Met rasse schreden nadert woensdag 21 maart. Op die dag vinden de gemeenteraadsverkiezingen plaats en wordt voor de laatste keer een referendum gehouden. In Amsterdam kun je bovendien kiezen voor stadsdeelcommissies.
Tekst: Paul Hofman
Het beloven spannende verkiezingen te worden want veel partijen dingen naar de gunst van de kiezer. De Gaykrant laat een aantal gezichten de revue passeren in deze serie. We trappen af met het ‘roze’ Amsterdamse PvdA-gemeenteraadsfractielid: Dennis Boutkan. Jarenlang was hij het gezicht van COC Amsterdam voordat hij de politiek inging. In 2012 vertrok hij bij de LHBTI belangenvereniging om zijn hart te volgen. Kort daarna werd hij gekozen als raadslid van de hoofdstedelijke PvdA. Boutkan voelt zich als een vis in de politieke vijver.
Wat was voor jou de trigger de politiek in te gaan?
“Mijn ervaringen bij het COC Amsterdam en als voorzitter van twee stichtingen lieten mij een kant van Amsterdam zien vol kansen en creativiteit, maar ook een kant van Amsterdam die mij niet aanstond. Ik kan niet goed tegen onrecht, maar ook niet tegen passieve klagers. Als voorzitter van het COC Amsterdam merkte ik hoe belangrijk politiek is. Maar het is breder dan dat. Politiek staat voor beweging in de maatschappij. Dan kan je langs de kant blijven staan en vanuit je comfortabele stoel commentaar geven of proberen iets te veranderen en woorden om te zetten in actie. Het leuke van Amsterdamse politiek is dat het heel breed en tegelijkertijd heel concreet is. En we zijn wel de hoofdstad, dus we kunnen vaak een trend zetten.”
“Met goede ideeën kom je best ver”
Wat kunnen we van jou en jouw fractie verwachten op LHBTI-terrein in de komende raadsperiode?
“Ik vind dat het huidige college te weinig heeft gedaan om de gezamenlijke Roze Agenda uit te voeren. Voor de verkiezingen hebben we met alle politieke partijen en het COC Amsterdam een roze akkoord afgesproken. Als je nu kijkt naar het resultaat, is nog veel niet af. En dat vind ik een gemiste kans. Kijk, emancipatie is nooit af, maar het is gewoon hard werken en vereist veel aandacht. Soms een paar stappen vooruit en dan weer terug. Ik wil dat we scherper bewaken wat we afgelopen jaren hebben bereikt. Zichtbaarheid van LHBTI’ers is belangrijk, maar daar horen ook sterke maatschappelijke partners bij. We kiezen ook voor roze ouderen: we willen meer zorg- en welzijnsinstellingen met een roze loper voor LHBTI vriendelijke zorg. Daarnaast wil ik ook dat jongerenwerkers getraind worden in seksuele diversiteit. Zij hebben veel contact met Amsterdamse jongeren op straat.
En ik vind dat bedrijven die meevaren met Amsterdam Pride en de Verklaring van Amsterdam hebben getekend een veel prominentere rol kunnen spelen bij LHBTI emancipatie in de stad en het tegengaan van geweld. Dus niet alleen zichtbaar aanwezig tijdens Pride Week, maar ook op momenten dat de LHBTI gemeenschap het juist nodig heeft.”
Wat is voor jou persoonlijk op politiek vlak het hoogtepunt de afgelopen raadsperiode geweest?
“Dat ligt niet op het LHBTI- vlak, maar binnen mijn portefeuille sociale zaken. Ik vond het een behoorlijke overwinning dat we samen met de vakbond en Young & United zijn opgetrokken tegen het oneerlijke jeugdloon. Jong volwassenen die fulltime werken werden tot wel 40% gekort op het minimumloon. Volstrekt oneerlijk. Ik vond dat Amsterdam voorop moest lopen in het afschaffen van jeugdloon. Daar heb ik het initiatief toe genomen door jeugdloon te verbannen. Dat Amsterdam als hoofdstad meedeed heeft zeker geholpen om het debat en de landelijke regelgeving te veranderen. En dat is het mooie van politiek. Ook al zit je in de oppositie, met goede ideeën kom je best ver.”
Het aantal incidenten van anti-homo (gerelateerd) geweld neemt toe. Heb je er zelf weleens te maken gehad en wat stel jij voor om dit tegen te gaan?
“Ja, ik ben weleens uitgescholden op straat in Amsterdam, gelukkig niet heel veel. Als voorzitter van COC Amsterdam heb ik een periode nare brieven met doodsbedreigingen ontvangen van dezelfde anonieme afzender. Erg onfris. Gelukkig heeft de politie en Roze In Blauw dit toen goed onderzocht. Helaas leverde het niets op. We moeten in Amsterdam wel echt een stap harder gaan lopen om anti-LHBT geweld tegen te gaan.
“De meldingsbereidheid moet omhoog”
In ons verkiezingsprogramma doen we concrete voorstellen. Je moet iets doen aan voorkomen van geweld door goede voorlichting. We willen dat Amsterdamse LHBTI leraren zich kunnen verenigen in een roze netwerk, maar ook dat de Onderwijsinspectie voldoende checkt of Amsterdamse scholen wel voorlichting geven over seksuele diversiteit. Verder moet de meldingsbereidheid omhoog. Dat kan alleen als mensen vertrouwen hebben in politie en justitie. Daarom moet er meer geld naar het Amsterdamse Meldpunt Discriminatie en willen we dat het Openbaar Ministerie hoge prioriteit geeft aan het vervolgen van discriminatie en hate crimes. LHBTI Amsterdammers moeten een duidelijk signaal krijgen dat OM aan hun kant staat.”
Lees hier meer over Dennis Boutkan.