Ik zag vorige week twee meisjes met een leuk linnen tasje met de regenboogvlag erop in Utrecht lopen. Ik vroeg hen waar ik hem kon halen en ben hierop meteen naar de winkel gegaan om het te kopen. Ik helemaal blij.
De dag erop had ik snel een tas voor sportkleding nodig en griste het linnen tasje met regenboog mee. Toen ik ermee op mijn werk aankwam, vonden mijn collega’s dat ik steeds ‘gekker’ ging doen. Ik, gek? Dacht het niet.
Het commentaar op straat was niet van de lucht. Ik had me van tevoren niet gerealiseerd dat zoiets simpels als een linnen tasje zoveel oproept. Jonge jongens die me op straat nariepen en omkeken. Maar ook een homo-man in mijn eigen conservatieve woonplaats die me benadert omdat hij het gedurfd vindt dat ik met mijn kinderen en zo’n tas over straat ga.
Ik liep tot dusver nooit met LHBT+ goodies of kleding en zeker niet om een statement te maken. Dat tasje vind ik mooi en ik wil het gebruiken wanneer ik wil. Blijkbaar is onze identiteit zo gekaderd dat iets als een regenboog op je tas al snel leidt tot de conclusie: homo. En dat is dus niet zo. Ik had wel hetero kunnen zijn. Of niets van dat.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
Lees hier zijn column van vorige week.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
One thought on “Tasje”