M’n ex: “Ik herkende de bezetene in Mark niet direct” | François uit Velp

Ik wilde mijn leven beteren. Het nu eens anders doen. Niet onmiddellijk – zoals al zo vaak was gebeurd na een enthousiaste start met deze of gene – de handdoek moedeloos in de ring werpen. ‘Je bent way too picky’, had mijn zus me al vaak verweten. ‘Je moet mensen eens wat meer in hun waarde laten. Je bent zelf ook verre van perfect, waarom zou je dat dan van een man verwachten?’ Daar kon ik het mee doen. Maar ik vond wel dat ze gelijk had. Aan mijn zwager te zien was mijn zus er uitermate goed in geslaagd allesbehalve kieskeurig te zijn. Dat moest mij ook lukken. Als ik de ware liefde als zodanig wilde ontmaskeren, moest ik mijn hart openzetten, niet mijn hoofd.

Redactie: Rits de Wit
Illustratie: Wilbert van der Steen

Hoewel ik hem al kende uit de avondwinkel, waar we elkaar vluchtig bestudeerden maar nooit tot actie overgingen, kwam het pas na een korte conversatie op Grindr tot een seksdate met Mark. In mijn flat. Ik vond hem lekker. En grappig. Niet verschrikkelijk slim, maar zijn woordkeus was desondanks bovengemiddeld sterk – dat maakte hem woest aantrekkelijk. Na een derde kleffe ontmoeting op mijn piepende boxspring merkten we dat we elkaar gingen missen zodra hij weer in het holst van de nacht vertrok. In het vervolg zouden we ook eens samen lunchen en spraken we regelmatig af om getweeën op mijn fornuisje te koken. Op een absurd romantische avond zagen we Frozen, hand in hand in een bijna lege zaal in Pathé, en spraken we af officieel vriendjes te zijn. Ik zag het zitten.

“Ik vond hem lekker. En grappig. Niet verschrikkelijk slim, maar zijn woordkeus was desondanks bovengemiddeld sterk”

Disney

Tot op dat moment herkende ik de bezetene niet in Mark. Zijn belangstelling voor films van Disney beschouwde ik als zijn guilty pleasure, een acceptabele hobby waar hij zich terecht lichtelijk voor leek te schamen, maar niet als een wezenlijk onderdeel van een pathologische levenswijze. Tot ik de eerste – en laatste – keer bij hem voet over de drempel zette. In zijn halletje stond pal naast de kapstok een helverlichte vitrine met voorwerpen – voornamelijk beeldjes van vermoedelijk kunsthars – van kleurrijke figuurtjes waarin ik tot mijn schrik onder meer het echtpaar Mouse, Belle en haar Beest, Clarabella Koe, Buzz Lightyear en een dooie Doornroosje herkende. Plotseling verslapt vroeg ik Mark om uitleg. Met de voordeur nog open. Hij trok me naar binnen, kuste me en verklaarde dat hij ‘ooit, lang geleden, Disney-liefhebber was geweest’. Ik dacht aan mijn zus en haar wijze woorden, maar voelde me de moed razendsnel in de schoenen zakken toen ik zijn woonvertrek betrad en in een kamerbrede, verstikkende muurschildering stapte van een scène die ik nota bene herkende uit onze liefdesfilm Frozen.

“Hij trok me naar binnen, kuste me

en verklaarde dat hij ‘ooit, lang geleden,

Disney-liefhebber was geweest’ … “

Nichterige sprookjestent

Overal om me heen in deze nichterige sprookjestent was het aanwezig, in lijstjes, op ramen, in kastjes, zelfs gebruiksvoorwerpen – kopjes en glazen, bestek, lampen, asbakken, bierviltjes – waren niet Disney-vrij gebleven, het was overweldigend verschrikkelijk, maar ik vermande me moedig. Later die avond, in zijn lits-jumeaux, onder een overtrek met de dikke kop van Dombo in reeds verwassen kleuren, trok ik het licht uit en haalde ik eindelijk adem. ‘Minstens de helft mag weg’, fluisterde Mark naast me, die mijn wanhoop inmiddels enigszins leek aan te voelen. Ik vond het vreemd opwindend hem te ruiken, zijn forse slappe pik te voelen, zijn stem dichtbij mijn oor te horen, maar het leed was onomkeerbaar geschied. Het doek was gevallen. Alsof ik mezelf niet meer kon besturen verdween ik in het holst van de nacht. Ik repeteerde wat ik de volgende dag tegen mijn zus zou zeggen: ‘Ik heb het geprobeerd, écht, maar dit was te groot.’

Mark zie ik nog, zo nu en dan, bij de avondwinkel, en dan maakt zich een intens verlangen van me meester. Om hem te slaan. Liefst met een Barbiepop van Ariel, of de lamp van Aladdin. Maar het komt er niet van, zoals alles in de avondwinkel.

Wil jij jouw verhaal over een jammerlijk mislukte relatie ook in deze rubriek? Neem contact met ons op via: info@degaykrant.nl

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!