Veel mensen hebben weleens de neiging een week lang rekening te houden met wat ze eten, en dan met name de hoeveelheid.. met oog op vooral niet teveel eten. Wij keerden het deze week eens helemaal om: veel, lekker en kwalitatief goed was de opgave. Geen hele zware opgave wel te verstaan, de enige die dit tegen zal spreken is de weegschaal.
Niet geheel ontoevallig viel onze eet week gelijk met de Restaurantweek: een week waarin je relatief goedkoop terecht kunt bij diverse luxe restaurants. Nadine trapte de week af bij Joelia’s. Het kostte een paar uurtjes, maar dan heb je heerlijk gegeten en ben je voldaan voor de komende 24 uur. Duur hoeft het niet te zijn: Helen was onderwijl aan het herfst-glamour-day-shoppen en gaf overduidelijk meer uit dan Nadine (Ze is wel helemaal happy met haar nieuwe broeken en schoenen).
De dag erna lag de nadruk op ontbijt. Een afgepeigerde bezorger stond voor de deur met een zware zak. Vervolgens stond de zware zak midden in de woonkamer en stond Helen er een tijdlang verbaasd naar te kijken. “Schat, de havermout is bezorgd.. en nu?” Helen had een bulkverpakking havermout besteld maar had zich niet helemaal gerealiseerd hoe groot een verpakking van 25kg zou zijn. Nu weten we het: groot genoeg om een heel weeshuis mee te voorzien.
Dinsdag avond was ons avondje samen. Hier hadden we naar uitgekeken, want we gingen gezellig samen.. eten! Bij de Posthoorn in Monnickendam. Vijf gangen lang werd een avondvullend programma. Met bij elke gang een passende wijn, dit kon toch haast niet misgaan? Toch wel, want ze hadden niet echt begrepen wat zonder suiker inhield. Iets met een bel en een klepel en vervolgens een rinkelende telefoon, die in een andere kamer staat (huh?).
De dag erna skipten wij even de Michelinsterren maar niet zonder vrienden van ons er wèl naartoe te sturen. Ze hebben ervan genoten, vooral van de cake. Die Helen dan weer inspireerde om los te gaan op een suikervrije cake, tot de laatste kruimel.
Onderwijl zocht Nadine vooral wat rust, en vond deze in de keuken. Nu is dat de plek waar ze wel vaker te vinden is na een lange dag werk, alleen de inspiratie ontbrak haar nog even om iets lekkers op tafel te toveren. Inspiratie kwam uit onverwachte hoek toen ze een gesprek tussen twee voorbijlopende dames hoorde die op weg waren naar de supermarkt voor bonen. Chili sin carne, made by Nadine, en eigenlijk ook Michelinster waardig. Geen wijnarrangement, maar een bokbiertje on the side.
Helen bleef onderwijl een beetje hangen in de cakes, en besloot inkopen te gaan doen zodat we dit weekend flink kunnen bakken. Zilvervliesrijst, appelsap, noten, sesamzaad in meerdere kleuren, het is ons nog een raadsel wat voor cake experiment dit precies gaat worden. Het wordt vast lekker! En tja, wat gaan we dan nu doen? Eten! De reservering voor vanavond is gemaakt, tijd voor ons “huisrestaurant” (lees: de Italiaan die heerlijke pizza’s serveert).
Het is een zware week, de riem staat een gaatje minder ver. Maar we geven niet op, eten hoort bij het leven (net als drinken, alleen een drink week lijkt ons wel erg zwaar). Dit weekend gaan we de eet week nog in stijl afsluiten bij Joelia’s, de cirkel is dan weer rond en wij ook! Wellicht dat volgende week in het teken zal staan van sporten, maar voor nu ploffen we lekker op de bank voor een aperitief.
Eet smakelijk!
Helen en Nadine