De afzender: “Joh, ik bedoel er niets mee, een grapje moet toch kunnen?” Wanneer je alleen naar jezelf kijkt, dan snap ik de weerstand bij grappenmakers wel, zo vaak maak je de homofobe grappen niet en je bent ruimdenkend, je accepteert homo’s en je vindt dat eenieder moet kunnen zijn wie hij/zij/hen is. “Waarom zou ik mijn gedrag moeten aanpassen? Homo’s moeten niet zo lichtgeraakt doen, ze moeten maar tegen een stootje kunnen.”
De ontvanger: “Dit is al de derde grap die ik over mij hoor en ik heb mijn koffie nog niet eens op.” Een grapje is leuk en onschuldig, maar dit begint echt vervelend te worden. Ze zeggen er niets mee te bedoelen, maar waarom moeten ze meerdere keren per dag deze zogenoemde grappen maken? Het is kleinerend en het geeft me een gevoel van niet welkom te zijn. Als ze echt zo ruimdenkend zouden zijn, dan zouden ze deze grappen niet dagelijks maken. Als ik er iets van zeg, dan ben ik weer de uitzondering, dan moet ik niet zo lichtgeraakt doen en tegen een stootje kunnen.
Ja zeker: een grapje moet kunnen! Wat voor jou als afzender één grapje is, is voor mij als ontvanger al de zoveelste deze week. Al deze individuele ogenschijnlijk onschuldige grapjes vormen bij elkaar opgeteld een onveilige en weinig inclusieve sfeer, het benadrukt steeds de uitzondering die ik als LHBT+’er ben. Het zorgt voor vooroordelen en stereotyperingen die LHBT+’ers ontmenselijkt.
“Homo’s moeten niet zo lichtgeraakt doen,
ze moeten maar tegen een stootje kunnen.”
Die is goed gelukt!
Het zorgt voor een frame wat alle LHBT+’ers wel kunnen dromen: lesbo’s zijn halve kerels of hebben gewoon nog nooit een echte man gehad. Transpersonen worden ‘het’ genoemd, zijn omgebouwd en worden beoordeeld met opmerkingen zoals: “Die is goed gelukt!” Homo’ s zijn geen echte mannen – en natuurlijk de grappen over anale seks. Biseksuelen durven niet toe te geven dat ze homoseksueel zijn of gebruiken dit als excuus om van twee walletjes te eten. Alle andere LHBT+-identiteiten zijn een schreeuw om aandacht, het is interessant doen om het interessant zijn, het is moeilijkdoenerij.
Toen ik elf was en me bewust werd van mijn homoseksuele gevoelens, had ik alle opmerkingen al vaak gehoord: “Die is van de verkeerde kant.” “Dat is ook zo’n zachte.”Kijk! Dat is er ook één.” Het leerde me dat LHBT+’ers apart zijn en dat dit ‘apart zijn’ allesbehalve positief is. Het grote verschil is dat vóór mijn elfde alle grappen stereotyperingen, vooroordelen en scheldwoorden over homo`s gingen. Vanaf mijn elfde gingen deze uitingen over mij.
Reis door de kast
Omdat het vergif van het negatieve frame met betrekking tot homoseksualiteit al in mijn vezels zat, begon een lange eenzame duistere reis door de kast. Ik schaamde me, was bang om ontdekt te worden, wees mezelf af en walgde van mijn gevoelens voor andere jongens. Met als gevolg dat ik op mijn veertiende serieus heb overwogen om uit het leven te stappen. Voor mij is de grote strijd geweest om het homofobe gif uit mezelf te werken en te leren mezelf te omarmen, hierbij vergeleken was mijn coming out een peulenschil.
“Homofobe grappen achterwege laten: kleine moeite maar een groot plezier voor anderen”
We zijn inmiddels 27 jaar later, ondanks dat er veel veranderd is qua acceptatie en rechten, hebben de jongeren met LHBT+ gevoelens het slechter dan ik in de jaren negentig had. Homo, gay en flikker zijn anno 2018 de meest gebruikte scheldwoorden op scholen. Stel dat op een middelbare school met 2000 leerlingen een gemiddelde leerling één keer per week deze scheldwoorden gebruikt. Dat een leerling met LHBT+ gevoelens hier 1% van hoort. Dan is dit 4 keer per schooldag, 20 keer per week, 800 keer per schooljaar. Het onveilige schoolklimaat is de belangrijkste reden waarom de helft van jongeren met LHBT+ gevoelens zelfmoord overweegt. Dit is ook aan de hand op het werk en is een belangrijke reden waarom LHBT+ ‘ers hun werk minder waarderen en oververtegenwoordigd zijn in de statistieken als het gaat om stress, burn-out en depressies.
Ik hoop dat er een tijd komt dat de afzenders gaan inzien, dat door de hoeveelheid aan grappen, stereotyperingen, vooroordelen en scheldwoorden, de intentie, die de individuele afzender heeft, teniet gedaan wordt en er niet toe doet. Dat de afzender begrijpt, dat dit allang zijn onschuld heeft verloren en hoe destructief de constant herhalende boodschap voor ons als ontvanger is. Niet omdat wij niet tegen een stootje kunnen, niet omdat jij perse homofoob bent, maar omdat het voor jou een kleine moeite is om het achterwege te laten en voor ons een groot plezier is.
Hilbrand Bonthuis
Hilbrand Bonthuis (41, Bolsward) zet zich in voor diversiteit door o.a. LHBT-voorlichting te geven op scholen. Hij spreekt zich uit voor een meer inclusieve samenleving. “In the end we will remember not the words of our enemies but the silence of our friends.” (Martin Luther King)
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Tegen een stootje”