Tegelwijsheden #5: 2018, waarom ik vecht…

Wellicht heb je mijn verhaal gelezen en denk je dat mijn verhaal op zichzelf staat. Was het maar zo’n feest. Ik denk dat jullie de LHBT-hitlijst: de ‘Homo 100’ wel eens gehoord hebben. Denk even terug aan mijn kast, dan zal ik wat titels noemen: Born to be alive, This is my life, I will survive, het gaat maar door. Begint er een kwartje te vallen? Ieder heeft zijn unieke verhaal, maar de thema’s eenzaamheid, angst, minderwaardigheid, vechten voor je bestaan zijn voor alle LHBT-ers gelijk.

Sinds het begin van mijn kast, eind jaren 80, is er veel veranderd: homoseksualiteit is geen ziekte meer (WHO ’90), homo-discriminatie verboden (’94), trouwgelijkheid (’01) en vele andere kleine en grote overwinningen.

Maar hoe is het met de LHBT-jongeren in 2018? Homo, gay en flikker, zijn de meest gebruikte scheldwoorden op school (bovenbouw basisschool, middelbare school en op het MBO). 10% van de jongeren ervaart LHBT-gevoelens en  50% overweegt suïcide te plegen: de helft! De belangrijkste factor is het onveilige schoolklimaat.

10% van de jongeren ervaart LHBT-gevoelens en 50% overweegt suïcide te plegen: de helft!

LHBT-tieners van nu zitten onzichtbaar en monddood in de kast, vol eenzaamheid, angst, minderwaardigheid en de helft van deze jongeren overweegt zelfmoord. Elk jaar verlaten een deel van deze groep de kast en ze worden weer aangevuld met jongeren die hun LHBT-gevoelens ontdekken en de kast binnengaan. Het is een wrede lopende band.

Dit is de nummer 1 uit de homo 100. Dit nummer is gekozen omdat het zo herkenbaar is voor vele LHBT-ers. Lees de tekst en probeer je voor te stellen dat dit het verhaal is van een tiener die jij goed kent.

You leave in the morning with everything you own in a little black case
Alone on a platform, the wind and the rain on a sad and lonely face
Mother will never understand why you had to leave
But the answers you seek will never be found at home
The love that you need will never be found at home

Pushed around and kicked around, always a lonely boy
You were the one that they’d talk about around town as they put you down
And as hard as they would try they’d hurt to make you cry
But you never cried to them, just to your soul
No, you never cried to them, just to your soul

Crying to you soul, crying to your soul….

Bronski Beat, Smalltown Boy

Gelukkig is LHBT geen issue in ons land! Toch?

Jarenlang was ik een zelfbewuste LHBT-er. Ik leefde mijn leven, ik was niet activistisch, ik dacht ‘verandering gaat traag, maar met kleine stappen wordt het steeds iets beter.’

Toen ik de schokkende cijfers las over de LHBT jongeren van nu voelde dat als een klap in mijn gezicht en een stomp in mijn maag. Hoe had ik zo naïef kunnen zijn? Hoe had ik mezelf in slaap laten sussen? Ik was boos op mezelf en schaamde me.

Ik kan mezelf niet langer in de spiegel aankijken, wanneer ik dit weet en niets doe. Ik heb me ingelezen (ongeveer tachtig onderzoeken) en ben me uit gaan spreken. Door voorlichting te geven bijvoorbeeld, maar ook heb ik met het verhaal wat jullie net hebben gelezen op de planken gestaan. Ook draag ik vaak een regenboog speldje of armbandje, zodat ik zichtbaar ben.

Natuurlijk is elk levensverhaal uniek, maar ik denk dat voor de LHBT-ers die dit lezen, het heel herkenbaar is Laat het me weten via de reactiemogelijkheid op deze site. Ik hoop dat het denken aan je jongere zelf, die kleine LHBT-terminator diep in je, en de obstakels die je hebt moeten overwinnen om jezelf te zijn, een inspiratie mogen zijn.

Spreek je uit, wees zichtbaar, fiets tussen hokjes door, confronteer iedereen met stigma`s, vooroordelen en stereotypen, schop eens even lekker tegen betaande normen aan, doe wat binnen je mogelijkheden ligt, zodat de lhbt-jongeren van nu, weten dat ze een krachtige, prachtige en diverse familie hebben, die zich uitspreekt, die het voor hun opneemt, die hun ziet, die hun hoort. Laten we er voor zorgen dat lhbt-jongeren ons niet zullen herinneren om ons stilzwijgen.

Ik sluit af met mijn favoriete liedje uit de homo 100, met daarin een belangrijke boodschap voor alle jongeren, maar in het bijzonder de LHBT-jongeren. En oh ja: deze boodschap is altijd het einde van mijn voorlichting op scholen.

Het mooiste wat je ooit zult worden? Dat ben jij! Precies wie je bent!

Als wij volwassen, met jullie jongeren praten, gaat het vaak over jullie toekomst, je dromen, je ambitie en dat begint al op jonge leeftijd. Dan vragen we je: “Wat wil je later worden, als je groot bent.” Ik vind dat niet een vraag die we moeten stellen, maar moeten beantwoorden. Hier is mijn antwoord:

Het mooiste wat je ooit zult worden? Dat ben jij! Precies wie je bent!

Nobody can tell ya;
There’s only one song worth singin’,
They may try and sell ya,
‘Cause it hangs them up to see someone like you.

You’re gonna be knowing
The loneliest kind of lonely,
It may be rough goin’,
Just to do your thing’s the hardest thing to do.

But you’ve gotta make your own music
Sing your own special song,
Make your own kind of music even if nobody else sings along.…

Mama Cass Elliot, Make your own kind of music

Hilbrand Bonthuis

Dit is de vijfde aflevering van een bewerking van de voorstelling Tegelwijsheden van Hilbrand Bonthuis. De voorstelling is opgedeeld in vijf afleveringen. De afgelopen dagen verscheen elke dag een aflevering..


De voorstelling Tegelwijsheden heb ik gemaakt, om het verborgen leed van jongeren met LHBT+ gevoelens zichtbaar te maken. Dit doe ik door iedereen mee te nemen in mijn eigen kast.

De voorstelling heb ik om 3 redenen de naam ‘Tegelwijsheden’ gegeven:

  • Mijn jonge ik, die een stoeptegel tussen elke stap liet, om mijn ‘vrouwelijke’ lopen te verbergen.
  • Stoeptegels staan symbool voor de enorme last die LHBT jongeren met zich meedragen.
  • De ervaringen die ik heb opgedaan op deze duistere reis hebben me veel wijsheden gegeven, die stuk voor stuk op een tegeltje kunnen.

Hilbrand Bonthuis (41, Bolsward) zet zich in voor diversiteit door o.a. LHBT-voorlichting te geven op scholen. Hij spreekt zich uit voor een meer inclusieve samenleving. “In the end we will remember not the words of our enemies but the silence of our friends.” (Martin Luther King)

Volg Hilbrand op:
TwitterInstagram of Facebook

Hilbrand Bonthuis

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.