Als predikant in opleiding ben ik veel bezig met thema’s die het menselijke leven overstijgen. Eén van de belangrijkste daarvan is naar mijn mening: de liefde. Hoewel de meeste mensen die onbekend zijn met de christelijke traditie een heel conservatief beeld hebben van de Bijbel – soms zelfs conservatiever dan veel christenen zelf – wordt er in de Bijbel heel veel over liefde gesproken. Soms zelfs op best pikante manieren.
Een voorbeeld is het verhaal van David en Bathseba (2 Samuel 11). Zo ziet koning David op een dag dat één van zijn vrouwelijke onderdanen, genaamd Bathseba, zich aan het wassen is. Gegrepen door haar schoonheid bekijkt hij haar stiekem, laat haar halen, slaapt met haar en ze wordt ongewenst zwanger. David wil vervolgens met haar trouwen – alleen blijkt dat ze al getrouwd is. Haar man is als soldaat in de oorlog aan het vechten en David haalt hem vlug weer terug om hem met zijn vrouw te laten slapen, zodat niemand te weten komt dat ze zwanger is van David. Zijn plan mislukt echter en het verhaal komt vrij tragisch ten einde. Het verhaal zou zomaar uit een hedendaagse soap kunnen zijn, maar is al bijna 3000 jaar geleden gebeurd.
In dat opzicht zorgt de liefde ook nu nog voor veel lastige situaties. Zo ook die van ons als LHBT-gemeenschap.
Eigenlijk is het natuurlijk een schande dat er in onze tijd nog steeds mensen bestaan die liefde tussen twee mensen willen verbieden. Als LHBT-gemeenschap maken velen van ons dan ook nare momenten mee in ons leven als het gaat over liefde. Liever niet hand in hand willen lopen met je vriend of vriendin vanwege (negatieve) aandacht, naar je geliefde verwijzen als je ‘partner’ omdat mensen zo niet meteen weten dat je op hetzelfde geslacht valt: veel liefde binnen de LHBT gemeenschap wordt verborgen omdat er mensen zijn die ons daarop aanvallen. Of het nu gebeurt vanuit onzekerheid, jaloezie of vanuit het niet kunnen aanvaarden dat mensen niet zijn zoals jij, iemand anders de liefde niet gunnen is één van de wreedste dingen die een mens kan doen. Dat niet gunnen van de liefde gebeurt echter onder mensen van verschillende achtergronden, zo ook binnen de LHBT-gemeenschap zelf.
De mensen die mijn columns vaker hebben gelezen, weten inmiddels dat de spanning en haat tussen de LHBT-gemeenschap en de christelijke gemeenschap mij een doorn in het oog is. Dat er vele eeuwen lang door de kerk sprake is geweest van onderdrukking van de LHBT-gemeenschap en dat er zelfs ‘sodomievervolgingen’ zijn geweest, rechtvaardigt naar mijn mening echter geen haat naar christenen toe. Er zijn namelijk ook christelijke LHBT-ers die hier midden tussenin staan en vaak geen stem krijgen of nog erger: door beide partijen worden aangevallen. Als we elkaar blijven haten zal er dan ook nooit een mogelijkheid komen om als mensen naar elkaar toe te groeien of elkaar te begrijpen. In de Bijbel heeft Jezus het hier vaak over. Tegen mensen die elkaar terecht wijzen zegt hij echter: wie zonder zonde is, werpe de eerste steen (Johannes 8:7). Of in wat moderne woorden, alleen als je zelf nooit iets fout doet, kun je anderen op hun fouten wijzen.
Het argwaan en de (soms wel, soms niet gerechtvaardigde) haat van LHBT-ers naar christenen is dan soms ook niet heel veel anders dan de haat naar LHBT-ers: men misgunt elkaar datgene waar men van houdt. In het geval van christenen is dit God en natuurlijk, we hebben het dan over een heel andere liefde dan tussen twee mensen. Als we het echter over de liefde hebben hoop ik dat alle mensen, hoe ze ook tegen de liefde aankijken, zichzelf deze vraag blijven stellen: wie van ons durft te beslissen welke liefde wel is gerechtvaardigd en welke niet?
Moge het zo zijn.
Stijn Jephta van der Woude
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Wie zonder liefde is, werpe de eerste steen”