Freud noemde de mens polymorf pervers. Dat wil zeggen: een mens is in aanleg in staat om aan van alles en nog wat lust te beleven. Vooral kinderen worden daarbij niet gehinderd door enige schaamte of afkeer. Later gaan die emoties bepalen wat normaal is in seksueel opzicht en wordt het kind dat opgroeit opgevoed met seksuele moraal.
Daar ontstaat ook wat we monoseksisme noemen: je kiest of voor een man of voor een vrouw. Allemaal onder druk van maatschappelijke conventies die dit voorschrijven en die je jezelf eigen maakt. Het gebeurt allemaal onbewust.
Zo gek waren de opvattingen van der Sigmund nog niet. Ik bedoel: de stap van polymorf pervers naar monoseksisme is zo gemaakt. Ten minste, in onze cultuur en in anderen maar met verschillende ver- en geboden. Maar die stap doet geen recht aan de kamertjes in ons hoofd waar we fantaseren over seks in allerlei scripts.
Ik zag op de cover van Attitude een man in zijn onderbroekje staan. Hij is biseksueel, professioneel worstelaar en in relatie met een man. Hij verwoordt het goed: als ik met een vrouw zou trouwen en ik zou de rest van mijn leven met haar zijn, dat verandert niets aan het feit dat mannen mij ook opwinden. Zijn script is niet bepaald door monoseksisme. Laten we proberen een stapje ‘terug’ te doen door ons gevoelsleven iets meer te laten ontsporen. Terug naar onze aangeboren biseksualiteit die we zijn afgeleerd.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.
•••
Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?
Klik hier voor meer informatie!
