‘All American Girls’ door Remsen Wolff op FotoFestival Naarden 2019

Het FotoFestival Naarden, dat dit jaar plaats vindt van 25 mei t/m 30 juni, toont voor het eerst werk van de Amerikaanse fotograaf Remsen Wolff (1940-1998). Wolff, worstelend met zijn identiteit en gender, fotografeerde in de jaren ’90 travestieten en transgenders in Amsterdam en New York. Hij was een autodidact straat- en studiofotograaf die nooit met zijn werk naar buiten is getreden. Zijn recent ontdekte archief, dat een periode beslaat van veertig jaar, bevat rond de 200.000 beelden. Hieruit maakten de curatoren een selectie portretten van New Yorkse transgenders en travestieten: ‘All American Girls’.

Door: Hans Prummel

Wolff studeerde in 1963 af in kunstgeschiedenis aan Harvard University. Hij huwde, kreeg twee dochters en reisde na zijn scheiding uitgebreid door de VS en Europa. Hier fotografeerde hij mannen en vrouwen in de publieke ruimte voor zijn serie ‘Solo Appearances’. In Texas werd hij eind jaren tachtig ten onrechte verdacht van seriemoorden. Hij werd vrijgepleit, wat hem miljonair maakte en de mogelijkheid bood te blijven fotograferen zonder de noodzaak er zijn brood mee te verdienen.  

Isabel Bishop, Remsen Wolff, Dr Harold Wolff, 1950’s ©The Remsen Wolff Collection, Courtesy of Jochem Brouwer 2019

Transgenders

Hij ontwikkelde een liefde voor transgenders en begon in de jaren ‘90 aan zijn omvangrijke serie ‘Special Girls – a Celebration’geboeid door de schoonheid en het talent van Klaus Nomi, de Amsterdamse Dolly Bellefleur en de New Yorkse performancekunstenaar Lypsinka. Eén van de geportretteerden die in Naarden te zien zal zijn is een favoriet model van fotograaf en tijdgenoot Robert Mapplethorpe.

Wolff noemde zichzelf een “neptransseksueel” en ging in zijn laatste jaren door het leven als Viv Blum.

Wolff noemde zichzelf een “neptransseksueel” en ging in zijn laatste jaren door het leven als Vivienne (Viv) Blum. Deze jaren werden gekenmerkt door depressies als gevolg van de diagnose van uitgezaaide kanker, zijn pleinvrees en zijn miskenning in de kunstwereld. Remsen Wolff stierf op 18 augustus 1998 in zijn New Yorkse appartement na een overdosis morfine. Zijn archief liet hij na aan zijn Nederlandse assistent, fotograaf Jochem Brouwer.

Kabuki Starshine, New York 1993 ©The Remsen Wolff Collection, Courtesy of Jochem Brouwer 2019

Locaties en fotografen

In de vestingstad wordt naast het werk van Wolff op verschillende historische locaties meer niet eerder in Nederland getoond werk gepresenteerd, van onder meer Stephan Vanfleteren (portretten gemaakt tijdens het Filmfestival Cannes), Koos Breukel (Misfits), Robin de Puy en Ernst Coppejans (SOLD, onlangs bekroond met de Paul Peters Prijs). Paul Kooiker en Helena van der Kraan zijn te zien in het Oude Stadhuis, waar ook een eerbetoon is aan Gerard Petrus Fieret en Eric Hamelink.

Er is daarnaast werk te zien in o.a. de Grote Kerk, de militaire, ondergrondse Bastions en het Comeniusmuseum. Op deze locaties hangt werk van onder meer Jitske Schols, Dustin Thierry, Thijs Wolzak, Laura Cnossen, Daya Cahen, Eddie van Wessel, Marc Nettenbreijers, Wanda Tuerlinckx, Sarah Mei Herman, Vitautas Kumza, Peggy Kuiper, Colette Lukassen, Milette Raats, Marijn de Jong, Sandra Minten, Ilco Louis, Zora Ottink, Friso Keuris, Hans de Kort, Willem Poelstra, Björn Martens, Kenneth Stamp en Shinji Otani.

“De meesten van ons voelen zich buitenbeentjes.

We passen in geen enkele vorm van alle hokjes die het leven biedt.”

Curatoren

Curatoren zijn fotograaf Koos Breukel en fotohistoricus en auteur Hedy van Erp. Zij maakten Dutch Masters & Marvelous Misfits vanuit hun wens het buitenbeentje te laten meetellen. De ‘misfits’ die op het festival getoond worden zijn grotere meesters dan waar ze erkenning voor krijgen – het zijn briljante buitenbeentjes: “De meesten van ons voelen zich buitenbeentjes. We passen in geen enkele vorm van alle hokjes die het leven biedt. Vanuit de overtuiging dat er van alles aan ons mankeert, verlangen we naar een andere versie van onszelf. Dutch Masters & Marvelous Misfits is gemaakt vanuit de wens het buitenbeentje te laten meetellen, omwille van inclusiviteit – een woord dat inmiddels wordt gebruikt om kiezers naar politici en kopers naar webshops te lokken. Echte inclusiviteit betekent echter niet shinen op Snapchat, noch weerspiegelt het enige andere sociale media perfectie. Het betekent niet onszelf, maar het hokje passend maken en zo de misfits die we zijn omvatten.”

www.fotofestivalnaarden.nl

Hoofdfoto: Constance, New York 1992 ©The Remsen Wolff Collection,  Courtesy of Jochem Brouwer 2019

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.