Toch een meisje?

Vorige keer had ik het over gendergedachten. Wat komt er allemaal op in ouders als je oudste zoon in een jurk naar school gaat. Ik kan je vertellen, best veel. Sky – onze jongste – gaat inmiddels al een behoorlijk tijdje in jurken naar school. Sterker nog, hij begint steeds meer aan te geven zich als jongen in een jurk eigenlijk helemaal niet meer zo fijn te voelen, en als meisje verder te willen.

Neutrale taal

Thuis probeerde ik wat meer genderneutrale vormen uit, en deed mijn best om specifieke taal te vermijden. Zo probeerde ik: ‘kinders, eten!’ in plaats van ‘jongens!’, heette Sky gewoon Sky in plaats van ‘je broertje’ als ik Finnley aansprak en werd princess boy gewoon princess. Ik probeer er ook wat meer op te letten dat ik aan andere mensen en kinderen niet meteen een geslacht verbind. Al moet ik wel zeggen, ik vind het moeilijk. Jaren en jaren van indoctrinatie, gecombineerd met de aangeboren neiging tot indelen waar wij mensachtigen mee op de wereld komen maken het NIET indelen van mensen in hokjes nog lastig. Vaak heb ik al ‘die mevrouw’ of ‘dat jongetje’ gezegd eer ik me bedenk dat het ook wel anders zou kunnen zijn, en dat – juist ik – zou moeten weten dat uiterlijkheden niet alles zeggen.

“Vaak heb ik al ‘die mevrouw’ of ‘dat jongetje’ gezegd eer ik me bedenk dat het ook wel

anders zou kunnen zijn”

Toch een sociale transitie?

Stel nou dat we Skylar de gelegenheid zouden geven om als meisje door het leven te gaan, en hem ‘zij’ en ‘dochter’ te noemen, zou hem dat schaden? Zou ‘de weg terug’ voor hem dan moeilijker zijn, als hij later zou besluiten dat meisje toch niet is waar hij zich het prettigst bij voelt? Het gebeurd tenslotte regelmatig, dat genderkinderen als ze ouder zijn toch besluiten dat iets anders beter bij ze past.

Kan transitie kwaad?

De Nederlandse genderklinieken  vinden van wel. Die zijn van mening dat je kinderen zo lang mogelijk in de genderrol moet laten behorend bij hun biologische geslacht. Want ‘terugwillen’ zou wel eens heel vervelend kunnen zijn. Stel dat het kind dat niet durft aan te geven? Of dat wel doet maar de familie, de vrienden of de school daar heel naar op reageren? Dat doet mogelijk schade aan je kind. Maar hoe zit dat dan met schade die je kind mogelijk oploopt als je het niet doet? Er zijn verhalen van hele jonge kinderen bekend die aangeven niet verder te willen leven als ze dat moeten doen in de gender die ze wordt opgedrongen. Onze Skylar lijkt helemaal niet zo duidelijk ontzettend ongelukkig. Toch geeft ook hij aan dat hij als meisje wil worden gezien, en niet meer als jongen-die-van-meisjesdingen-houdt door het leven te  willen gaan. Of zouden we hem vooral de gelegenheid geven om zich NU goed te voelen, en zou het met dat later allemaal wel meevallen? Op zich staan wij als gezin open voor alles, voor ons is Skylar gewoon Sky. Iedereen is in de eerste plaats mens tenslotte.

Makkelijker

Dat gezegd hebbende, nu als meisje door het leven gaan zou ons wel van een aantal awkward situaties afhelpen. Geen mensen meer die raar opkijken als je je jongens roept, of die in de wachtkamer vreemd rondkijken op zoek naar het jongetje dat er in hun ogen niet is. De verwarde blik in de ogen van mensen als Finnley zegt ‘hij is een jongen hoor’, hoeven we dan niet meer te zien. Maar.. ga je dan niet zaken aanpassen omdat de wereld je niet bevalt? Zouden we dan bezig zijn Sky opnieuw in een hokje te stoppen, omdat het hokje ‘meisjesachtige jongen’  een te onhandig hokje is?

Wat betekent transitie eigenlijk?

Transitie impliceert dat je van iets naar iets navigeert. Maar hoe zit dat dan met mensen die helemaal niet van het ene hokje (‘man’) naar het andere hokje (‘vrouw’) willen? Heet dat dan geen transitie? Of is dat wel transitie maar moeten we dat anders bekijken? Of denk ik nu weer veel te veel na? Jeetje, gender wordt wel ingewikkeld zo. Stiekem moet ik zeggen dat ik die lijn met aan de ene kant cisgender en aan de andere kant transgender wel lekker makkelijk vond. Dit begint meer op een genderweb te lijken, of een genderdraaikolk. Ik mailde met een psycholoog uit Amerika voor advies. Wat nu als we Skylar, op dit moment, door het leven laten gaan zoals hij dat wil, en open blijven staan voor iets anders in de toekomst. Wel vond zij dat het belangrijk dat je spruit moet snappen dat een ‘jongen die van meisjesdingen houdt’ an sich een prima label is. Gender is inderdaad een web, zo legde ze uit, en echt niet set in stone.

Maar toch ook twijfels

Hmm.. Dat strookte wel min of meer met wat wij zelf eigenlijk vonden. Nu doen waar Sky NU gelukkig van wordt. Als je open staat voor alle vormen van gender en al zijn expressies, dan is ook wisselen van gender (die sociale transitie dus) ineens niet zo heel bijzonder meer. Ineens voerde ik met Jurre een gesprek over ‘wanneer’ en niet meer noodzakelijk over ‘of’. ‘Als hij dit met kerstmis nog steeds zou willen, zullen we dat dan maar doen?’ Toch blijven er ook twijfels. De angst dat je je kind ‘transgender kunt praten’ door hem ‘zij’ te gaan noemen is bijzonder stiekem en zeurend aanwezig in de diepten van ons brein. Gendernormen zitten diep, heel erg diep. Het idee dat ik op een dag ‘mijn dochter’ ga zeggen en daar dan niet mijn dochter Lyka mee bedoel is een heel erg raar idee.

“Het idee dat ik op een dag ‘mijn dochter’ ga zeggen en daar dan niet mijn dochter Lyka mee bedoel is een heel erg raar idee”

Ik dronk er nog maar weer eens een kopje thee bij, en liet mijn gedachten afdwalen terwijl ik naar de kinderen keek die met vriendjes buiten speelden met de waterslang. “Kom op jongens, we gaan een tikspel doen, van hier naar daar rennen zonder nat te worden, jongens tegen de meisjes!” roept Finnley naar de overkant. “Finn, waarom kies je dat nou?” wil ik zeggen, omdat Skylars vriendinnetje V het enige meisje is. Ik wil net voorstellen dat hij een andere verdeling gaat kiezen tot het tot me doordringt dat hij met meisjes zowel V als Skylar bedoeld. Het is andere kinderen blijkbaar al heel lang duidelijk in welk hokje Sky zou moeten horen.

(Toch raad ik hem een andere verdeling aan. Kinderen met lange zwembroeken tegen over kinderen in bikini’s. Of kinderen onder de zeven vs kids die al bijna negen zijn. Gewoon, omdat de wereld wel met wat minder man-vrouw tegenstellingen mag.)

Lees hier de vorige editie van Rainbow in my Sky: ‘Gendergedachten‘ 

Je hebt heel veel tijd over of wilt uitgebreider lezen hoe het allemaal begon? Kijk hier: www.rainbowinmysky.nl

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!