Helen gaat decennia terug in de tijd …

Helen en Nadine

Afgelopen week mocht Helen zich klaarmaken voor een ware tijdreis. Niet dat ze daarvoor ver hoefde te reizen, een luttele 45 minuten en ze was 20 jaar terug in tijd. Ze ging namelijk naar een concert van Nightwish, haar favoriete band van vroeger..

Ze kan het zich nog levendig herinneren, als broekie helemaal vooraan staan bij de band. Zo dichtbij dat ze de bandleden halverwege het concert letterlijk kon gaan ruiken. Terwijl de hekken een afdruk maakten in haar heup, volgde van achteren regelmatig een kleine bieraanval. De laatste restjes uit de bekers werden nonchalant naar voren gedoneerd (inclusief beker). Nostalgisch leuk, maar deze week bleek maar weer hoe tijden veranderen!

Bij aankomst, liep Helen langs de bar: een concert start altijd met een drankje. Na wat heen en weer gedreutel, besloot ze thee te halen. Een beetje vreemd, maar wel lekker (en warm). Toen ze bij een tweede kopje al herkend werd door het barpersoneel, wist ze dat haar drankkeuze in ieder geval niet zo gangbaar is bij de gemiddelde concertbezoeker.

Vader en zoon

Door naar de zaal: de hele ZiggoDome was volgelopen. Duidelijk iets anders dan de rokerige kleine zalen van vroeger. Een backstage bezoekje zit er tegenwoordig ook niet snel meer in. Met weemoed denkt Helen terug aan de high five die ze vroeger de gitarist wilde geven: ze had zich totaal niet gerealiseerd dat hij zo klein was en hij kon er helemaal niet bij!

Voor Helen staat een man in het publiek, hij lijkt een paar jaar ouder dan haar. Hij heeft zijn zoon bij zich. Samen zijn ze zenuwachtig voor het concert. Het is lastig te zien wie er meer spanning heeft. De zoon blijft constant stuiteren en springen terwijl er nog geen muzieknoot klinkt en de vader heeft al minstens 20 foto’s genomen van een leeg podium. Ze hebben er in ieder geval zin in.

En terecht, want de tijd heeft geen vat gehad op de band: de leden spelen strakker dan ooit en de huidige zangeres doet eer aan haar voorgangster. In 2 uur vliegt 20 jaar aan muziek voorbij, elk nummer is weer smullen. Nogal tam volgt Helen elke minuut, waarbij tot haar eigen verbazing alle songteksten uit de donkere diepte van haar geheugen spontaan omhoog borrelen. Nogal tam, ook omdat na 20 jaar het bier nog steeds rijkelijk vertegenwoordigd is op de grond en Helen met haar schoenen aan de vloer staat vastgeplakt. Nogal tam, want na zoveel jaar levert het headbangen eigenlijk alleen nog maar ongemak en een pijnlijke nek op.

Vroeger

Plotseling schiet een herinnering door haar hoofd. Vroeger waren er nog handgeschreven speellijsten en werd het overzicht met nummers met ducttape op het podium geplakt. Ze herinnert zich het concert waarbij een aantal mannelijk fans elkaar letterlijk wegvochten om zo’n setlist, terwijl zij een podiummedewerker vragend aankeek voor de tweede versie van de setlist. De opgepompte, agressieve fans waren lyrisch met een stukje verscheurd vod, terwijl Helen netjes een gladgestreken setlist aangereikt kreeg. Hoe zouden ze dat tegenwoordig doen?

Op het antwoord hoeft ze niet lang te wachten: terwijl ze naar buiten loopt krijgt ze een mailtje met de Spotify link voor de hele setlist. Tijden zijn veranderd, maar vroeger was niet alles beter.

Liefs,

Nadine en Helen

Helen en Nadine

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.