“Hi, I am Chai!” Hij kwam in werkkleding naast me zitten en we raakten in gesprek. Chai droeg alleen een minuscuul zwart slipje, want we zitten in de Blue Boys Bar, in de fameuze Soi Twilight – ruim 15 jaar geleden. Zijn slipje bleef aan die avond en het gesprek werd het begin van een vriendschap die tot de dag van vandaag duurt.
In de gay-scene van Bangkok namen bars als Blue Boys destijds een veel prominentere plaats in dan tegenwoordig: gogo-bars met blote jongens op het podium, drag en live seks shows – je had ze overal in de stad, in verschillende soorten en voor verschillende smaken en ze waren een belangrijk deel van het gaylife hier.
Reguliersdwarsstraat van Bangkok
Sommige waren vooral gericht op buitenlandse toeristen, maar de meeste waren bedoeld voor de Thaise gays. De belangrijkste en grootste was de Twighlight bar, waar de straat Soi Twilight nog steeds zijn naam aan dankt, maar die allang niet meer bestaat. Het gaylife draait tegenwoordig meer om de “gewone” bars in Silom Soi 4 – zeg maar de Reguliersdwarsstraat van Bangkok – en om de grote gay disco’s en internet. De gogo-bars sterven als gevolg daarvan geleidelijk uit. Het bruisende leven in Soi Twilight heeft zich al lang verplaatst.
Ik vond die scene destijds spannend – zoiets had je in Amsterdam niet – en ik kwam er regelmatig. En wat bewoog die jongens, behalve geld? Je kunt als gogo boy met een beetje geluk al gauw tien keer zoveel verdienen als bijvoorbeeld in de bouw en als je een beetje handig en aantrekkelijk bent nog veel meer. Maar het is een hard leven te midden van criminaliteit en drugs, en met veel jongens loopt het niet goed af als ze de 25 zijn gepasseerd.
“Die heb ik voor mijn moeder bij elkaar geneukt”
Chai was vooral geïnteresseerd in seks en genoot volop van zijn bestaan. Hoe meer mannen hoe beter – hij had ze voor het uitzoeken en hij kreeg er nog goed voor betaald ook. Hij was er ook trots op. Dat bleek toen hij me voor het eerst meenam naar zijn familie op het platteland, niet ver van Bangkok. In het traditioneel Thaise houten huis stond een mooie roestvrij stalen keuken. “Die heb ik voor mijn moeder bij elkaar geneukt,” zei hij schaterlachend. Ook dat vond ik wel bijzonder – niet alleen was hij thuis uit de kast, maar ook over zijn beroep trok niemand een wenkbrauw op en dat had ik toch nog niet eerder meegemaakt. In het gezin waren trouwens ook nog een broer en een neef die ook openlijk gay waren.
Chai werd ouder en het bar-leven werd minder makkelijk. Minder klanten, minder verdiensten. Meer drank, slechtere gezondheid. Het werd tijd om eruit te stappen. Met hulp kon hij wat opleidingen doen: Engels, kapper, visagist, massage. Zijn droom was een eigen winkel te openen – wat trouwens de droom van heel veel jongens is hier. Maar dat vereist dat je niet alleen een goede kapper bent, je moet ook goed kunnen omgaan met geld en met personeel. Chai begon een kapperszaak en hielp en passant ook een paar van zijn voormalige collega’s aan een baan. En daar ging het mis: de jongens waren van goede wil en ook wel loyaal aan elkaar, maar het geld vloog de zaak uit – veel sneller dan het er in kwam.
Een keurige baan in loondienst
Een aantal baantjes verder is het toch goed gekomen. Binnenkort viert Chai zijn 40e verjaardag. Hij is nu assistent manager bij een keten van kappers-shops, een keurige baan in loondienst, het wilde leven een beetje achter zich. En met zijn nieuwe verdiensten was hij bovendien in staat een neefje te sponsoren voor een studie aan een van de universiteiten hier. Wat was hij trots bij de diploma-uitreiking!
De gogo-boy bars bestaan nog steeds, maar het zijn tegenwoordig meer jongens uit Thailands buurlanden die er hun geluk komen beproeven. Een teken van de stijgende welvaart in Thailand. Als je tegenwoordig Soi Twilight binnenwandelt heerst er een sfeer van vergane glorie. Niet alle bars zijn nog open en een deel van de clientèle is tegenwoordig Chinees – die hebben dat in hun eigen land ook niet. Een lang leven zal deze vorm van vermaak niet meer hebben.
En Chai en ik? We drinken er regelmatig een borrel op, en eten een hapje en we hebben het nog wel eens over het wilde bestaan van vroeger…
From Bangkok with love,
Paul Overdijk
* De naam Chai is niet zijn echte naam.