Transgender zijn in 2017: “Ik ben nu gewoon gelukkig”

Transgenders zijn de laatste jaren veel in de media te zien. Gelukkig worden ze steeds meer geaccepteerd, ook al is het onderwerp vaak nog taboe. Ik heb een man geïnterviewd die als meisje ter wereld kwam. Ik ben benieuwd, want hoe is het nou om transgender te zijn in 2017?

Tekst: Stijn de Vries

We hebben afgesproken in een bruin café om het interview af te nemen. Ik weet niet goed wat ik moet verwachten. Is hij verlegen of juist sociaal, heeft hij nog vrouwelijke trekjes of is hij op en top man? Hij komt aanlopen, schudt me de hand en we gaan zitten. Het is direct gezellig, hij is ontzettend sociaal en je kunt niet merken dat hij ooit een zij is geweest. Nuchter begint hij over zijn leven te vertellen. Ook al zie je het niet: Lars was ooit Loïs, en dit is zijn verhaal.

“Toen ik acht jaar was wist ik al dat ik als man door het leven wilde gaan. Op tienjarige leeftijd heb ik het aan m’n moeder verteld. Ik speelde nooit per se alleen met autootjes, ik speelde met alles. Ik was wel meer geneigd naar jongensdingen, maar ik heb ook een zusje, vandaar dat ik ook met meisjesspeelgoed speelde. Het boeide me niet zoveel.”

Hoe heb je je nieuwe naam bedacht?

“Ik heette vroeger Loïs. Eigenlijk wilde ik Leon heten, maar dat vond m’n vader niet zo tof. Daar zit wel een verhaal achter. Mijn vader kende een man uit Enschede die een vrouw werd, en die is destijds vermoord. Ze heette voorheen Leon. Mijn vader had liever niet dat hij die naam elke dag hoorde, dat vond hij lastig. Daarom is het uiteindelijk Lars geworden.”

Hoe reageerde je omgeving toen je vertelde dat je als man door het leven wilde gaan?

“Eigenlijk allemaal heel goed. Mijn moeder wist het al, maar ze heeft gewacht tot ik er zelf voor uitkwam. M’n vader moest wel even wennen, maar hij was vooral bang dat ik ergens dood in de goot zou komen te liggen, ook omdat het nog een beetje taboe is. Na twee weken wennen vond hij het gelukkig ook prima.”

Heb je het gevoel dat je geaccepteerd wordt door de huidige maatschappij?

“Ja, nu wel. Dat heeft ook te maken met het feit dat mensen het ook niet meer kunnen zien door mijn medicijnen. Vroeger ben ik weleens in elkaar geslagen. Dat is niet chill. Nu heb ik er gelukkig geen last van, het is nu rustig. Ik word geaccepteerd om wie ik ben. Ik ben gewoon mezelf.” Je ziet ook echt niet dat je ooit een vrouw bent geweest. Kijk even, je hebt nog meer baardgroei dan ik heb! “Haha, je mag wel een paar prikken van me lenen.”

Wat vond je het engste aan je beslissing om voortaan als man te leven?

“Ik was absoluut niet bang voor operaties. Daar keek ik alleen maar naar uit. Wel was ik bang dat mijn moeder en m’n oma me aan de kant zouden zetten en dat ik er alleen voor zou komen te staan.”

Was je nooit bang om achteraf spijt te krijgen van je beslissing?

“Nee, nooit. Ik wist het meer dan zeker.”

Transgender zijn is niet altijd makkelijk omdat alles in de wereld zo in hokjes is geplaatst. Man of vrouw, roze of blauw, gescheiden wc’s, enzovoort. Wat vind je daarvan?

“Alles is in hokjes geplaatst, maar ik ben daar te nuchter voor. Het boeit me vrij weinig. Omkleden bij gym was op de basisschool makkelijk, ik kleedde me om bij de meisjes en dat was oké. Ik was gewoon ‘iemand’. Op de middelbare school mocht ik echter pas bij de jongens omkleden toen ik daadwerkelijk het traject in ging.”

Hoe heb je het gebruik van hormonen ervaren?

“Momenteel ben ik al vijf jaar aan de hormonen. Eerst had ik zalf, dat was een soort nieuw project waardoor ik ook eerder aan de hormonen kon omdat ik nog in het traject zat om groen licht te krijgen. Door die zalf kon het allemaal sneller. Toen dacht ik: fuck it, ik doe het gewoon. Hoe sneller hoe beter. Nu ik uit het onderzoek ben en groen licht heb gekregen, moet ik één keer in de drie maanden prikken. Ik moet dan een dikke vloeistof in m’n bil spuiten met een grote naald. Dat heb ik er wel voor over. Door de hormonen begon er overal haar te groeien, ik kreeg veel meer armhaar, borsthaar en heel veel beenhaar. Toen ik mijn eerste borsthaar kreeg, vond ik dat echt geweldig. Ik liet het direct aan m’n moeder zien, ook al waren het maar drie haren. Toen ik zestien werd begon ik aan de puberteitsremmers. Van puberteitsremmers krijg je rare bijwerkingen. Je krijgt een soort overgangsgevoel. Ik werk in de zorg, en als ik daar vrouwen hoor vertellen over hun overgang wil ik bijna zeggen ‘Ik weet precies hoe je je voelt!’ omdat ik destijds dezelfde klachten had.”

Je zegt net dat je op je zestiende begon met puberteitsremmers, had je toen niet al borsten en brede heupen?

“Ik had wel heupen, maar niet heel erg. Gelukkig had ik ook geen grote borsten, dat scheelde ook. Ik ken andere transmannen die cup D hadden bijvoorbeeld, dat had ik gelukkig niet. Ik kon ook alles verbergen met grote shirts. Ik had wel altijd een strak hesje aan, dat bedoeld is om je borsten te verbergen.”

“Mijn eerste borsthaar was geweldig”


Heb je een vaste transgendergroep waar je mee omgaat?

“Dat had ik wel, dat vond ik in het begin fijn. Ik kreeg het gevoel dat ik niet de enige was. Iedere zondag was er een praatgroep voor transgenders in Amsterdam. Ik ging ook weekendjes weg met ze. Dat zijn speciale ‘transgenderuitjes’. Valentijn de Hingh (transgender, model en dj) was daar toen één van de groepsleidsters. Voor mij was het wel heftig omdat er ook mensen met heel heftige verhalen waren. Het is ontzettend sneu voor ze, maar ik wilde zulke verhalen liever niet horen. Het zijn echt heftige verhalen, sommige transgenders zijn letterlijk door hun ouders uit huis gezet. Als ik die verhalen hoor voel ik me bezwaard omdat ik het wél goed heb.”

Welke operaties heb je tot nu toe gehad, en welke wil je nog doen?

“Ik heb mijn borsten, eierstokken en baarmoeder laten verwijderen. Een geslachtsoperatie moet ik nog doen. Ik had dat al kunnen doen, en ik wil het ook heel graag, maar ik vind het resultaat niet mooi. Ik ben nu gewoon gelukkig. Het verwijderen van mijn borsten vond ik belangrijker dan het krijgen van een piemel. Er zitten ook veel complicaties aan de geslachtsoperatie: ze halen namelijk een heel groot stuk huid van je arm weg, en dat blijf je je hele leven zien. Dan heb ik daar beneden wel wat hangen, maar ik vind het een verminking van mijn lichaam. Een goed werkende penis is een toevoeging aan m’n leven als het zou werken en als ‘ie mooi is. Het is per transman verschillend of ze een piemel willen of niet, maar dat hoeft voor mij niet per se. Als ik een vriendin krijg moet ze me sowieso accepteren. Of ik nou een derde been heb of niet.”

Heb je ook een relatie?

“Momenteel ben ik single, maar ik heb wel relaties gehad. Ik val sowieso op vrouwen trouwens. Ik heb een relatie met een transvrouw en eentje met een cisvrouw gehad. Zij wisten wel dat ik nog een vagina heb, maar dat vonden ze prima. Ze vielen wel op mannen.”

Wat vind je van alle media-aandacht rondom transgenders?

“Heel goed! Ik vind dat de media sowieso positief bericht. Ik vind programma’s met Arie Boomsma zoals ‘Hij is een Zij’ erg goed. Bij zo’n programma krijg je een kijkje in het dagelijkse leven van transgenders, dit doen ze op een heel nuchtere manier. Ik vind ook dat je het allemaal niet zo zwaar moet maken als iets als normaal moet worden gezien. Loiza Lamers, die vorig jaar Holland’s Next Top Model heeft gewonnen, kreeg destijds veel kritiek. Ze zou alleen maar hebben gewonnen omdat ze een transvrouw is. Dat is natuurlijk onzin. Je kunt het of je kunt het niet, klaar.”

Waar zie je jezelf over 10 jaar?

“In ieder geval met een diploma, hoop ik. Ik wil ook heel graag een rondreis maken door Amerika, ik hoop dat ik dat over tien jaar al gedaan heb. Ik werk momenteel in de ouderenzorg met demente bejaarden, wat ik leuk vind. Toch wil ik wel liever iets meer uitdaging, bijvoorbeeld verpleging in het leger of werken bij de ambulance. Zolang ik maar gelukkig blijf, dan vind ik het goed.”

 

 

•••

Adverteren op Gaykrant en daarmee onafhankelijke journalistiek met een regenboograndje mogelijk maken?

Klik hier voor meer informatie!

 

3 thoughts on “Transgender zijn in 2017: “Ik ben nu gewoon gelukkig”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.