Het kerstdiner

Ik word vader. En dat al voor de vierde keer. Maar mijn vaderschap heeft niets te maken met conceptie, zwangerschap en geboorte. Om over adoptie maar te zwijgen.

Dit verhaal gaat over Levi. Ik ken hem 15 jaar. Je kunt heerlijk naar hem luisteren als hij over zijn jeugd vertelt. Hij groeide op in de bollenstreek. Zijn ouders voelden zich thuis bij het soort Christendom dat wordt getoond in de prachtfilm Brimstone van Martin Koolhoven.

Maar dat was op een dag niet streng genoeg meer. Dus keken ze verder en kwamen uit bij een orthodoxe versie van het Jodendom. Dit geloof bracht het echtpaar in een hosannastemming en voortaan werden aan tafel de joodse spijswetten nageleefd.

Een vette leren riem

En niet alleen de spijswetten. De complete Thora werd onderzocht en naar believen toegepast in het sober ingerichte huis. Dat werd naast Levi en zijn ouders bewoond door zijn twee jongere broers.

Gewoon maar wat shoppen in een vuistdik geschrift vol regels werkt niet. Want een wetboek moet je zien in zijn samenhang. Cherrypicking betekent onduidelijkheid over waar een wet vandaan komt, hoe die moet worden toegepast en wat de straf moet zijn bij overtreding ervan.

Bijvoorbeeld die voor het uit de kast komen als homoseksueel.

In het geval van Levi kwam de straf erop neer dat hij door zijn vader werd afgetuigd met een vette leren riem. Hij gilde van de pijn. En wel zo hard, dat de buurvrouw kwam vragen wat er aan de hand was. Pa moet er behoorlijk op los hebben geslagen. Want tussen het huis van Levi’s familie en dat van de buren lag een bollenakker zo groot als een voetbalveld.

In een god geloven

Een week later legde hij zijn ouders uit dat homoseksualiteit geen ‘fase’ of ‘bevlieging’ was, maar dat je ermee wordt geboren. Meteen haalde zijn vader de riem weer tevoorschijn. Daarop vluchtte hij naar dezelfde buurvrouw.

Die had een andere opvatting van ‘in een god geloven’ dan Levi’s ouders. Hij heeft bij haar mogen wonen totdat hij in Amsterdam ging studeren. Daar werd hij lid van allerlei clubjes en zo hebben we elkaar leren kennen.

Kort na de eerste ontmoeting vertelde hij zijn verhaal.

Een heidens feest

Toen hij klaar was, vroeg ik gewoon: ‘Ok, wat kan ik voor je doen?’ Het antwoord verbaasde me. Levi en zijn broers hadden nog nooit kerst gevierd, want dat was volgens zijn ouders een heidens feest. Dus als mijn man en ik een keer voor de jongens een kerstdiner konden organiseren, dan werd dat op prijs gesteld.

Lang verhaal kort: bijna vier jaar geleden vond de eerste bijeenkomst plaats. De broers (toen 22, 24 en 26) waren overdonderd. Toegegeven: bij ons thuis is een Dickens-achtig sfeertje makkelijk te creëren. De eenentwintigste eeuw lijkt ver weg en de twintigste trouwens ook.

Op de benedenverdieping is geen tv of laptop te bekennen. Smartphones blijven achter in jassen die aan de kapstok worden gehangen in een hal die met een dubbele deur wordt afgesloten van de rest van het huis . Verder is er geen alarminstallatie, rookmelder of personenlift. Isolatie is er ook niet, maar wel een open haard die van oktober tot maart lekker ruikt en die kraakt en knettert dat het een aard heeft.

De voorkant biedt uitzicht op het verbluffende woonhuis van Kapitein Frans Banning Cock en aan de achterkant bevindt zich een eetkeuken waar eenvoudige doch smaakvolle gerechten urenlang kunnen pruttelen op een breed fornuis waarvan de functionaliteit in schril contrast staat met de onsmakelijke merknaam.

Een goedgevulde kerstboom van drie meter hoog maakt het plaatje compleet.

Wie weet bestaat er toch een god

Ik verdedig altijd en overal de stelling dat ‘alles in de genen zit’ en dat je middels een opvoeding hooguit je kinderen kunt leren met twee woorden te spreken of kunt uitleggen dat je iemand in eerste instantie met ‘u’ aanspreekt. Hoe een even achterlijke als godsdienstwaanzinnig echtpaar drie van zulke verrukkelijke schepsels op de wereld heeft kunnen zetten, is dus een wonder. Wie weet bestaat er toch een god.

Levi is zelf een plaatje en ook al zo compleet. Als de beleefdheidsfases voorbij zijn, wil iedereen hem van zijn tenen tot zijn kruin aflikken en daarbij zijn vooruitstekende tepels niet overslaan. Zijn middelste broer – het sandwichkind – is een wiskundig genie en verdient zijn geld op de Zuidas, maar maakt tevens carrière als magiër met als specialiteit het kaartspel. Neem hem mee naar de opera en iedereen draait zich naar hem om.

De jongste van het trio wordt door zijn ouders ingewreven dat hij een laag IQ heeft ‘omdat hij hovenier is geworden’. Stom. Want zijn sociale vaardigheden geven hem een reusachtige gunfactor en bovendien is de toekomst groen. Afgelopen zomer wandelde hij in zijn zwembroek over ons dakterras om de planten te verpotten, waardoor ik een week niet heb kunnen werken.

Gelukkig waren dat die dagen dat het ongeveer 35 graden was en Tom Dumoulin bijna de Tour de France won. Zo had ik een prima excuus af en toe even naar beneden te lopen, de koelte in.

Levi duikt de logeerkamer in

Volgende week zitten ze voor de vierde keer aan bij het kerstdiner. Mijn man kookt, ik tuig de kerstboom op en zorg voor de muziek. Ik snijd nog net niet het vlees, maar verder voel ik mij vader: ik geef ze advies waar ze niet naar luisteren, bied een willig oor waar ze geen gebruik van maken en schenk de glazen vol waar ze niet uit drinken. Want in plaats van een joodse achtergrond, hebben ze Aziatische genen met de bekende gevolgen van dien.

Tegen middernacht worden de twee jongsten opgepikt door hun vriendinnetjes en Levi duikt de logeerkamer in. Om de volgende dag appeltaart te bakken, want dat is zijn specialiteit. De baklucht harmonieert op een eigenaardige manier met die van de open haard en de kerstboom. En als de taart aanbrandt, zeg ik daar natuurlijk niets van, als vader.

Norbert Splint

Vrolijk kerstfeest.

Norbert Splint

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.