Op de een of andere manier bestaat de overtuiging dat het moeilijk is om ouder te worden. Dit richt zich met name op fysieke achteruitgang. Ik geef toe; tien jaar terug sportte ik en kon ik eten wat ik wilde. Ik raakte makkelijker dan nu in vorm. Maar ik was niet gelukkig omdat ik vond dat ik een deel van mezelf moest ontkennen. Nu ik ouder word, leer ik mezelf beter kennen. Mijn gevoelens en verlangens, mijn wensen en dromen: zij waren zonder richting en ik wist me er geen raad mee.
Ik vind het ontzettend fijn om ouder te worden. Want toen ik aan mezelf kon zeggen dat ik van mannen en vrouwen houd, begon ik met een proces van mezelf aanvaarden. En niet alleen mezelf aanvaarden maar ook van mijzelf zekerder voelen. Ik was niet ineens zeker van wie ik ben. Dat duurde. Nog steeds heb ik mijn twijfels over mijzelf. Ik weet dat geen mens zeker van zichzelf is. Iedereen kent zijn twijfels. Die blijven gedurende mijn leven, met in elk nieuw seizoen ervan nieuwe uitdagingen.
Ik weet niet precies hoe ik ooit zal terugkijken op mijn leven en ook weet ik niet of ik mijn leven lang biseksueel zal zijn. Misschien zal ik eindigen als hetero of als homo of als biseksueel of als wie weet het? Voor nu ben ik zeker van mijn biseksualiteit. Dat kan veranderen. Niemand zal mij meer overtuigen dat mijn voorkeur in emotioneel en seksueel opzicht vaststaand is. Wat ik weet, is dat ik voor mezelf kan zijn wie ik ben. Dat verschilt misschien in bepaalde tijden van mijn leven.
Deze gedachte geeft me rust en ik ga tegemoet wat op mijn pad komt. Misschien zijn er mensen die zich hier niet in herkennen. Als zij er maar geen oordeel over hebben. Er zijn namelijk meer mensen als ik: die naarmate hun leven vordert kracht en moed vinden om zichzelf te worden en die dichtbij zichzelf willen blijven.
Joshua Zandberg is voorzitter van het Landelijke Netwerk Biseksualiteit en elke week schrijft hij een column over zijn leven als bi-man.