande: niet alleen brak het laatste kwart van de vorige eeuw de homo-emancipatie door, ook bleek ‘Ons Huis’ uiterst geschikt voor het geven van feesten, recepties en presentaties. Het COC organiseerde elke vrijdagavond en -nacht een knetterdruk bezochte borrel met disco op de benedenverdieping.

Ook vonden eens in de zoveel tijd in de theaterzaal stomende leer- en fetish-feesten plaats, waarop party tigers uit binnen- en buitenland zich op diverse manieren met elkaar vermaakten. Veel bezoekers hadden geen flauw benul dat de COC-burelen bij wijze van spreken waren gevestigd naast de darkrooms van de leerfeesten.

Maar aan alles komt een eind en de LHBTI-belangenorganisatie zag zich een paar jaar geleden genoodzaakt ‘Ons Huis’ te verkopen. Talloze partijen rolden vervolgens over elkaar heen om maar zo snel mogelijk spectaculaire plannen voor de bestemming van het gebouw bij de gemeente in te dienen. Een homomuseum moet het worden, of dan toch minstens een homohotel. Ook het woord ‘Denim Hotel’ viel vaak, wat niet verwonderlijk is in Amsterdam-jeansstad.

Romantische torenkamer

‘Daar weet ik allemaal niets van,’ bezweert Arjen van den Hof (53). Arjen is eigenaar van Vondel Hotels, waartoe Hotel Mercier behoort. Samen met Roos van Maastricht (26) Marketing en Communication Manager, leidt hij ons rond in het van nostalgie doortrokken pand. Er zijn schitterend nagebouwde Engelse boekenkasten, we komen in een romantische torenkamer die uitkijkt over de stad en overal is kunst, kunst en nog eens kunst.

Arjen vertelt dat de buurt vroeger niet veel mee moeite had met al die feesten en dat dat sindsdien niet is veranderd: ‘Integendeel, de buurt is blij met ons. We organiseren dan ook buurtborrels, buren kunnen gebruik maken van de tuin en op vertoon van de burenpas krijg je bij je lunch of diner altijd een drankje aangeboden in onze bar die we natuurlijk ‘Ons Huis’ hebben genoemd. Natuurlijk, buurt en toerisme matcht niet altijd, maar hier hebben we het aardig gemixt. Als ze klachten hebben kunnen ze hier terecht, maar als ze hun verjaardag willen vieren, weten ze ons ook te vinden. En oh ja: ze krijgen korting als ze een kamer boeken.’

“Natuurlijk, buurt en toerisme matcht niet altijd, maar hier hebben we het aardig gemixt.”

Roos vult aan dat het concept ‘vrijdagavondborrel’ de mensen achter Hotel Mercier erg aanspreekt. ‘Als het aan ons ligt, blazen we dat nieuw leven in. Zowel voor LHBT+ ers als voor andere nieuwsgierigen.’

Intussen bereiken we de middels een lift de theaterzaal. Was dat twintig jaar terug het toneel van slings, speeltoestellen en darkrooms, nu zien we een reusachtig blok waar, aldus Roos, vier kubusachtige kamers in zijn geplaatst. De kamers sluiten af met een stevig dak, groot genoeg om een orkestje op te laten spelen. ‘Wat dan ook gebeurt binnenkort, tijdens de Open Atelierdagen in de Jordaan.’

COC-bordje

Wie door het hotel loopt staat versteld van de rust, de goede smaak en het afwerkingsniveau. Is het dan toch een ‘gay’ hotel? De website geeft als kwalificatie ‘straight friendly’. Net als vroeger de Axel-keten, die op diverse plekken in de wereld hotels exploiteerde, allen met een voor verbetering vatbare reputatie.

Arjen: ‘Hier ligt het anders. Vanuit de gemeente kregen we de vraag of het COC misschien ook onderdak kon krijgen in het gebouw. Overigens sluit zo’n verzoek natuurlijk prima aan bij de Amsterdamse hotelstop, die inmiddels ook door veel andere grote gemeenten is overgenomen: er mogen geen hotels meer bij komen, mits er een ander concept in zo’n hotel komt, een buurtfunctie heeft of maatschappelijk van nut is. Daarom, gevoegd bij het feit dat Vondel Hotels de LHBT+ community een warm hart toedraagt, hebben we het volgende besloten: wij van het hotel huren voor het COC een wat grotere ruimte in Amsterdam Centrum, op onze kosten. Dan: de COC-kantoren komen hier in het hotel en bovendien hebben we een afsluitbare ruimte gecreëerd nabij de lobby, zodat het COC ook mensen kan ontvangen die niet in de publiciteit willen komen. Er hangt hier ook gewoon een COC-bordje naast de deur.’

“Het is geen gay hotel, maar het wil er wel echt zijn voor de LHBT+ community.”

Roos: ‘Je zou kunnen zeggen dat in Hotel Mercier alle puzzelstukjes op hun plaats vallen. Ok: het is een hotel, maar het staat ook ten dienste van de buurt. En kijk: het is geen gay hotel, maar het wil er wel echt zijn voor de LHBT+ community. Bovendien: door onze kunstverzameling en door de manier waarop de binnenhuisarchitecten met het interieur aan de gang zijn gegaan, is het hier best wel classy. Maar kijk op de kaart: de prijzen zijn best schappelijk. Een tapbiertje kost gewoon € 3,50.’

Hotel Mercier
Rozenstraat 12
1016 NX Amsterdam
www.hotelmercier.com

Foto’s: Lucas Kemper

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.