Paul Groot speelt legendarische Cole Porter

Het is niet de eerste keer dat acteur Paul Groot een hommage-voorstelling maakt. Het bekende gezicht van Koefnoen vervult ditmaal de hoofdrol in de musical-voorstelling ‘You’re the top’ die onlangs in première ging. Hierin vertolkt hij de legendarische Amerikaanse singer-songwriter Cole Porter. Samen met een live-orkest toont hij het dramatische leven van Porter dat zich kenmerkte door hoogte- maar vooral dieptepunten. Succesvol, eenzaam, verbitterd en eigenwijs, Porter was het allemaal. Paul Groot vertelt exclusief aan De Gaykrant meer over deze opzienbarende voorstelling. “Cole Porter reed zijn noodlot tegemoet.”

Tekst: Paul Hofman

Wat was jouw eerste reactie toen je gevraagd werd de rol van Cole Porter te spelen?

“Ik was flabbergasted en wildenthousiast. Kon het bijna niet geloven. Ik heb de show in 1995 gezien, met Willem Nijholt in de hoofdrol, en vond het ge-wel-dig. Goed script, fantastische muziek, echt een hoofdrol waar je je vingers bij aflikt. Cole Porter was een intrigerende figuur met een waanzinnig levensverhaal. Het stuk omvat een kleine veertig jaar van zijn leven. De rol heeft altijd stiekem bovenaan mijn verlanglijstje gestaan.”

Paul Groot als Cole Porter – foto: Nico Kroon

Wat raakt jou zo in het leven van deze man die legendarische nummers als  ‘I’ve got you inder my skin’ en ‘Night & Day’ schreef?

“Cole Porter schreef zowel tekst als muziek en zowel met zijn hart als met zijn verstand. Het zijn elegante, geestige teksten, en zijn nummers raken zo aan elementair menselijke gevoelens dat ze tijdloos zijn. Denk aan ‘You’d be so nice to come home to’: een liefdesverklaring in de vorm van een prachtig understatement. Of ‘Night and Day’, waarin een obsessieve – en onbeantwoorde – liefde wordt bezongen. Een van Porters grootste hits is “Ev’ry Time We Say Goodbye”, met daarin de regel: ‘But how strange the change from major to minor, ev’ry time we say goodbye’.

In zijn leven zie je die omslag van majeur naar mineur in extreme mate: hij heeft decennialang het ene musicalsucces aan het andere geregen, grote hits geschreven, die allemaal jazzstandards geworden zijn. Hij trok als een ontdekkingsreiziger over de wereld op zoek naar inspiratie, kende alle belangrijke kunstenaars van zijn tijd, en gaf grote feesten en diners voor de fine fleur van de natie. Het is bijna onvoorstelbaar dat dit feestnummer, deze bon vivant in zijn latere leven zo verbitterd en geïsoleerd is geraakt, en dat hij temidden van enkel wat verplegend personeel gestorven is.”

“Zijn leven was een Griekse tragedie.”

Voor het eerst in je loopbaan waag je je aan jazz. In hoeverre is dit een uitdaging voor je?

“Het is vooral een enorme bevrijding na een aantal musicals van Stephen Sondheim waarin ik me heel strikt aan het voorgeschreven ritme moest houden. In een jazzy stijl kun je vrijer timen. Je kunt meer doorspelen in de nummers. Sommige teksten kun je geloofwaardiger maken, of meer emotie meegeven door ze iets trager, ‘luier’ te timen. Zoals Sinatra dat deed, bijvoorbeeld. Alsof je de gedachte ter plekke formuleert. Dat vind ik er heel aantrekkelijk aan. Ik heb een paar lessen gehad bij Mirjam van Dam, en er ging een wereld voor me open.”

Bobby (gespeeld door Jochem Smit) en Cole Porter (Paul Groot)

 

Je zei in een interview dat zijn leven ‘ een Griekse tragedie was waarin hoogmoed voor de val komt’. Kun je dat uitleggen?

“In een Griekse tragedie neemt de hoofdpersoon door een karakterfout een beslissing waardoor zijn noodlot onafwendbaar wordt. Cole Porter heeft een paar van die beslissingen genomen: hij durfde niet voor de liefde van zijn leven te kiezen. Hij was hartstochtelijk verliefd op balletdanser en dichter Boris Kochno (gespeeld door Rick Sessink), en die liefde was wederzijds, maar toch trouwde hij uit maatschappelijke overwegingen met Linda Lee Porter (een rol van Marjolein Keuning). Boris voelde er niets voor om een bijrol in zijn leven te spelen, en heeft Cole verlaten. Sindsdien heeft Porter geen echte liefde meer gekend. Scharrels, escorts, platonische verhoudingen. Tragisch. Maar kijk naar Danny Kaye, Cary Grant, Rock Hudson: openlijk homoseksueel zijn, dat kon niet. Dan was je een soort psychopaat.”

“Openlijk homoseksueel kon hij niet zijn.”

Op zijn zesenveertigste viel hij van een paard. Het paard rolde over Cole heen en verbrijzelde allebei zijn benen. Eigenlijk moesten die benen meteen worden afgezet, maar daar stak Porters vrouw een stokje voor: die verminking zou de ijdele Cole niet overleven. “Twintig jaar lang leed hij hevige pijn, die hij probeerde te stillen met medicijnen, meer dan dertig operaties en veel drank. En door heel hard te werken.

Dat ongeluk zou niet gebeurd zijn als hij de waarschuwing van een vrouw op de manege ter harte had genomen: het paard was schichtig en veel te wild. Maar Porter dramde door en reed zijn noodlot tegemoet.”

Bekijk voor meer informatie over de voorstelling en speeldata: www.yourethetop.nl 

Foto’s: Ben van Duin

 

 

 

 

 

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.